Η λησμονιά! Αυτή είναι ο θάνατος!

Οι άνθρωποι φεύγουν! Όταν ξεχνιούνται, πεθαίνουν!

Οι λαοί! Όταν ξεχνούν την ιστορία τους σβήνουν!

Πώς, ξεχάστηκε η θυσία των κατοίκων στην Κάντανο και στα Φλώρια; Πώς επέτρεψαν οι απόγονοι τους να στήνονται ναζιστικά μνημεία; Πώς δέχτηκαν την εξίσωση μεταξύ θυμάτων και θυτών; Πώς συγχώρεσαν και δέχτηκαν να ξαναστηθεί ένα μνημείο, και μάλιστα ακριβώς απέναντι απ’ τους νεκρούς τους; Ένα μνημείο που δεν ζητά συγνώμη αλλά επαίρεται για ανδρεία. Ποια ανδρεία;

Ανδρεία θεωρείται η κατάργηση του Δικαιώματος των λαών για υπεράσπιση της ελευθερίας του; Ανδρεία θεωρείται η «τιμωρία» γι’ αυτήν την υπεράσπιση; Ανδρεία θεωρείται το ξεκλήρισμα, το κάψιμο η δολοφονία μικρών παιδιών, γυναικών, γερόντων, νέων, ανδρών;

Ανδρεία είναι αυτό; Και οι απόγονοι των θυμάτων τρώνε και πίνουν μ’ αυτούς που θεωρούν ακόμα και σήμερα ανδρεία την δολοφονία των υπερασπιστών της ελευθερίας και της κυριαρχίας τους. Ξεχνούν αυτούς που θυσιάστηκαν για να ζήσουν αυτοί ελεύθεροι;

Είναι αυτό ανδρεία;

Είναι αυτό, που έρχονται κάθε χρόνο και κάνουν εκδηλώσεις , είναι αυτό συγνώμη;

Τι συγνώμη είναι αυτή, τι μεταμέλεια είναι αυτή, τι αποκήρυξη των εγκλημάτων τους είναι αυτή για να συγχωρεθούν ούτως ώστε να κάνουν εκδηλώσεις στη γη που ποδοπάτησαν; Που έκαψαν που ξεκλήρισαν;

Και πόσο αφελείς μπορεί να είναι αυτοί οι κάτοικοι, αυτές οι αρχές που μπορούν ν’ ανέχονται τον Ναζιστικό ορισμό «Μεγάλη Γερμανία»;

Πόσο αφελείς, πόσο λήσμονες, μπορεί να είναι αυτοί που δέχθηκαν να ξαναστηθεί ένα μνημείο που απεικονίζει στρατιώτες Γερμανούς Ναζί να τους απειλούν κρατώντας χειροβομβίδες;

Είναι αυτός ο συμβολισμός μεταμέλεια;

Είναι αυτό φιλία;

Ή απλά, συνέχιση των πεποιθήσεων τους; Των Ναζιστικών πεποιθήσεων που αιματοκύλησαν τον κόσμο;

ΝΤΡΟΠΗ. Που αμαύρωσαν την φήμη των ηρωικών αυτών χωριών με την συναίνεση τους ! ΝΤΡΟΠΗ! Που δεν τιμούν πλέον τους νεκρούς τους.

ΝΤΡΟΠΗ! Που δεν πονούν πλέον! ΝΤΡΟΠΗ! Που δεν τους σέβονται!

ΝΤΡΟΠΗ! Που έδωσαν συγχωροχάρτι στον Ναζισμό που συνεχίζει να επαίρεται για ανδρεία.

Α.Β.