Γράφει ο αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης, επίτιμο μέλος του Συνδέσμου Ιεροψαλτών Ν. Χανίων | Πρόσφατα εξεδήμησαν προς Κύριον, τρείς πιστοί διάκονοι του εκκλησιαστικού Αναλογίου, θεοσεβείς ιεροψάλτες, που διεκρίνοντο όχι μόνον για την άριστη κατοχή και απόδοση της εκκλησιαστικής μας μουσικής, αλλά και για το λαμπρό ήθος τους, την καλοσύνη τους και την υπεροχή της γλυκύτατης ανθρωπιάς τους.
Προς τιμήν και χρέος, με πολύ σεβασμό και αναγνώριση από της θέσεως αυτής, θέλομε να κάνομε ευλαβική αναφορά στις μεγάλες αυτές μορφές, που ετίμησαν το αγγελικό χάρισμα και διακονία του ιεροψάλτου. Πρόκειται για τους λίαν αγαπητούς μύστες της εκκλησιαστικής μας μουσικής, τους οποίους αναφέρομε ευγνωμόνως αμέσως στην συνέχεια του γραφτού μας:
– Εμμανουήλ Χατζημάρκος
Είχαμε διαβάσει εξαίσια κομμάτια του έργου του και είχαμε γίνει ακροατές τους.
Σχετικά με το ευλογημένο πρόσωπο και το έργο του, και επειδή προσωπικώς δεν τον εγνώρισα, μεταφέρω το σχετικό ρεπορτάζ από την εκκλησιαστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (8/3/2013) : «Καθηγητής της Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής και του Δημοτικού τραγουδιού ελληνικών ωδείων και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Χοράρχης του «Πρότυπου Βυζαντινού Χορού». Πρωτοψάλτης καθεδρικών Ναών, μελουργός και σολίστας της βυζαντινής και νεοελληνικής ποιητικής δημιουργίας, διευθυντής της Ανώτερης Εκκλησιαστικής Σχολή Αθηνών, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος, συγγραφέας μουσικών ανθολογιών και μουσικοπαιδαγωγικών έργων, αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου της Ελλάδος επί είκοσι χρόνια, αφήνει πίσω του εκατοντάδες μαθητές και άλλες τόσες εκδόσεις ηχογραφικών μουσικών έργων – κληρονομιά και παρακαταθήκη στην ιστορία της πατρώας ελληνικής τέχνης».
– Ιωάννης Μοσχονάς
Ο ευγενέστατος και καλόκαρδος συμπολίτης μας, με την μεγάλη, ανεκτίμητη προσφορά στην παιδεία επί έτη μακρά, αλλά και στο αναλόγιο με την διακρίνουσα αυτόν όχι μόνο γνώση, ευταξία και σπανίζουσα ιεροπρέπεια, αλλά και τιμή στο ράσο και σεβασμό στο εκκλησίασμα.
Στοχαστής, μελετηρός, με κοινωνικό προβληματισμό και με άριστη ποιητική έκφραση και παραστατικότητα, που διαβάσαμε δημοσιευμένα, με τελευταίο το «Θα τα καταφέρεις Ελλάδα», ειδικά, η Αγία Μαγδαληνή, αυτός ο επιβλητικός, και κόσμημα ναός, θα τον αποζητά που επί 25ετία και πλέον, διακόνησε και εκόσμησε το ψαλτήρι της. Είναι η ευγενική μορφή, που πάρα πολύ μας λείπει, Ευχόμεθα για την μακαρία ανάπαυση της ψυχής του και την συγχορδία του μετά των ουρανίων αγγέλων.
– Γεώργιος Νταγκουνάκης
Στα ίδια χαρισματικά στοιχεία, τα ευγενικά και ενάρετα βημάτιζε κι ο αείμνηστος ιεροψάλτης Γεώργιος Νταγκουνάκης. Ο εκλεκτός συμπολίτης μας.
Ο διακριτικός με την απλή και θερμή ψαλμωδία του εκόσμιζε το Αναλόγιο – ψαλτήρι όπως αυτό του Αγίου Λουκά και Αγίου Νεκταρίου, αλλά και σε χωριά, που πολλάκις στερούνται ιεροψάλτου. Πάντα πρόθυμος και γλυκύς. Ακούραστος και πρόσχαρος, ακόμα και στα δύο τελευταία χρόνια, που τον είχε καθηλώσει το ζάχαρο με όλες τις δεινές επιπτώσεις. Τον καμάρωνα στο τηλέφωνο και χαιρόμουνα, και διδασκόμουνα, από την πίστη και το κουράγιο του, την ηρεμία του και την καρτερικότητά του.
Τιμή και ευλογία για τον τόπον μας και την λατρευτική εκκλησία των προμνημονευθέντων χαρισματικών μορφών με την μεγάλη προσφορά στην υμνολογίαν της εκκλησίας μας. Μορφές ανεξίτηλες στην μνήμη μας και στην καρδιά μας. Μορφές που άφησαν ανθρωπιά και ανεκτίμητη ιεροψαλτική προσφορά.