Τι συμβαίνει με το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον και τους χειρισμούς του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών στην Ελλάδα;
Εμπειρίες από Κλεισούρα και Λέχοβο,
εν όψη του “Φόρουμ Μνήμης και Παιδείας”
Τι είναι το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον;
Το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον δημιουργήθηκε, όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα των γερμανικών αποστολών στην Ελλάδα:
„Με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριου Κάρολου Παπούλια την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο, ενεργοποιήθηκε και το «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον», παρέχοντας ετησίως ένα εκατομμύριο Ευρώ για προγράμματα, που άπτονται της συμφιλίωσης και της επεξεργασίας των ιστορικών δεδομένων μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας.“ Πηγή:http://www.griechenland.diplo.de/Vertretung/griechenland/el/08/Deutsch__Griechischer__Zukunftsfonds__nimmt__Arbeit__auf.html
Σε κάποιο άλλο επίσημο έγγραφο αναφέρεται πως:
„Μπορούμε μόνο εν μέρει να επανορθώσουμε για τις διαπραχθείσες αδικίες. Μέσα από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και χειρονομίες συμφιλίωσης μπορούμε, όμως, και θέλουμε να υπογραμμίσουμε την άνευ όρων αναγνώριση της πολιτικής και ηθικής μας ευθύνης. Οι χειρονομίες αυτές, πέρα από τον συμβολισμό τους, αποσκοπούν μακροπρόθεσμα στηναποδόμηση του ιστορικού βάρους, που για πολύ καιρό παραμένει από γερμανικής πλευράς ανεπεξέργαστο καθώς και στην ενίσχυση των διμερών σχέσεων με τρόπο ειλικρινή και διαρκή. Το «Ταμείο για το Μέλλον» σε καμία περίπτωση δεν συνιστά απάντηση στο ελληνικό αίτημα για επανορθώσεις και αποζημιώσεις.“
Έτσι λοιπόν και από επίσημα χείλη της γερμανικής κυβέρνησης πιστοποιείται πως σκοπός της ίδρυσης αυτού του μονομερούς ταμείου είναι
Ι. Εγκαθίδρυση μίας ελληνογερμανικής ιστορικής μνήμης
IΙ. Συμφιλίωση με τα Μαρτυρικά Χωριά
III. Συμφιλίωση με τις Εβραϊκές Κοινότητες
Από το 2014 λοιπόν και μέχρι σήμερα θα πρέπει να έχουν δοθεί ετησίως 1 εκατομμύριο ευρώ για προγράμματα που πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις.
Υπάρχει κάποια λίστα που να έχει δημοσιευτεί επίσημα και να παρουσιάζει τα προγράμματα που έχουν χρηματοδοτηθεί μέχρι στιγμής;
“Όχι, δεν υπάρχει.
Δεν γνωρίζει κανείς ποια προγράμματα έχουν υλοποιηθεί και από ποιους, ούτε ποιες διαδικασίες ακολουθούνται από την κατάθεση της αίτησης μέχρι την έγκριση ή απόρριψή της. Οργανώσεις και φορείς της Γερμανίας παραπονιούνται πως πρόκειται για το πιο αδιαφανές και μυστικοπαθές χρηματοδοτικό εργαλείο, όπου κανείς δεν υπάρχει να δώσει επώνυμα συγκεκριμένες πληροφορίες για τίποτα και πως όλα συμβαίνουν υπόγεια μέσω “γνωστών”.
Κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι υπεύθυνος και ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Επίσης κανείς δεν ξέρει πόσα απ” αυτά τα εκατομμύρια (1εκ. για 2014, 1εκ. για 2015) έχουν υλοποιηθεί στην Ελλάδα, από ποιους και με ποιες δράσεις.
