Ένας αξιωματούχος στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που εργάζεται εδώ και 11 χρόνια στον τομέα για τις παγκόσμιες μεταφορές όπλων παραιτήθηκε, επικαλούμενος την αντίθεσή του στην απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης Μπάιντεν να συνεχίσει τη στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ.
Στην επιστολή του, που δημοσιεύτηκε στο LinkedIn, ο Τζος Πολ αναφέρει ότι όταν εντάχθηκε στο γραφείο πολιτικών-στρατιωτικών υποθέσεων, εδώ και περισσότερα από 11 χρόνια, είχε υποσχεθεί στον εαυτό του ότι θα έμενε «όσο θα ένιωθα ότι το κακό που θα μπορούσα να κάνω, θα μπορούσε να αντισταθμιστεί από το καλό που μπορούσα να κάνω».
Η επιστολή παραίτησης του Josh Paul
Ο ίδιος έγραψε:
«Αποχωρώ σήμερα γιατί πιστεύω ότι στην τρέχουσα πορεία μας όσον αφορά τη συνεχιζόμενη – πράγματι, διευρυμένη και επιταχυνόμενη – παροχή φονικών όπλων στο Ισραήλ, έχω φτάσει στο τέλος αυτής της συμφωνίας».
Ο ίδιος περιέγραψε την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου ως «όχι απλώς ένα τέρας – ήταν ένα τερατούργημα τεράτων». Και σημείωσε χαρακτηριστικά:
«Πιστεύω όμως μέχρι τον πυρήνα της ψυχής μου ότι η απάντηση που παίρνει το Ισραήλ – μαζί η αμερικανική υποστήριξη τόσο για αυτήν την απάντηση, όσο και για το status quo της κατοχής – θα οδηγήσει μόνο σε περισσότερα και βαθύτερα δεινά τόσο για τους Ισραηλινούς όσο και για τον Παλαιστινιακό λαό – και δεν είναι προς το μακροπρόθεσμο αμερικανικό συμφέρον».
Ο Τζος Πολ αναφέρει είπε ότι δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να εργάζεται για να υποστηρίζει μια σειρά από πολιτικές αποφάσεις πολιτικής που περιλαμβάνουν τη «βιασύνη για περισσότερα όπλα στη μία πλευρά της σύγκρουσης». Και δηλώνει ότι αυτή η πολιτική πιστεύει ότι είναι «κοντόφθαλμη, καταστροφική, άδικη και αντίθετη με τις ίδιες τις αξίες που υποστηρίζουμε δημόσια».
Ακολουθεί συνέντευξη που έδωσε στους Times:
Εργάζεστε στο Υπουργείο Εξωτερικών για περισσότερα από 10 χρόνια και γράφετε σε μια ανοιχτή επιστολή ότι γνωρίζατε ότι η δουλειά αυτή δεν ήταν “χωρίς ηθική πολυπλοκότητα ή ηθικό συμβιβασμό”. Τι σας οδήγησε να παραιτηθείτε τώρα;
Πρώτα απ’ όλα, η κλίμακα και το εύρος της κρίσης που εκτυλίσσεται μπροστά μας. Ακόμη και στις χειρότερες ημέρες της σύγκρουσης στην Υεμένη, δεν υπήρχε τίποτα τέτοιας κλίμακας.
Δεύτερον, καθώς ασχολούμαστε με αμφιλεγόμενες, πολύπλοκες, ευαίσθητες μεταφορές όπλων, κατά την εμπειρία μου, υπήρχε πάντα χώρος για συζήτηση. Μερικές φορές αυτή η συζήτηση μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια, ενώ οι διάφοροι ενδιαφερόμενοι εντός της κυβέρνησης επεξεργάζονται διαφορετικές προσεγγίσεις και τρόπους για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπήρξε καμία συζήτηση, ή όταν υπήρξε συζήτηση αγνοήθηκε. Απλώς ειπώθηκε: “Εδώ είναι οι διαταγές σας, προχωρήστε όσο πιο γρήγορα μπορείτε”. Αυτό είναι μοναδικό σε αυτό το θέμα.
Και η τρίτη πτυχή είναι ότι στις προηγούμενες συζητήσεις, ακόμη και αν δεν ήσουν ικανοποιημένος, υπήρχε τουλάχιστον κάποια άνεση ότι το επόμενο βήμα είναι να κοινοποιηθούν οι υποθέσεις στο Κογκρέσο, όπως λειτουργεί η διαδικασία μεταφοράς όπλων. Το Κογκρέσο λαμβάνει σοβαρά υπόψη του τα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μπορεί να κρατήσει τις πωλήσεις όπλων, να τις συζητήσει ή ακόμη και να τις καταψηφίσει. Σε αυτή την περίπτωση, δεν υπάρχει καμία δικλείδα ασφαλείας. Δεν υπάρχει διάθεση στο Κογκρέσο να συζητήσει, να κρατήσει ή να καταψηφίσει κάτι τέτοιο. Επομένως, είναι ένας συνδυασμός αυτών των τριών παραγόντων.
