Του Ειρηναίου Μαράκη
Απεργιακή συγκέντρωση στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας για τα δικαιώματα της Γυναίκας και κατά τη διάρκεια της 3ωρης στάσης εργασίας που είχε πανελλαδικά κηρύξει η ΑΔΕΔΥ πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 8 Μάρτη στα Χανιά όπως και σε μια σειρά άλλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλος και Ηράκλειο). Στη συγκέντρωση και στην απεργία καλούσαν τα σωματεία εκπαιδευτικών της πόλης (ΣΕΠΕ, ΕΛΜΕ) καθώς και η δημοτική κίνηση Ανταρσία στα Χανιά-Αντικαπιταλιστική Αριστερή Κίνηση για την Ανατροπή.
Πανελλαδικά καλούσαν πάνω από 35 σωματεία, ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες καθώς και το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, οργανώσεις γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ, δημοτικές παρατάξεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ενώ η ΓΣΕΕ είχε κηρύξει 3ωρη παναττική στάση εργασίας μετατρέποντας ουσιαστικά την μέρα σε μια απεργιακή ημέρα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κι ύστερα από πρωτοβουλία που ξεκίνησε η Κίνηση για μια Απεργιακή 8 Μάρτη και γύρω από το βιβλίο “Η Πάλη για την απελευθέρωση των Γυναικών (εκδ. Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο), το οποίο παρουσιάστηκε σε μία σειρά χώρους ανοίγοντας τη συζήτηση για την καταπίεση των γυναικών, τις σεξιστικές διακρίσεις και την έμφυλη βία.
Όπως μας δήλωσε χαρακτηριστικά η Ντίνα Κληρονόμου, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΠΕ Χανίων:
“Σήμερα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ο Σύλλογος μας μαζί με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία αλλά και την ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει 3ωρη στάση εργασίας τιμώντας τη μέρα της γυναίκας, τη μέρα πάλης για τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των δύο φύλων. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου τα δικαιώματα των γυναικών συνεχώς συμπιέζονται. Υπάρχουν διαφορές στην αποζημίωση, στους μισθούς, υπάρχουν καθημερινά φαινόμενα σεξιστικής βίας ή σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας. Οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες πολύ περισσότερο για να κατακτήσουν τα ίδια πράγματα σε σχέση με τους άντρες”.
Επίσης κι όπως ανάφερε μεταξύ άλλων η Ανταρσία στα Χανιά σε σχετική ανακοίνωση “τιμάμε εκείνη την ημέρα απεργώντας και διαδηλώνοντας όλες και όλοι μαζί, διεκδικώντας την κατάργηση των διακρίσεων και σεξιστικών επιθέσεων σε βάρος των γυναικών. Είναι μια μάχη που αφορά όλη την εργατική τάξη, τη κοινωνική δύναμη που μπορεί να απελευθερώσει όλους τους καταπιεσμένους”.
Από νωρίς υπήρχε κόσμος στην Πλατεία Δημοτικής Αγοράς με μικροφωνική και μοιράζοντας έντυπο υλικό για συμμετοχή στην απεργιακή 8 Μάρτη, ενημερώνοντας σχετικά τους περαστικούς, αλλά και καλώντας τους εργαζόμενους και τη νεολαία της πόλης σε συμμετοχή στην αντιφασιστική και αντιρατσιστική διαδήλωση το επόμενο Σάββατο, στις 16 Μάρτη, στην Πλατεία της Δημοτικής Αγοράς και στα πλαίσια της Παγκόσμιας Μέρας δράσης κατά του Ρατσισμού και του Φασισμού.
Θεατρικό δρώμενο για τις αναπληρώτριες δασκάλες
Κορυφαίο στιγμιότυπο της συγκέντρωσης ήταν η παρουσίαση ενός σύντομου θεατρικού δρώμενου από δύο δασκάλες το οποίο ανέδειξε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια αναπληρώτρια δασκάλα, κι άλλες πολλές στη θέση της, που όντας έγκυος προσλαμβάνεται μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας της και πρέπει να παρουσιαστεί, να μετακομίσει και να μετακινείται στον χώρο εργασίας της, σ’ ένα μακρινό τόπο γι’ αυτήν, χωρίς δικαίωμα σε άδεια κύησης, ακόμα κι αν η κύηση θεωρείται επαπειλούμενη, χωρίς καμία πρόβλεψη και προστασία, στηριζόμενη αποκλειστικά και μόνο στις δικές της δυνάμεις και στην στήριξη των γονιών της. Και την ίδια ώρα που καλείται να είναι καλή εργαζόμενη, καλή μητέρα και καλή σύζυγος αλλά και να διαθέτει χρόνο και χρήμα για το μεταπτυχιακό, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αν θέλει να δουλεύει και του χρόνου. Αντιγράφουμε τον σχετικό διάλογο από το δρώμενο της μητέρας και της κόρης-αναπληρώτρια δασκάλας:
ΜΗΤΕΡΑ: Μην ανησυχείς κορίτσι μου, θα ‘ρθω μαζί με τον πατέρα σου για τον πρώτο καιρό να σε βοηθήσουμε στη μετακόμιση. Συγχαρητήρια παιδί μου. Νέο ξεκίνημα, νέα ζωή για σένα. Μας έκανες πολύ περήφανους. Αύριο φεύγουμε. Θα πρέπει να ψάξουμε οικονομικό σπίτι κοντά σε στάση λεωφορείου, για να σε βολεύει στην καθημερινή μετακίνηση σου.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ 32 ΧΡΟΝΩΝ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ: Με μια βαλίτσα στο χέρι. Φέτος από Αθήνα, Χανιά. Φέτος όμως είναι διαφορετικά, φέτος είναι πιο δύσκολα. Αισθάνομαι πάλι 18 χρονών κι έχω μεγάλη ανάγκη τους γονείς μου. Μακριά από τον σύντροφο μου που εργάζεται σε σταθερή δουλειά στην Αθήνα, μ’ ένα παιδί στην κοιλιά, πηγαίνοντας καθημερινά στο σχολείο μέχρι να φτάσω στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης μου”.
Το δρώμενο, που ανέδειξε ένα από τα πολλά ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα των γυναικών, έκλεισε με την ανάγνωση σχετικής ανακοίνωσης του ΣΕΠΕ Χανίων τονίζοντας ότι “Ο αγώνας μας για μόνιμους και μαζικούς διορισμούς συνεχίζεται. Ο αγώνας μας για εξίσωση των δικαιωμάτων μόνιμων και αναπληρωτών συνεχίζεται. Είναι αγώνας για αξιοπρεπή εργασία, αξιοπρεπή ζωή, είναι αγώνας για όλους τους εργαζόμενους που χτυπάνε οικονομικά και εργασιακά. Είναι αγώνας ενάντια στο σεξισμό και σε κάθε μορφή καταπίεσης της γυναίκας”.
