Στα 21 της χρόνια, η Μαρία Μπελιμπασάκη είναι ένα κορίτσι με όνειρα και αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας αθλήτριας του ελληνικού αθλητισμού. Μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας και πιο συγκεκριμένα της 25μελούς αποστολής του στίβου, όπου θα πάρει το βάπτισμα του πυρός στην κορυφαία διοργάνωση.
Επιμέλεια: Γιάννης Λαμπίρης
Μιλώντας στο Sport24.gr η νεαρή Κρητικιά, δείχνει (και είναι) λεβέντισσα και δεν το βάζει κάτω παρά τις δυσκολίες που συναντά καθημερινά και ξεπερνούν ακόμα και αυτά που είχε περάσει – κινηματογραφικά – ο Νίκος Ξανθόπουλος στην “Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου”.
Αν και με…αρκούδα ακόμα δεν χρειάστηκε να τα βάλει η νεαρή πρωταθλήτρια του Σητειακού που “έκλεψε” την παράσταση με τις νίκες της και κυρίως τις επιδόσεις της στο πρόσφατο Πανελλήνιο πρωτάθλημα (νικήτρια στα 100 και στα 200 με πανελλήνιο ρεκόρ μάλιστα στα 200 με 23.28).
“Πράγματι Οδύσσεια και πώς να μην είναι όταν πρέπει να καλύπτεις καθημερινά 120 χιλιόμετρα για να τρέξεις μόλις 100 και 200 μέτρα” μας λέει με έμφαση αφού αυτή την απόσταση καλύπτει καθημερινά με τον προπονητή της Μιχάλη Γωνιωτάκη για να προπονηθεί αξιοπρεπώς !
“Στη Σητεία δεν έχουμε κανονικό γήπεδο προπόνησης και με τον προπονητή μου πάμε κάθε μέρα στην Ιεράπετρα και πάλι πίσω μια απόσταση 120 χιλιομέτρων συνολικά. Επίσης βατήρες δεν έχουμε καν και τους έμαθα για πρώτη φορά στους αγώνες !
Και όλα αυτά με μηδενικές απολαβές, αλλά το έχω φιλοσοφήσει. Δεν σκέφτομαι το στίβο ως βιοποριστικό μέσο. Όπως ξεκίνησα μαθήτρια δημοτικού ακόμα το στίβο έτσι θέλω να συνεχίσω, χωρίς πίεση και άγχος” μας λέει έχοντας χορηγό στη βενζίνη τον προπονητή της και στα ταξίδια τους γονείς της.
Μένοντας στην Αθήνα την τελευταία τριετία η Μαρία έχει κάνει την απόσταση Αθήνα-Κρήτη σχεδόν Κολιάτσου-Παγκράτι με την συνολική αξία των εισιτηρίων να πλησιάζει τα 300 ευρώ την εβδομάδα !
“Κατεβαίνω στην Κρήτη κάθε Τετάρτη και επιστρέφω πίσω Αθήνα την Κυριακή για το μάθημα της Δευτέρας. Ευτυχώς διαθέτω γονείς…χορηγούς (ο Γιώργος και η Κατερίνα την στηρίζουν από την πρώτη στιγμή) ενώ ο άλλος μου “χρυσός” χορηγός είναι ο προπονητής μου, που τσοντάρει με βενζίνες αλλά και γενικότερα έξοδα” μας είπε η πεισματάρα νεαρή που δεν το βάζει κάτω που τουλάχιστον βρήκε και έναν πραγματικό χορηγό την εταιρία Bio – Sitia του Μανώλη Αϊβαλιώτη που την βοηθάει σημαντικά όπως λέει.
