Το πρώτο πράγμα που ρωτούν οι δημοσκόποι τους πελάτες τους είναι “ποιό αποτέλεσμα θέλετε ώστε να θέσουμε καταλλήλως το ερώτημα”. Γι’ αυτό, άλλωστε, και το δίλημμα που τέθηκε στις σφυγμομετρήσεις που δημοσιεύτηκαν το σαββατοκύριακο ήταν “έξοδος από το ευρώ ή ρήξη”, λες και δεν μπορεί να υπάρξει σύγκρουση χωρίς επιστροφή στη δραχμή. Λογικό ήταν, επομένως, η πλειοψηφία να επιλέξει το πρώτο, μολονότι την ίδια ώρα δεν επιθυμεί την επιστροφή στα μνημόνια, ασχέτως αν γι’ αυτό το ενδεχόμενο, “όλως τυχαίως”, δεν ρωτήθηκε κανείς. Ας μην τα ρίχνουμε, όμως, όλα στους γκαλοπάκηδες, οι οποίοι άλλωστε κι αυτοί τη δουλειά τους κάνουν για να βγάλουν ένα μεροκάματο, όπως ακριβώς και οι πόρνες. Ας αναλογιστούμε το δικό μας κομμάτι τής ευθύνης σε αυτό που λένε διαπραγμάτευση και μεταρρυθμίσεις για το καλό τού λαού και της πατρίδας.
Φανταστείτε, για παράδειγμα, πόσο ισχυρότεροι θα ήταν ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Γιάνης Βαρουφάκης στο μπρα ντε φερ τους με την Ανγκ. Μέρκελ και τον Β. Σόιμπλε αν από πίσω τους είχαν μια κοινή γνώμη που θα ήταν έτοιμη να πάει μαζί τους μέχρι τέλους, προτιμώντας τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία από ένα νόμισμα-φετίχ σε κρανίου τόπο. Κι ας σκεφτούμε, επίσης, πόσο προοδευτικούς κι ανοιχτόμυαλους μας κάνει το γεγονός ότι διαφωνούμε, κατά πλειοψηφία, με την κυβέρνηση στον τρόπο που χειρίζεται το μεταναστευτικό και τον Σάββα Ξηρό, κι αυτό γιατί προκρίνει τον ανθρώπινο παράγοντα, αλλά τη στηρίζουμε στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση του κυρ Αριστείδη που πήρε τον…Μπαλτά και πετσόκοψε οποιαδήποτε αλλαγή έγινε για το καλύτερο στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Θέλουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, έναν 98% ανάπηρο να σαπίσει στη φυλακή και τα ΑΕΙ φρούρια των αναρχικών τής πλάκας, φέουδα των φοιτητοπατέρων και τους καθηγητές τους αναξιολόγητους. Κατά τα άλλα λαχταρούμε την αλλαγή…
Σε ένα τέτοιο μεσαιωνικό περιβάλλον, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, πώς να ευδοκιμήσουν άνθρωποι με την ευρυμάθεια, την προοδευτική σκέψη που απορρίπτει τα στεγανά και τα στερεότυπα και τη δυναμική τού Γιάνη Βαρουφάκη; Ο υπουργός μας των Οικονομικών είναι πολυτέλεια για την Ψωροκώσταινα. Οσα κι αν καταμαρτυρούμε στους προκατόχους του αυτούς στην ουσία θέλουμε να μας κυβερνούν: κοστουμάτους συμβατικούς τεχνοκράτες με πουκάμισα μέσα στο παντελόνι και ξύλινη γλώσσα, με συνηθισμένες ιδέες και προβλέψιμες συμπεριφορές που να γράφουν το Γιάννης με δύο ν, “όπως είναι το σωστό”, που να μην υπερβαίνουν το μέσο όρο ενός καθημερινού φτωχοδιάβολου, απλώς με καλύτερες σπουδές και περισσότερα χρόνια εμπειρίας στο αλισβερίσι τής εξουσίας…
Ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει εργαστεί ως καθηγητής Οικονομικών σε αναγνωρισμένης αξίας πανεπιστήμια του εξωτερικού, έχει συγγράψει βιβλία τα οποία αποτελούν αντικείμενο μελέτης διαπρεπών επιστημόνων, έχει συνεργαστεί κι απολαμβάνει του σεβασμού οικονομολόγων διεθνούς κύρους, όπως ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ κι ο Τζόζεφ Στίγκλιτς. Κι όμως, η ελληνική πέμπτη φάλαγγα αναπαράγει με φανερή ικανοποίηση τα ειρωνικά σχόλια τύπων όπως ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος απλώς κάποια στιγμή στη ζωή του εργάστηκε ως εφοριακός κι ο οποίος έχει συνδεθεί τα τελευταία χρόνια με οικονομικές πολιτικές που αποδομούν οποιοδήποτε κοινωνικό ιστό είχε συγκροτηθεί στην Ευρώπη μετά από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα παπαγαλάκια τής διαπλοκής ξιφουλκούν κατά Βαρουφάκη γιατί δεν έφαγε σολομό και λαβράκι με τους ομολόγους του στη Ρίγα, κατηγορώντας τον για βλάβη των εθνικών συμφερόντων, λες και οι προκάτοχοί του, οι οποίοι ήταν όλο αγκαλιές και γελάκια με τους βιαστές τού ελληνικού λαού, είχαν υπερασπιστεί την πατρίδα με τον καλύτερο τρόπο…
Ο Γιάνης Βαρουφάκης θα φαγωθεί αργά ή γρήγορα. Κι ο Αλέξης Τσίπρας θα προτιμήσει κάποια στιγμή να τον θυσιάσει σαν άλλη Ιφιγένεια προκειμένου να καταλάβουμε την “Τροία”. Δυστυχώς, άλλωστε, ούτε ο ελληνικός λαός θα ζητήσει να απονεμηθεί “χάρη” στον υπουργό Οικονομικών. Επιθυμεί, στην ουσία, να δει το κεφάλι του κάτω από τη γκιλοτίνα γιατί είχε το θράσος να μην είναι μέτριος σε μια χώρα μετρίων, να μην είναι κοινότοπος σε ένα φονταμενταλιστικό καθεστώς που ακόμα υποδέχεται το “Αγιο Φως” σαν αρχηγό κράτους, να μιλά καλύτερα αγγλικά από το μέσο έλληνα τουριστοθήρα, να έχει ωραιότερη γυναίκα και σπίτι από τον Μπάμπη, τον Λάκη και τον Τάκη. Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα δεν θα τον συγχωρήσουμε ποτέ…
Του φωνάζουμε “όρμα Γιάνη στα θεριά” την ίδια ώρα που τον δένουμε με τις αλυσίδες τού συντηρητισμού, της μισαλλοδοξίας και της θρασυδειλίας μας. Αναζητούμε απεγνωσμένα ήρωες και μεσσίες για να επιτελέσουν και το δικό μας μέρος τής ευθύνης κι αν βρεθούν κάποιοι που να ξεχωρίζουν από το πλήθος τούς πετάμε ντομάτες αν αποδειχθεί ότι είναι κι αυτοί θνητοί που κάνουν και λάθη. Ανθρωποι όπως ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι ασήκωτο φορτίο για την ελληνική κοινωνία αφού δεν μπορεί να τους εντάξει σε κουτάκια, να τους καλουπώσει, να τους υποχρεώσει να ζουν και να αναπνέουν όπως όλοι οι “φυσιολογικοί” άλλοι. Και γι’ αυτό ο Γιάνης θα πρέπει να αισθάνεται και τυχερός που δεν ζούμε κυριολεκτικώς στην εποχή τής Ιεράς Εξέτασης και θα του “επιτρέψουμε” να αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή χωρίς να τον κάψουμε ζωντανό. Δεν είμαστε δα κι ανθρωποφάγοι…