Πώς οι αμερικανικές μεταφορές όπλων στο Ισραήλ διαμορφώνουν τη σύγκρουση;
Η θεωρία ανέκαθεν ήταν ότι αν το Ισραήλ αισθάνεται ασφαλές, θα μπορέσει να προχωρήσει προς την ειρήνη με τους Παλαιστίνιους. Αλλά στην πράξη τα βήματα που έχει λάβει το Ισραήλ για να επιτύχει την ασφάλεια έχουν όλα γίνει εις βάρος της καλής πίστης των Παλαιστινίων στην ειρηνευτική διαδικασία – για να μην αναφέρω εις βάρος των Παλαιστινίων που υποφέρουν. Για το λόγο αυτό δεν έχουν επίσης οδηγήσει στη λύση των δύο κρατών, που ήταν ο συνολικός στόχος των συμφωνιών του Όσλο. Έτσι, τελικά, ο εξοπλισμός του Ισραήλ, ο οποίος ήταν κατά κάποιο τρόπο “πάρτε ό,τι χρειάζεστε, θέλουμε να είστε ασφαλείς”, δεν οδήγησε στην πραγματικότητα στην ασφάλεια του Ισραήλ. Νομίζω ότι αυτό είναι πιο εμφανές τις τελευταίες δύο εβδομάδες από ποτέ.
Πού βρίσκεται η γραμμή μεταξύ του δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα και αυτού που περιγράφετε στην επιστολή σας ως “συλλογική τιμωρία”;
Νομίζω ότι υπάρχουν σαφείς κατευθυντήριες γραμμές στο διεθνές δίκαιο ως προς το τι είναι επιτρεπτό στον πόλεμο και τι όχι. Και για να είμαστε ξεκάθαροι, η Χαμάς τις παραβιάζει καθημερινά. Αλλά όταν πρόκειται για συλλογική τιμωρία, όπως η πολιορκία που έχει επιβληθεί στη Γάζα, ποιο είναι το πιθανό στρατιωτικό όφελος που δίνει στο Ισραήλ να κόψει το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό σε 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους, όταν προσπαθείς να στοχεύσεις έναν μικρό συγκριτικά αριθμό μαχητών της Χαμάς; Είναι ξεκάθαρα συλλογική τιμωρία.
Υπάρχουν διάφορα νομικά και πολιτικά μέτρα για την αποτροπή μεταφορών όπλων που οδηγούν σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εφαρμόζονται αυτά όσον αφορά το Ισραήλ;
Νωρίτερα φέτος, η κυβέρνηση Μπάιντεν εξέδωσε μια νέα πολιτική μεταφοράς συμβατικών όπλων. Μία από τις σημαντικότερες προσαρμογές σε αυτή την έκδοση της πολιτικής ήταν η προσθήκη αυτής της “πιο πιθανής από ό,τι δεν είναι” γλώσσας – ότι δεν θα επιτρέπεται καμία μεταφορά όπλων όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμούν ότι είναι πιο πιθανό από ό,τι δεν είναι ότι τα προς μεταφορά όπλα θα χρησιμοποιηθούν από τον παραλήπτη για τη διάπραξη παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή είναι μια πολιτική που πιστεύω ότι δεν τηρούν ή δεν εξετάζουν καν σωστά στις εκκρεμείς μεταφορές όπλων προς το Ισραήλ.
Επειδή το Ισραήλ λαμβάνει ξένη στρατιωτική χρηματοδότηση υπόκειται στους νόμους Leahy, οι οποίοι απαιτούν τον έλεγχο των μονάδων που λαμβάνουν αυτή τη βοήθεια για να διασφαλιστεί ότι δεν εμπλέκονται σε σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Νομίζω ότι η διαδικασία για να γίνει αυτό ειδικά για το Ισραήλ, εντός του υπουργείου, είναι σπασμένη και πολιτικοποιημένη και δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του νόμου.
Τι είδους μήνυμα πιστεύετε ότι θα στείλει η παραίτησή σας στους συναδέλφους σας στη διοίκηση;
Θα ήθελα να πιστεύω ότι στέλνει το μήνυμα ότι κάποια πράγματα αξίζουν να αγωνιστούμε εσωτερικά. Και αξίζει να εγκαταλείψεις ένα σημαντικό ποσό γι’ αυτά. Ελπίζω ότι θα φέρει και άλλους από το δάσος, αλλά δεν ξέρω αν θα το κάνει. Σίγουρα με ενθαρρύνουν οι αντιδράσεις που έχω δει.
Τι ακούσατε από τους συναδέλφους σας μετά την παραίτησή σας;
Ότι πολλοί άνθρωποι παλεύουν με αυτά τα ηθικά διλήμματα. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται βαθιά άβολα, θεωρώντας ότι αυτή είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή και ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλές δύσκολες αποφάσεις. Οι άνθρωποι μοιράστηκαν πολλά λόγια ενθάρρυνσης και υποστήριξης και εξέφρασαν κοινά συναισθήματα για το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση.
"google ad"
