Του Αλέξη Π. Μητρόπουλου*
Άλλο ένα κακόγουστο θέατρο παίζεται εις βάρος του ελληνικού λαού με αφορμή την αξίωση των εκπροσώπων της τριαρχίας να καταργηθεί ο κατώτατος μισθός των 751,39 ευρώ τον μήνα (μικτά) της ΕΓΣΣΕ.
Ο υπουργός Εργασίας ανέφερε, κατά τον Τύπο, «Αυτή η πρόταση αποτελεί μεγάλη ανατροπή…» και ότι θα ενημερώσει σχετικά τον πρωθυπουργό. Ο κ. πρόεδρος της ΓΣΕΕ τη χαρακτήρισε «αιτία πολέμου», ενώ άλλοι κορυφαίοι συνδικαλιστές υποστήριξαν ότι «η τρόικα επέστρεψε στη χώρα μας σαν ταύρος σε υαλοπωλείο…» (εφημ. «Έθνος» της 4-10-2011). Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δήλωσαν ότι «αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας δεν μπορεί να περάσει». Ο πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου, όταν του τέθηκε το ζήτημα, αναστατώθηκε και φέρεται ότι είπε «Δεν θα γίνουμε Ινδία» (εφημ. «Ελευθεροτυπία» της 4-10-2011, σελ. 2). Οι δημοσιογράφοι των πρωινών εκπομπών και των δελτίων ειδήσεων τα έβαλαν με την… ανάλγητη τρόικα και τις βάρβαρες απαιτήσεις της. Η αριστερά αρκέστηκε στους συνήθεις -αν και ορθούς- κατηγορηματικούς αφορισμούς.
Η «θεσμική» όμως αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική!
Η υποχρέωση κατάργησης του κατώτατου μισθού της ΕΓΣΣΕ, καθώς και της απαγόρευσης επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, έχει ψηφιστεί με το ν. 3845/2010 (ΦΕΚ Α 65/6-5-2010). Συγκεκριμένα στην παρ. 7 του άρθρου 2 του νόμου αυτού ορίζεται ότι: «7.Οι όροι των ομοιοεπαγγελματικών και επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντιστοίχων όρων κλαδικών συμβάσεων εργασίας, καθώς και των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Και οι όροι των κλαδικών συμβάσεων εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντιστοίχων όρων εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (…). Με απόφαση του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να ρυθμίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου αυτής.». Στον ίδιο νόμο μάλιστα θεσμοθετήθηκε και η πρώτη ρητή κατάργηση του κατώτατου μισθού της ΕΓΣΣΕ, αφού για ανέργους ηλικίας μέχρι 24 ετών δόθηκε η δυνατότητα να απασχολούνται με μισθό ίσο με το 80% του κατώτατου (άρθρο 2 παρ. 6).
Η δεύτερη εφαρμογή της κατάργησης του κατώτατου μισθού έγινε με τον «ασφαλιστικό» νόμο «Λοβέρδου-Κουτρουμάνη» (ν. 3863/2010-ΦΕΚ Α 115/15-7-2010), όπου στο άρθρο 74 παρ. 8 ορίζεται ότι: «…Οι εργοδότες που προσλαμβάνουν νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας ηλικίας κάτω των 25 ετών, θα τους αμείβουν με το 84% του κατώτατου βασικού μισθού ή ημερομισθίου, όπως αυτό ορίζεται κάθε φορά από την ΕΓΣΣΕ, αυτοδικαίως εντάσσονται σε πρόγραμμα του ΟΑΕΔ…». Με την παρ. 9 εξάλλου του ίδιου άρθρου του ως άνω νόμου ορίστηκε η αμοιβή των μαθητευομένων νέων από 15 έως 18 ετών στο 70% του κατώτατου ημερομισθίου ή μισθού της ΕΓΣΣΕ.
Τέλος, με το άρθρο 43 του «Εφαρμοστικού» ν. 3986/2011 (ΦΕΚ Α 152/11-7-2011), επετράπη σε νέους ηλικίας 18-25 ετών να αμείβονται για εργασία μέχρις 24 μηνών με μισθό 20% χαμηλότερο από τον κατώτατο οριζομένο, κατά περίπτωση, από την εθνική γενική, κλαδική, ομοιοεπαγγελματική, επιχειρησιακή σύμβαση!!!
