Πολλά αισχρά ακούστηκαν από “ταλιμπάν” υποστηρικτικές του Μητσοτάκη. Άνθρωποι φανατικοί που μέσα στην πόλωση που έχουν βυθιστεί δημιουργούν διχαστικά αφηγήματα ταιριαστά με τον ασπρόμαυρο κόσμο μέσα στον οποίο ζούνε.
Έτσι, στα ηχητικά ντοκούμεντα που διέρρευσαν ανακαλύπτουν λ.χ. πλαστογραφία που από πίσω της κρύβεται πολιτική σκοπιμότητα. Αγνοούν φωνές των συγγενών που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του ηχητικού καθώς και πολλών άλλων ηχητικών που έχουν στη διάθεσή τους και δεν έχουν διαρρεύσει, αγνοούν τη μάνα που λέει ότι η κλήση έγινε από το τηλέφωνο του παιδιού της, ακόμη και τους δημοσιογράφους που παραδέχονται ότι είχαν το υλικό στα χέρια τους εδώ και μήνες αλλά δεν το προέβαλλαν γιατί το βρήκαν πολύ σκληρό. Αγνοούν τα πάντα για να υποστηρίξουν τις θεωρίες συνομωσίας που ταΐζουν τις βεβαιότητες τους. Φανατισμένοι, γνήσιοι Ταλιμπάν… Τυφλοί.
Όμως κάποιοι έφτασαν σε ένα άκρο πολύ πιο επικίνδυνο. Ξεπέρασαν τα όρια θεωριών συνομωσίας. Έφτασαν στο σημείο να χωρίζουν τους νεκρούς σε δικούς μας και δικούς τους.
Οι νεκροί στο Μάτι είναι δικοί μας, επειδή πέθαναν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι νεκροί στα Τέμπη είναι δικοί τους επειδή πέθαναν με κυβέρνηση ΝΔ. Λες και οι νεκροί έχουν κάτι να χωρίσουν ή λες και νοιάζονται για ποιος κυβερνα τώρα που βρίσκονται κάτω από το χώμα… Ή λες και ο αγώνας των συγγενών νεκρών, είναι αγώνας για να ανέλθει στην εξουσία κάποιο κόμμα ή για να διασφαλιστεί η διατήρηση κάποιου άλλου κόμματος στην εξουσία… Γιατί έτσι αντιμετωπίζουν τον αγώνα των συγγενών των νεκρών, ως πολιτικό αγώνα. Και επιλέγουν πλευρά. Επιλέγουν την πλευρά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και για να την προασπίσουν χωρίζουν μέχρι και τους νεκρούς σε δικούς μας και δικούς τους…
Οι νεκροί δε μπαίνουν σε ζυγαριές για να υποστηρίξουν πολιτικά αφηγήματα, δε χωρίζονται σε καλούς και κακούς αναλόγως των πολιτικών πεποιθήσεων. Δεν ανήκουν σε στρατόπεδα.
Μόνο ντροπή και πάλι ντροπή για τον ξεπεσμό…
Έχει και η ξεφτίλα τα όρια της…