Τα ποσά είναι μεγάλα και κανονικά θα έπρεπε να φαίνονται τα έργα που έχουν χρηματοδοτηθεί, όχι μόνο αυτό, αλλά θα έπρεπε να διαφημίζονται κιόλας, αυτό θα περίμενε κανείς τουλάχιστον. Αυτό που επικρατεί αντίθετα είναι η απόλυτη μυστικότητα. Γιατί; Δεν θα μάθουμε μάλλον από επίσημα χείλη, οπότε μπορούμε να κάνουμε τις δικές μας υποθέσεις.
Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα όμως είναι πως υπάρχει ένας συγκεκριμένος κύκλος ανθρώπων οι οποίοι σχεδόν μονοπωλούν με μικρά και μεγάλα “προγράμματα”, κάποια απ” αυτά άκρως αμφιλεγόμενα και ύποπτα, οι οποίοι έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς στο Βερολίνο, από όπου όλοι καθοδηγούνται; υποκινούνται; προτρέπονται; να υλοποιήσουν διάφορα προγράμματα σε συνεργασία με τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας με στόχο “την συμφιλίωση και την εγκαθίδρυση της ελληνογερμανικής ιστορικής μνήμης”;
Και ποια είναι αυτή η μνήμη, ποιος την κατασκευάζει και με ποιο τρόπο τελικά;
Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ιστορικοί, δεν έχουν καμία εμπειρία από μαρτυρικούς τόπους ή κάποια σχέση με τα μαρτυρικά χωριά, δεν κατάγονται από κάποιο μαρτυρικό τόπο, έχουν όμως “τον τρόπο” να καρπώνονται τις χρηματοδοτήσεις και να δημιουργούν δεδομένα, δηλαδή, να δίνουν στη γερμανική πλευρά το πλεονέκτημα να δηλώσει κάποια στιγμή, μιας και προς το παρόν είναι όλα μυστικά, πως έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες για τη συμφιλίωση, για τη διατήρηση μιας ιδιότυπης και επιλεγμένης ιστορικής μνήμης με στόχο την “εγκαθίδρυση μίας ελληνογερμανικής ιστορικής μνήμης”.
Ο πολιτιστικός σύλλογος της Κλεισούρας είχε τη δική του εμπειρία σε δυο περιπτώσεις ανεπιτυχούς συνεργασίας με τους ανθρώπους αυτούς και με τις γερμανικές αποστολές στην Ελλάδα και “τιμωρήθηκε με αποκλεισμό” δυο φορές γιατί δεν δέχτηκε να πει ναι σε όλα και ζήτησε να έχει λόγο και να απαιτεί μια ποιότητα και ένα νόημα στις δράσεις που θα υλοποιούνταν στο όνομα της μνήμης των αδικοχαμένων γυναικών και παιδιών που έπεσαν θύμα της ναζιστικής θηριωδίας τον Απρίλιο του 1944.
Κάτι σαν τα μοντέρνα γερμανικά αντίποινα δηλαδή.
Στην προσπάθεια του συλλόγου να επικοινωνήσει με τη γερμανική πρεσβεία και να καταθέσει τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν, την έλλειψη ενημέρωσης, την άρνηση συνεργασίας και την απαίτηση να γίνει δεκτό ένα πρόγραμμα σεμιναρίων το οποίο δεν ανταποκρίνονταν στις ανάγκες του χωριού και του συλλόγου, την εξαπάτηση με σκοπό την υφαρπαγή της υπογραφής του συλλόγου για την υλοποίηση πραγματικά άσχετων τελικά “σεμιναρίων” καθώς και την προκλητική, αυθάδη και προσβλητική συμπεριφορά του “επαγγελματία” που υλοποιούσε το πρόγραμμα με την έγκρισή της γερμανικής πρεσβείας και τις ευλογίες του Βερολίνου, δεν πήρε ποτέ καμία απάντηση από κανέναν επίσημο γερμανικό φορέα. Το γερμανικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη αρνείται μέχρι σήμερα να δεχτεί εκπροσώπους της Κλεισούρας και να να δώσει εξηγήσεις για τα όσα συνέβησαν στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, πιστοποιώντας έτσι την ενοχή του.