Μπροστά της είναι το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά θα χάσει την παρέλαση στην τελετή έναρξης αφού η αποστολή του στίβου (τα αγωνίσματα ξεκινούν στις 3 Αυγούστου) θα ταξιδέψει αργότερα:
“Τσάμπα και το κοστούμι που ράβαμε. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, λόγω περιορισμένων συνοδών δεν θα έχω μαζί μου από την αρχή τον προπονητή μου και θα τρέξω χωρίς αυτόν τα 100. Ευτυχώς θα είναι στο 200άρι δίπλα μου, που είναι και το αγαπημένο μου αγώνισμα. Για μένα αποτελούν πρόκληση οι Ολυμπιακοί για να τεστάρω τις δυνάμεις μου στην κορυφαία διοργάνωση. Είμαι προσγειωμένη, ξέρω πως δεν έχω πιθανότητες μεγάλης διάκρισης, αλλά θέλω να πάω όσο καλύτερα μπορώ” μας λέει η αθλήτρια του “Σητειακού” που πήρε μια πρώτη μεγάλη διεθνή εμπειρία από τη συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό του Ελσίνκι (στάθηκε άτυχη γιατί έπεσε σε γρήγορη σειρά και αποκλείστηκε από τον τελικό αν και είχε καλύτερο χρόνο από κοπέλες που πέρασαν από άλλες σειρές) και μετά προσγειώθηκε…απότομα στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά.
“Άλλη…τραγωδία. Άθλιες συνθήκες με τους περισσότερους να αναγκαζόμαστε να βάζουμε λουκέτα με συναγερμό. Δεδομένου ότι δεν έχουν φύλαξη οι εγκαταστάσεις, πολλοί λουόμενοι αντί να κάνουν τον κύκλο πάνε στη θάλασσα περνώντας μέσα από τους χώρους μας. Ούτε ρούχα δεν απλώνουμε και δεν αφήνουμε έξω παπούτσια, γιατί μας τα κλέβουν.
Επίσης σε αρκετούς χώρους μένουν παλαιοί αθλητές που κανονικά δεν είχαν πλέον δικαίωμα, αλλά τι να λέμε τώρα.
Την ίδια ώρα οι αθλητές πήραμε μόλις 3000 ευρώ για Ολυμπιακή προετοιμασία, που φυσικά δεν καλύπτουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσεις μια δυνατή και φυσιολογική προετοιμασία με προπονήσεις και στο εξωτερικό“.
Παρά τις δυσκολίες η Μαρία Μπελιμπασάκη δεν εγκαταλείπει και μάλιστα είχε αρνηθεί πριν λίγο καιρό αθλητική υποτροφία για το εξωτερικό, προκειμένου να παραμείνει και να παλέψει στην πατρίδα της.
Δεδομένου όμως ότι η αθλητική (και όχι μόνο) Ελλάδα “τρώει” τα παιδιά της σαν σύγχρονος Κρόνος, ίσως στο μέλλον να αναγκαστεί να την εγκαταλείψει.
Ήδη λόγω των αγώνων έχει…ρίξει πίσω τη σχολή.
“Εφέτος που είχαμε ως στόχο το πανελλήνιο, μετά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ελσίνκι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες αναγκάστηκα για καλύτερη προετοιμασία να αφήσω λίγο τη σχολή και να κατέβω Κρήτη μόνιμα. Ετσι ενώ την περασμένη διετία συνολικά χρωστούσα πέντε μαθήματα, ήδη μόνο εφέτος έχω φτάσει στα 20 ! Δεν είναι εύκολο” μας λέει.
Ο προπονητής της Μιχάλης Γωνιωτάκης, που συνεργάζεται με τη Μαρία αμέσως μετά το 2004 περνάει το μήνυμα που εκφράζει πολλούς και πολλές.
“Από το 1989 που κάνω αυτή τη δουλειά, τα πράγματα είναι χειρότερα από ποτέ. Και όμως τι να πεις σε παιδιά που θέλουν να αθληθούν σε μια πόλη όπως η Σητεία, 14.000 κατοίκων.
Στόχος μας δεν είναι ο πρωταθλητισμός και πάντα η θέση μας στα πρωταθλήματα είναι μεταξύ 69ης και 75ης. Όμως αγαπάμε αυτό που κάνουμε και θέλουμε να περάσουμε αυτό το μήνυμα στα παιδιά που έρχονται όπως είχε οραματιστεί το σύλλογο ο ιδρυτής του το 1984, ο αείμνηστος Γιώργος Αναγνωστάκης” λέει και προσθέτει με αφορμή την Μπελιμπασάκη:
“Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που βρέθηκα με μια αθλήτρια σαν την Μαρία. Δεν τυχαίνει κάθε μέρα και συνάδελφοί μου εδώ και χρόνια μπορεί να μην σταθούν το ίδιο τυχεροί“.