Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Το γιατί φτάσαμε εδώ «σηκώνει» μεγάλη συζήτηση κι επιδέχεται πολλών ερμηνειών… Όλοι επικαλούνται την περιβόητη ανάπτυξη και όλοι την επιζητούν… Όμως λίγοι αναφέρονται στο τι παράγουμε, ή καλύτερα στο πόσο ανταγωνιστικό είναι αυτό που παράγουμε ώστε να αντέξει στο χρόνο και να σταθεί στις αγορές.
Και μπορεί οι εξαγωγές – με βάση τα επίσημα στοιχεία- να φανερώνουν μια άλλη Ελλάδα αναδεικνύοντας την Κρήτη σε ισχυρό «παίκτη» όμως καταλυτικό ρόλο παίζουν οι εισαγωγές. Από τα προϊόντα που καταναλώνουμε, μέχρι τα ρούχα, τα παπούτσια, οι πρώτες ύλες, τα παιχνίδια και τα αυτοκίνητα που οδηγούμε. Δυστυχώς, η μεσογειακή Ελλάδα και η υπερπαραγωγική Κρήτη εισάγουν τα … πάντα!
Αγοράζουμε ντομάτες Σκοπίων που φτάνουν εδώ μέσω … Βελγίου! Σταφίδες, κρεμμύδια, χυμούς, ξηρούς καρπούς και ψάρια από την Τουρκία, αμπελόφυλλα από την Κίνα, πατάτες από την Αίγυπτο, λεμόνια από την Αργεντινή, ελαιόλαδο από την Τυνησία – με το ποιοτικό κρητικό προϊόν συχνά να εξάγεται χύμα στην Ιταλία- και από εκεί να το εισάγουμε και πάλι πληρώνοντας … αδρά!
Τι κι αν στην Κρήτη παράγονται τα ωραιότερα τυροκομικά προϊόντα! Επιμένουμε να εισάγουμε γάλα και τυριά Ολλανδίας, συχνά αμφίβολης ποιότητας… Η ζημία για την ελληνική παραγωγή τεράστια και για την υγεία των καταναλωτών επίσης…
Οι παραγωγοί του νησιού επισημαίνουν ότι συγκεκριμένα συμφέροντα παρεμβαίνουν και μόλις αποκτήσει αξία ένα προϊόν, αμέσως, γίνονται μεγάλες εισαγωγές του ίδιου προϊόντος σε χαμηλότερη όμως τιμή από χώρες του εξωτερικού με αποτέλεσμα η τιμή του ελληνικού να μοιάζει … εξωπραγματική, σε μια περίοδο εξαιρετικά δύκολη οικονομικά για του καταναλωτές!
«Η μόνη μας ευκαιρία για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα ήταν η χρήση πιστοποιημένων φαρμάκων, κάτι που στις περισσότερες χώρες δε γίνεται» Δυστυχώς, όμως, όπως αποδεικνύεται όλα είναι, κατά βάση, θέμα … τιμής
