Ο συγγραφέας και εθνογράφος Λεωνίδας Οικονομάκης με κείμενο που ανέρτησε στον προσωπικο λογαριασμό του στο facebook αναφέρεται σε περιστατικο βίας της αστυνομιας που συνέβη στο Ρεθυμνο. Το περιστατικό συνέβη εις βάρος άντρα μπροστά στο 3 χρονών παιδί του.
Διαβάστε τι αναφέρει:
[Το ανεβάζω εκ μέρους ενός φίλου που δεν έχει fb. Τα πλήρη στοιχεία του βρίσκονται στη διάθεσή μου για όποιον ενδιαφέρεται.]
Κυριακή, 6 Δεκέβρη 2020.
8 το απόγευμα.
Πλατεία Μητροπόλεως, Ρέθυμνο.
Έχω στείλει το μήνυμα που πρέπει, και έχω βγει με το ποδήλατο και το γιο μου το Γιαννάκη, τριών ετών (“μπαμπά, πήγα τέσσερα!” ενίσταται εκείνος), να κάνουμε μια βόλτα και να παίξουμε, πριν επιστρέψουμε στον εγκλεισμό μας.
Γύρω, κι άλλοι γονείς με τα παιδιά τους που ειχαν την ίδια ιδέα, και όλα έβαιναν καλώς μέχρι που εμφανίστηκαν δυο αυτοκίνητα, το ένα με διακριτικά της αστυνομίας(ΟΠΚΕ), το άλλο χωρίς. Κατέβηκαν 8 μαυροντυμένοι συμμορίτες με στυλ γκανγκστερικό, και ήρθαν κατευθείαν κατα πάνω μου. Ίσως φταίνε τα μακριά μου μαλλιά, ίσως κάτι δεν τους άρεσε αισθητικά στην εμφάνισή μου, αλλά τελοσπάντων για τεντιμπόη με πήρανε και ήρθαν να μου κάνουν ελεγχο.
Τους δείχνω το μήνυμα, την ταυτότητά μου επίσης, και τους παρακαλώ να γίνει ο έλεγχος όσο γίνεται πιο ήρεμα γιατί είμαι με ένα παιδί τριών ετών και δεν είναι ό,τι καλύτερο να βλέπει “τα όργανα της τάξεως” που είναι εδώ για “να μας προστατεύουν” να τραμπουκίζουν τον πατέρα του αναίτια.
Άσε που μέχρι τότε ο Γιαννάκης νόμιζε οτι η αστυνομία υπάρχει για να πηγαίνει στο σπίτι όσους χάνονται στο δρόμο (δεν ξέρω ποιός του τα είπε αυτά, το σχολείο λες; αλλά δεν του το χάλασα).
-“Άστον δεν παθαίνει τίποτα”, μου αποκρίθηκαν οι “παιδαγωγοί”.
Αφού μου έβαλαν τα χέρια μπροστά στο καπό του αυτοκινήτου, λες και είμαι εγκληματίας μπροστά στα έκπληκτα μάτια του μικρού, αλλά και των υπολοίπων γονιών και παιδιών που βρίσκονταν στην Πλατεία και άρχισαν να φεύγουν τρομαγμένοι, ο ένας απο αυτούς, ο πιο “μάγκας” ψάχνοντας με δήθεν, γράπωσε μάλιστα δυο φορές τα γεννητικά μου όργανα.
– “Γουστάρεις;” ,του λέω εμφανώς ενοχλημένος.
– “Για σε παρακαλώ..” μου λέει αυτός.
Μάλιστα τον ένα απο αυτούς τον γνωρίζω , γιατί έχει κι αυτός μικρό παιδί και έχει τύχει να συμπέσουμε σε παιδικές χαρές και παραλίες. Δεν ήταν ο πιο τραμπούκος, αλλά δεν έκανε και κάτι για να σταματήσει τους συναδέλφους του.
Με τα πολλά, και αφού δεν τους βγήκα εγκληματίας, με άφησαν και έφυγαν, αφού πρώτα κατατρόμαξαν όλα τα παιδάκια και τους γονείς της πλατείας που την κοπάνησαν με τρόμο.
Υπεύθυνος για αυτή την αποθράσυνση των αστυνομικών είναι αποκλειστικά και μόνο ο κ. Χρυσοχοϊδης, ο πολιτικός τους προϊστάμενος, ο οποίος μάλιστα δήλωσε πρόσφατα οτι θα βλέπουμε αστυνομικούς κάθε δέκα λεπτά σε κάθε γειτονιά, και μόλις φέτος προσέλαβε 1500 επιπλέον ειδικούς φρουρούς για να αισθανόμαστε ασφαλείς, ενώ η κυρία Κεραμέως ετοιμάζει και την πρόσληψη επιπλέον 1000 αστυνομικών για να “φυλάνε τα πανεπιστήμια.”
Εγώ πάντως δεν αισθάνομαι καθόλου ασφαλής με αυτή την προοπτική, και ευτυχώς – το μόνο καλό αυτής της ιστορίας – ούτε και ο Γιαννάκης, που αφού έφυγαν οι τραμπούκοι γύρισε και μου είπε:
– “Πολύ κακοί άνθρωποι αυτοί οι αστυνομικοί μπαμπά!”
“Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά” που λέει κι ο Αναγνωστάκης.
Nα λέμε δηλαδή, το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, και το μπάτσο μπάτσο.
Π.Δ.
Ρέθυμνο, 6/12/2020
Photo credit: Evandro Monteiro (μάλλον)
