Ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Χανίων:
Την Τετάρτη 24 Μαΐου 2017, δικάζονται εκ νέου, αυτή τη φορά στο Εφετείο, οι 2 διαδηλωτές οι οποίοι συνελήφθησαν σε πορεία διαμαρτυρίας για τον τραγικό θάνατο μαθητή, έπειτα από αστυνομική καταδίωξη για τροχαία παράβαση στα Χανιά τον Οκτώβρη του 2010.
Δύο χρόνια μετά την βαριά πρωτόδικη καταδίκη τους, το μέλος του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης (ΦΜΚ) Νίκος Μαρκετάκης σε 16 μήνες με αναστολή, και ένας πρώην φοιτητής του Πολυτεχνείου Κρήτης σε 12 μήνες, οι διωκόμενοι προσφεύγουν στο Εφετείο για να υπερασπίσουν την αθωότητά τους απέναντι σε ένα χαλκευμένο κατηγορητήριο, το οποίο δεν ανακλά τα γεγονότα αλλά μάλλον την προσπάθεια της αστυνομίας να κατασκευάσει ενόχους για τα επεισόδια τα οποία συνέβησαν στη διαδήλωση εκείνη, ένα μόλις μήνα μετά τον τραγικό χαμό του μαθητή και εν μέσω κατακραυγής για τις αδιευκρίνιστες και “θολές” συνθήκες θανάτου του.
Πρόκειται για την υπόθεση του 19χρονου Στράτου Πατρικάκη, ο οποίος στις 14 Οκτωβρίου του 2010 προσπάθησε να αποφύγει έλεγχο της αστυνομίας, κι αφού δεν σταμάτησε και μετά από καταδίωξη υψηλών ταχυτήτων από αστυνομικούς της ΔΙΑΣ, ο νεαρός έχασε τον έλεγχο της μηχανής του, με συνέπεια να τραυματιστεί σοβαρά και να καταλήξει έπειτα από ολιγοήμερη μάχη με τον θάνατο. Ο πατέρας του νεκρού νεαρού είχε εκείνες τις μέρες δηλώσει ότι ο γιος του ενδεχομένως να μη σταμάτησε στην υπόδειξη των αστυνομικών από φόβο, επειδή δεν είχε δίπλωμα. Επιπλέον τόνιζε, ότι όταν πήγε στο αστυνομικό τμήμα του ζητήθηκε να υπογράψει χαρτί πως δε θα υποβάλλει μήνυση κατά των αστυνομικών.
Στις 18 Νοεμβρίου 2010, ένα μήνα μετά τον άδικο χαμό του 19χρονου οργανώθηκε διαδήλωση στο κέντρο των Χανίων, στην οποία συμμετείχαν περίπου 200 άτομα. Κατά την λήξη της διαδήλωσης της συνέβησαν μικροεπεισόδια και η Ασφάλεια Χανίων συνέλαβε, όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις, “από το σωρό” δυο διαδηλωτές. Στους συμπολίτες μας φόρτωσαν ένα κατηγορητήριο το οποίο, αν δεν κρατούσε σε ομηρία και αν δεν στιγμάτιζε τη ζωή τους, μάλλον θυμηδία θα προκαλούσε. Ενδεικτικά μπορεί να γίνει μνεία στα όσα καταλόγισε στον Νίκο Μαρκετάκη ο αστυνομικός μάρτυρας κατηγορίας. Αποδίδοντάς του ιδιότητες οι οποίες παραπέμπουν σε κινηματογραφικό υπερήρωα, κατέθεσε ότι “εξαπέλυε πολλαπλές επιθέσεις με ακονισμένα κοντάρια/δόρατα για να πλήξει όσο περισσότερους άνδρες των ΜΑΤ προλάβαινε”. Δυστυχώς, αυτού του είδους οι ευφάνταστες φλυαρίες έγιναν δεκτές ως αξιόπιστες και έγιναν η βάση της βαριάς καταδίκης του διωκόμενου συμπολίτη μας, ενώ για τον έτερο κατηγορούμενο -πρώην φοιτητή από την μειονότητα της Θράκης- η έδρα αγνόησε το σύνολο των επίσημων ιατρικών γνωματεύσεων, οι οποίες καταδείκνυαν την πλήρη φυσική αδυναμία του να φέρει εις πέρας έστω κατ’ ελάχιστο τα όσα του απέδωσε ως κατηγορίες η Ασφάλεια.
Όπως μπορεί να μάθει και να καταλάβει όποιος ενδιαφέρεται για τα κοινωνικά ζητήματα στα Χανιά, αυτή η καταδίκη δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά μέρος μιας σειράς από δεκάδες εκκρεμείς διώξεις, με ανησυχητικά παρόμοια χαρακτηριστικά, συχνά με τον ίδιο πρωταγωνιστή μάρτυρα αστυνομικό, και δυστυχώς με ευδιάκριτη στόχευση τη δημιουργία κλίματος ενάντια στην κοινωνική και πολιτική δράση. Οπωσδήποτε, αυτή η κατασταλτική αντιμετώπιση της κοινωνικής αγανάκτησης, δεν είναι άσχετη με τον τρόπο με τον οποίο σφαιρικά αντιμετωπίστηκε η βίαιη φτωχοποίηση και το έλλειμμα δημοκρατίας τα οποία επέβαλλαν οι μνημονιακές συνθήκες στην Ελλάδα. Είναι, όμως, η πρώτη δίωξη η οποία ατυχώς κατέληξε σε καταδίκες και μάλιστα βαριές.
Και μια τέτοια δίωξη πρέπει να σταματήσει εδώ!
Στεκόμαστε στο πλευρό των 2 διωκόμενων, αρνούμενοι να δεχτούμε ως δίκαιη τη λογική του παραδειγματισμού και της ποινικοποίησης των συλλογικών διεκδικήσεων και διαμαρτυριών, σε μια εποχή που η συμμετοχή στη κοινωνική δράση είναι προϋπόθεση για τη συνοχή των τοπικών κοινωνιών. Καλούμε την τοπική κοινωνία να δείξει την αλληλεγγύη της στους δύο διωκόμενους, διατρανώνοντας απερίφραστα το αναφαίρετο δικαίωμά της για ανοιχτές, ακηδεμόνευτες συλλογικές διαδικασίες, μακριά από την επιτήρηση κρατικών αρχών. Καλούμε κάθε προοδευτικό άνθρωπο να απαιτήσει από την Δικαιοσύνη να πράξει κατά πως συνάδει με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, και σε αυτή την δίκη, καθώς και στις υπόλοιπες που έπονται και αφορούν δεκάδες συμπολίτες μας.
Συμπαραστεκόμαστε στους διωκόμενους, γιατί το χρέος να είμαστε απέναντι στην αδικία είναι χρέος όλων μας.