Κατάφεραν, λοιπόν, οι αναίσχυντοι από την αρχή της κρίσης κι ιδίως από τότε που επινοήθηκε το μεγάλο ριφιφί, οπότε και ιδρύθηκε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, να έχουν ταΐσει τα ευαγή μας τραπεζικά ιδρύματα με αστρονομικά ποσά που σωρευτικά ξεπερνούν τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ανεξέλεγκτες λογιστικές χρεώσεις και πιστώσεις στα λογιστικά κιτάπια του ελληνικού κράτους, υπέρ της διάσωσης των τραπεζιτών με το άχθος των χρεολυσίων και το διάφορο των τόκων φορτωμένα στις πλάτες ημών των ραγιάδων, και των παιδιών μας και των εγγόνων και των δισέγγονών μας, στο διηνεκές.
Που πήγαν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια, αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι ζημιές από το εγκληματικό P.S.I. που άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου κι απελευθέρωσε τους ανέμους που πήραν, σήκωσαν κι έστειλαν στον αγύριστο το τραπεζικό μας σύστημα, ήταν σημαντικά υποδεέστερες?
Που πήγαν αυτά τα τερατώδη ποσά που εξακόντισαν στο αβίωτο πυρ το εξώτερο το ελληνικό δημόσιο χρέος, από τη στιγμή που το κόστος του κουρέματος για τις τράπεζες, δεν ήταν παρά ένα σχετικά μικρό ποσοστό, σε σχέση με αυτά τα κολοσσιαία κεφάλαια που, σαν ασήκωτα μολυβένια βαρίδια, έχουμε δέσει γύρω από τους λαιμούς των αγέννητων και των ασύλληπτων απογόνων μας?
Κανείς δεν ξέρει! Κανείς δεν ζήτησε να μάθει ούτε θέλει να γνωρίζει που πήγαν όλα αυτά τα κεφάλαια. Ευλόγως, πάντως, υποψιαζόμαστε ότι κάποιοι δημιούργησαν πλούτο στο εξωτερικό και χρέη στην Ψωροκώσταινα. Το παραδέχεται μέχρι και ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης που ζητεί «να σταματήσει η πρακτική κάποιοι να έχουν τα κέρδη στο εξωτερικό και τα δάνεια στο εσωτερικό», παρόλο που η κυβέρνησή του δεν δείχνει διατεθειμένη να πράξει τίποτα γι’ αυτό!
Ακόμα χειρότερα που τώρα, πρωτοδεύτερη φορά αριστερά, μετά από τόσο και τόσο τάισμα από το υστέρημα του συνταξιούχου και από την απόγνωση του άνεργου και του φτωχού, ξεπουλιούνται οι τράπεζες, μπιρ παρά.
Επιπρόσθετα, εξαφανίζονται μέσα στη νύχτα και δια παντός, τα δικαιώματα των Ελλήνων μετόχων που πριν ξεσπάσει η κρίση, μαζί με τα διάφορα κληροδοτήματα και την Εκκλησία της Ελλάδας, έφταναν να κατέχουν μέσω του χρηματιστηρίου, περισσότερο από το 40% του τραπεζικού κλάδου.
Η συμμετοχή του Δημοσίου στις πτωχές μας τράπεζες, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, πριν από τις υπό εξέλιξη αυξήσεις κεφαλαίου που επιτελούνται αυτές τις ώρες, διαμορφωνόταν στο 57% στην Εθνική Τράπεζα, στο 66% στην Alpha Bank, στο 67% στην Τράπεζα Πειραιώς ενώ στη Eurobank, όπου η ληστεία ξεκίνησε νωρίτερα, η συμμετοχή του Ταμείου ήταν της τάξης του 35%.
Πάνε όμως αυτά τα ποσοστά ιδιοκτησίας κι έγιναν στάχτη και μπούρμπερη, πρωτοδεύτερη φορά αριστερά. Διότι, αν δεν το μάθατε, έτσι που έχομε πλαντάξει στο κλάμα τόσες μέρες, από το δράμα των φίλων μας των Παριζιάνων, τα κοράκια αλωνίζουν∙ και μάλιστα αλωνίζουν εντελώς ανεξέλεγκτα και υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας.
