Σκέφτομαι, πίνοντας γερμανική μπύρα στο καφενείο της κατάληψης της Rosa Nera, ότι έχει πλέον φτάσει η στιγμή για να πάρομε σαν κοινωνία τις αποφάσεις μας. 
Αυτές τις αποφάσεις που παρέλειψε να πάρει ο τρίτος και τελευταίος Παπανδρέου όταν ξεστόμισε πριν δυόμισι χρόνια, εκείνο το ρωμαλέο «Πάμε!». Λαμπρός ηθοποιός, λουσμένος στο φως του oopengov.gr.
O Μπένι-Χιλ-Βενιζέλος, εκείνη την εποχή, στη ραστώνη του χαρτοφυλακίου της άμυνας, παραλάμβανε τo υπερτιμολογημένο γερμανικό υποβρύχιο που έγερνε, με λεφτά δανεικά από τις «αγορές». Έφτασε να πει κι εκείνο το αμίμητο, ότι, όταν θα μεταπωλούσε το ελαττωματικό υποβρύχιο, αφού θα είχε εν τω μεταξύ υψωθεί σ’ αυτό η ελληνική σημαία, θα συνυπολόγιζε και την τιμητική υπεραξία ένεκα της χρήσης από το Πολεμικό μας Ναυτικό! Αυτός ο αστείος, θέλει τώρα να στήσει πόλεμο στις δυνάμεις του λαϊκισμού και της υποκρισίας!
Οι πικραμένοι του συστήματος, συνυπεύθυνοι και διαπλεκόμενοι του παραγοντισμού, της παχυδερμίας, του παρασιτισμού και της παραβατικότητας, πρώτοι, σαν τα ποντίκια, εγκαταλείπουν τα καράβια του σοσιαληστρικού, νεοφιλελεύθερου δικομματισμού πάνω σε διάφορες πολιτικές σχεδίες του 3% και τον δημο(σ)κοπικά πρώτο και χειρότερο κ. Σαμαρά να σχεδιάζει να πρωθυπουργεύσει αυτού του θλιβερού στολίσκου. Με κάποιον τρόπο πρέπει να τους σταματήσομε όλους αυτούς τους οικτρούς και μοιραίους, αλλά το ρόλο αυτό ούτε θέλει ούτε μπορεί να τον διαδραματίσει η θρυμματισμένη, σε τζάμια και κρύσταλλα, κοινοβουλευτική αριστερά που παραμένει ικανοποιημένη στη θέση της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης, σα μια μικρή αγέλη σκυλιών σαλονιού που γαβγίζουν ενοχλητικά, χωρίς να δαγκώνουν. Γιατί, βέβαια, δεν υπάρχει κανένας που να πιστεύει στα σοβαρά ότι η Ελλάδα μπορεί να στέκεται για πάντα με το ένα χέρι απλωμένο σαν τη ζητιάνα και το άλλο υψωμένο σε γροθιά, με την επαναστατική αποφασιστικότητα αδούλωτης σουλιώτισσας που πηδάει στο κενό.
Ο δρόμος είναι ένας στενός μονόδρομος, αλλά λεφτά υπάρχουν, κι αν βρίσκονται στα σεντούκια, τα ίχνη, από την προέλευση και τη διαδρομή τους, είναι πεντακάθαρα.
Λεφτά έχουν αποθησαυρίσει κι οι λογής εργολάβοι που αναλαμβάνουν έργα με απευθείας αναθέσεις και πρέπει, επιτέλους, να μπουν στο μικροσκόπιο. Μαζί στο μικροσκόπιο πρέπει να μπει και η διακομματική κουστωδία των αναθετόντων “λειτουργών” σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της δημόσιας διοίκησης.
Αλλά, λεφτά υπάρχουν και στις ελληνικές απαιτήσεις έναντι της ενιαίας πια Γερμανίας, μόνο που η “υπηρεσιακή”, με την εντολή της ειδικής κουράς, κυβέρνηση, άφωνη υποκλίνεται στους ηγεμονίσκους των “μεγάλων” κομμάτων, που τρυφηλοί για άλλα τυρβάζουν. Ο ένας τρέχει ξεγλωσσισμένος με αντίπαλο τον εαυτό του κι ο άλλος, ο πιο ανόητος, μόνιμα εκτός θέματος, αλλά με οίστρο, τρέχει και ρίχνει κηροζίνη στη φωτιά που του ανάβει ο οπερετικός κ. Καμμένος. Εξαιρετικά και παραστατικότατα μας δείχνουν πώς θα κυβερνήσουν αν εκλεγούν: με δουλικότητα στον γκαουλάιτερ με το κομοδινί μαλλί.
Η Παναγιά η Οδηγήτρια να βάλει το χέρι της!
http://my-pillow-book.blogspot.com/2012/03/holly-shit.html
