του Δημήτρη Τσίρκα
Ο φύρερ της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ισχυρίζεται όμως πως δεν υπάρχει ποινική ευθύνη όπως δεν υπήρχε και για τη δολοφονία του Λαμπράκη ή του Τεμπονέρα.
Εδώ ο Μιχαλολιάκος αγγίζει μία ευαίσθητη χορδή του ελληνικού πολιτικού συστήματος και συστήματος εξουσίας, έτσι όπως δομήθηκαν μεταπολεμικά. Ο Λαμπράκης δολοφονήθηκε από το παρακράτος που όμως ήταν οργανικό μέρος του μετεμφυλιακού συστήματος εξουσίας που περιελάμβανε όλους τους βασικούς θεσμικούς πυλώνες – στρατό, παλάτι, το βασικό αστικό κόμμα την ΕΡΕ του Καραμανλή. Πραγματική απονομή δικαιοσύνης για τον φόνο του Λαμπράκη προϋπέθετε τη διάλυση όλου αυτού του πλέγματος και θα άγγιζε πολλά πρόσωπα με ηγετικό ή κομβικό ρόλο στο κράτος και την πολιτική. Φυσικά ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
Παρόμοια και η δολοφονία του Τεμπονέρα, έγινε από τον δημοτικό σύμβουλο της ΝΔ, Καλαμπόκα, στα πλαίσια επίθεσης τραμπούκων της ΟΝΕΔ σε σχολική κατάληψη μαθητών επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη. Αυτή η επίθεση δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό από κάποιους “θερμοκέφαλους” οννεδίτες. Υπήρξε συνηθισμένη πρακτική μονάδων κρούσης της ΟΝΝΕΔ τύπου Ρέιντζερς και Κεντάυρων στους οποίους θήτευσαν πολλά ηγετικά στελέχη της ΝΔ και για τους οποίους περηφανεύεται σήμερα ο Μεϊμαράκης.
Η υπόθεση αυτή έφτασε στα δικαστήρια εξαιτίας του μεγάλου κινήματος τότε που δεν επέτρεπε το κουκούλωμα της, τιμωρήθηκαν όμως μόνο οι φυσικοί αυτουργοί – και αυτοί έπεσαν στα μαλακά. Ο Καλαμπόκας έμεινε ελάχιστα χρόνια στη φυλακή και τώρα, ελέω κυβέρνησης Καραμανλή, είναι διευθυντής υποκαταστήματος τραπέζης. Φυσικά οι ηθικοί αυτουργοί, τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ και της ΝΔ ουδέποτε αγγίχτηκαν και αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστούν στην πολιτική ζωή της χώρας.
Πάνω σε αυτό το παρελθόν πατάει ο Μιχαλολιάκος και ισχυρίζεται πως δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες για τη δολοφονία του Φύσσα. Στηρίζεται επίσης στην ιστορία δεκαετιών συνεργασίας και διαπλοκής της Χρυσής Αυγής με την αστυνομία, τη ΝΔ και την ΟΝΝΕΔ, την απρόσκοπτη διείσδυση της στα σώματα ασφαλείας, τη σκανδαλώδη συνεργασία της με την κυβέρνηση Σαμαρά επί Μπαλτάκου. Βέβαια ο Μιχαλολιάκος και η συμμορία του πίστεψαν το 2012 πως μπορούν να υποσκελίσουν τη ΝΔ και να διεκδικήσουν την ηγεμονία στον χώρο της Δεξιάς, να γίνουν αυτοί ο βασικός εκπρόσωπος του αστισμού στη χώρα, στη βάση ενός εμφυλιοπολεμικού προγράμματος τσακίσματος κάθε αντίστασης. Έκαναν λάθος και το πλήρωσαν, η δολοφονία του Φύσσα ήταν η αφορμή για τη ΝΔ και το κράτος ώστε να περιορίσουν πολιτικά και επιχειρησιακά τους ναζί.
Μετά απ’ αυτό οι χρυσαυγίτες κάνουν ότι μπορούν για ν αποδείξουν στο κράτος και τους πάλαι ποτέ συμμάχους της ότι είναι “νομιμόφρονες”, δεν απειλούν τις υπάρχουσες δομές εξουσίας και σέβονται τις κόκκινες γραμμές που αυτές βάζουν. Δίνουν όρκους πίστης στο ευρώ και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας (έμμεσα και στο μνημόνιο), απέσυραν τα τάγματα εφόδου από τους δρόμους, χαμήλωσαν απότομα την αντιμνημονιακή ρητορική. Ποντάρουν στην μακροχρόνια ομαλή συνύπαρξη και συνεργασία τους με το βαθύ κράτος και τη Δεξιά ώστε να πέσουν στα μαλακά. Είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τους “στρατιώτες” Ρουπακιά και τον πυρήνα της Νίκαιας, πιθανόν και τον βουλευτή Λαγό, προκειμένου ο Μιχαλολιάκος και η υπόλοιπη ηγεσία να βγουν καθαροί και πολιτικά αναβαπτισμένοι από την όλη υπόθεση.
Μία τέτοια εξέλιξη, διόλου απίθανη με βάση την ελληνική πολιτική ιστορία, θα είναι μία μεγάλη ήττα για το αντιφασιστικό και δημοκρατικό κίνημα και πρέπει ν’ αποτραπεί με κάθε τρόπο. Καμία χαλάρωση της πίεσης προς το κράτος και τους ναζί. Ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης και η παρέα του είναι άμεσα υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Φύσσα και όλες τις άλλες εγκληματικές ενέργειες της Χρυσής Αυγής. Η θέση τους είναι στη φυλακή και η ναζιστική συμμορία πρέπει να διαλυθεί. Όλοι και όλες στην αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι στη μνήμη του Παύλου Φύσσα.