Μετά την επέλασή τους, τα διεθνή funds, συνεισφέροντας το αστείο –σε σχέση με τα τερατώδη ποσά που μας έχει κοστίσει η διάσωσή τους- ποσό των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα αποκτήσουν σχεδόν το 80% των ελληνικών τραπεζών.
Κανείς δεν το συζητάει, αλλά πέρα από τη διασπάθιση της δημόσιας περιουσίας μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μαζί με αυτό το πλειοψηφικό ποσοστό, οι ύαινες τον αγορών αγοράζουν μαζί και τον έλεγχο στις υποθήκες των σπιτιών μας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα του ευτελούς ξεπουλήματος, πανάκριβα αποκτημένου δημόσιου πλούτου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, φέρεται να δήλωσε στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του Συ.Ριζ.Α. ότι «αυτός που με εισόδημα 1.200 ευρώ, αγόρασε ένα οίκημα 180 τ.μ. στην Αγία Παρασκευή για λόγους νεοπλουτισμού, ίσως είναι προτιμότερο να μένει στο Περιστέρι. Δεν μπορούμε να καλύψουμε και αυτόν».
Καλά το είπε ο κ. υπουργός, έτσι, για να καταλάβουμε επιτέλους και οι πλέον αδαείς ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τοις μετρητοίς συνθήματα του ύφους, «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και άλλα τέτοια γραφικά.
Διότι πώς να το κάνουμε, η πραγματικότητα είναι σκληρή και κατά τα φαινόμενα αρνείται πεισματικά να συμμορφωθεί με τις ιδεολογίες μας ή τις ιδεοληψίες μας: στον πραγματικό κόσμο, όταν χάνεις το εισόδημά σου και δεν μπορείς να πληρώνεις το δάνειό σου, τότε είσαι υποχρεωμένος να αναπροσαρμόσεις τη ζωή σου. Είναι λυπηρό, αλλά αν δε γίνει έτσι, κάποιος άλλος θα πρέπει να πληρώσει για σένα. Αλλά ποιος είναι αυτός ο “άλλος”, εφόσον κλείνουν όλες τις τρύπες στους ισολογισμούς των τραπεζών με τα δανεικά που φορτώνουν σε όλους μας?
Την έλλειψη σχεδίου, την ανοησία και τη μαλθακότητα, απέναντι στην ατσάλινη αναλγησία των επικυρίαρχων εκβιαστών, κάπως μπορείς να τις χωνέψεις. Την αδυναμία αντιμετώπισης της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που καταπίνει την Ευρώπη ολάκαιρη, κάπου μπορείς να τη δικαιολογήσεις κι αυτήν.
Αυτό που δεν μπορείς να συγχωρήσεις είναι η παντελής έλλειψη δικαιοσύνης!
Αυτό είναι το πιο λυπηρό απ’ όλα. Είναι η καθολική ατιμωρησία. Είναι που για την ευθύνη των τραπεζιτών δεν μιλάει κανείς. Είναι που αυτοί που θα έπρεπε να κάθονται στο άβολο εδώλιο του κατηγορούμενου, συνεχίζουν να βρίσκονται στρογγυλοκαθισμένοι στις δερμάτινες πολυθρόνες των διοικητικών συμβουλίων των τραπεζών-βαμπίρ που τόσα χρόνια κρατούμε στη ζωή με το αίμα μας. “Λάδι” αυτοί που τόσα χρόνια μοίραζαν αβέρτα επισφαλή δάνεια, προκειμένου να εισπράττουν τα παχυλά τους επιμίσθια και ν’ απολαμβάνουν τ’ άλλα δώρα∙ προφανώς δεν έχει όρεξη να κουβεντιάσει κανείς, γι’ αυτά τα δευτερεύοντα και ποταπά…
Κι έτσι, κατά που φαίνεται, κι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ο κ. υπουργός το μόνο που καταφέρνει με τις προτεινόμενες μετακομίσεις των αναξιοπαθούντων από την Αγία Παρασκευή στο Περιστέρι, είναι να διαθέσει λίγα ακόμα τελευταία ψίχουλα από τον κρατικό κορβανά για να ελαφρύνει κάπως τις καρδιές των πιο αδύναμων και μαζί να ελαφρύνει και τους ισολογισμούς των πτωχών μας τραπεζών για να είναι ακόμα πιο αφράτο το γλυκό με το οποίο φιλεύουμε τα περιβόητα διεθνή funds κι αυτούς που κρύβονται από πίσω τους.