Από τα παραπάνω προκύπτει σαφώς ότι, πλην των ήδη νομοθετημένων περιπτώσεων χαμηλότερων αμοιβών των κατώτατων οριζομένων από τις οικείες συμβάσεις, όλοι οι μνημονιακοί βουλευτές ψήφισαν την υποχρέωση κατάργησης και του κατώτατου μισθού που προβλέπεται από την ΕΓΣΣΕ.
Είναι, ως εκ τούτου, λυπηρό που οι αρμόδιοι υπουργοί που εισηγήθηκαν τους σχετικούς νόμους, οι βουλευτές που τους ψήφισαν, οι συνδικαλιστικοί ηγέτες, αρκετοί επιστήμονες και δημοσιολόγοι, ακόμη δε και ο πρωθυπουργός της χώρας, εμφανίζονται δήθεν αιφνιδιασμένοι «από τη νέα αυτή ‘σκληρή’ απαίτηση της τριαρχίας».
Επειδή κανένας συν-Έλληνας δεν πιστεύει ότι δεν ήξεραν τι ψήφιζαν, είναι καιρός να παύσει αυτή η ιλαροτραγωδία και η παραπληροφόρηση του λαού, με δεδομένο πλέον ότι αυτή την παράσταση την έχει δει πολλές φορές κατά τη διάρκεια του μνημονιακού χρόνου.
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι οι ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας έχουν προ πολλού καταρρεύσει και ότι οι ήδη νομοθετημένες απαιτήσεις της τρόικας έχουν γίνει πράξη από πολλούς εργοδότες(!!), που όχι μόνο αξιώνουν ατομικές συμβάσεις εργασίας και μετατροπή συμβάσεων αορίστου χρόνου σε ορισμένου χρόνου ή σε εκ περιτροπής εργασία ή με διακεκομμένο/μερικό ωράριο κ.λπ., αλλά καθυστερούν (ή και αρνούνται) να πληρώσουν τα αυθαιρέτως από τους ιδίους καθοριζόμενα ημερομίσθια και εισφορές.
Όλοι οι Έλληνες πρέπει να μάθουν ότι η βάρβαρη αυτή θεσμική παρέμβαση έχει αναληφθεί ως υποχρέωση από την 6-5-2010, όταν πρωτοθεσπίστηκαν οι όροι της διάρρηξης των εργασιακών σχέσεων του πολύπαθου ιδιωτικού τομέα, για να έρθει ύστερα και η σειρά του Δημοσίου, όπως είχαμε επισημάνει. Η δέσμευση άλλωστε του Μνημονίου για εξομοίωση των όρων και αμοιβών της εργασίας ιδιωτικού και δημόσιου τομέα βρίσκεται σήμερα στην κρισιμότερη φάση υλοποίησής της.
Από τις ρυθμίσεις αυτές βεβαίως εξαιρούνται όλα τα golden boys του ιδιωτικού τομέα, οι managers, οι διευθύνοντες σύμβουλοι κ.λπ., οι οποίοι αμείβονται με υψηλές αποδοχές, χωρίς κανέναν περιορισμό. Οι πολίτες απαιτούν, ακόμη και από τους εκτελεστές των αποφάσεων της τριαρχίας, αφού δεν μπορούν να κάνουν τίποτε περισσότερο, τουλάχιστον να μην τους παραπληροφορούν και να μην τους παραπλανούν.
Η αποκάλυψη όμως της πλήρους αλήθειας βαρύνει τα κόμματα, τους συνδικαλιστικούς φορείς, τις κοινωνικές οργανώσεις και τους δημοσιολόγους της αριστεράς και του ευρύτατου αντιμνημονιακού μετώπου, που -όπως φαίνεται από τα γενικότερα δημοσιεύματα του Τύπου και την άγνοια της κοινής γνώμης- δεν έχουν ανταποκριθεί αποτελεσματικά σʼαυτό το πρώτιστο καθήκον ενημέρωσης. Από τη γνώση της αλήθειας, εξάλλου, θα προκύψει και η αναγκαία συνειδητοποίηση και η γενική πολιτική αντίδραση, για να καταγγελθεί επιτέλους το διαρκώς και προς το χειρότερο επικαιροποιούμενο Μνημόνιο και να γίνουν οι πολίτες κυρίαρχοι της μοίρας τους.
* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι πρόεδρος της “Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους” (ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.-www.enypekk.gr)
Η ΑΥΓΗ, 5/10/2011