Αντίθετα μάλιστα, το “σεμινάριο” αυτό, για το οποίο γίνετε ο λόγος, άλλαξε απλά τόπο διεξαγωγής, αφού η Κλεισούρα έφερε αντιστάσεις, και υλοποιήθηκε στο γειτονικό Λέχοβο, του οποίου ο σύλλογος έχει υλοποιήσει και συνεχίζει να υλοποιεί μια σειρά από προγράμματα με χρηματοδοτήσεις του Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον. Οι Γερμανοί έχουν πάντα τους φίλους τους που τους συμπαραστέκονται όταν χρειαστεί, με το αζημίωτο πάντα.
Το Λέχοβο μοιάζει να μην έχει κανένα πρόβλημα και κανέναν απολύτως ενδοιασμό, έχει ανοίξει την αγκαλιά του στη “γερμανική βοήθεια”, μάλιστα έχει τοποθετήσει τεράστιες πινακίδες στο χωριό που να διαλαλούν τη μαρτυρικότητά του, όπως μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει.
Φυσικά η σχέση αυτή με τις γερμανικές αρχές στην Ελλάδα δεν είναι απλή ούτε τυχαία, αφού το Λέχοβο έχει κάνει τον πρώην Γενικό Πρόξενο της Θεσσαλονίκης επίτιμο δημότη του χωριού, και από τότε έχει ας πούμε μια ιδιαίτερη μεταχείριση και ένα ιδιαίτερο στάτους φυσικά, όπως περήφανα δημοσιεύεται σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο.
Βλέποντας στην αρχή να υλοποιούνται μικρά και μεγάλα προγράμματα στο Λέχοβο και να παινεύονται οι Λεχοβίτες για τα θαυμαστά τους έργα, κάποιοι Κλεισουριώτες και μη γνωρίζοντας τίποτε παραπάνω, αναρωτήθηκαν πριν χρόνια μήπως θα μπορούσαν κι αυτοί να υλοποιήσουν κάποιες δράσεις στο δυστυχώς πραγματικά μαρτυρικό χωριό τους, αλλά η απάντηση που πήραν τότε ήταν πως, δυστυχώς δεν μπορούν να πάρουν οποιαδήποτε βοήθεια ή ενημέρωση απ” το σύλλογο του Λεχόβου. Οι πληροφορίες και οι πηγές είναι προς αποκλειστική χρήση εντός του Λεχόβου. Καλά λοιπόν.
Αυτή η συμπεριφορά είχε και συνέχεια, μιας και όταν δημιουργήθηκε ένταση με τον εν λόγω “επαγγελματία” από την Πελοπόννησο και προσωπικό φίλο του επίτιμου δημότη του Λεχόβου, όχι απλά δεν στάθηκε το Λέχοβο στο πλευρό της Κλεισούρας, όχι μόνο δεν βοήθησε να απαντηθούν οι δίκαιες ερωτήσεις, αλλά στήριξε και ενίσχυσε την απαράδεκτη και αυθαίρετη συμπεριφορά του “επαγγελματία” και αποφάσισε με χαρά να υλοποιηθεί το σεμινάριο εκείνο στο Λέχοβο!
Συμφώνησε επίσης και στην έγγραφη καταγγελία του “επαγγελματία” προς την γερμανική πρεσβεία, πως είναι απαράδεκτο το γεγονός πως το μνημείο της Σφαγής της Κλεισούρας δεν φωταγωγείται τη νύχτα γιατί πέρασαν οδικώς ένα βράδυ επιστρέφοντας από κάποιο φαγοπότι σε γειτονικό χωριό και οι συμμετέχοντες δεν μπορούσαν να δουν το σκοτεινό μνημείο μέσα απ” το αυτοκίνητο!!!
Δεν έγινε καμία επίσκεψη στην Κλεισούρα, δεν αποδόθηκε καμία τιμή στα θύματα της Σφαγής, όπως υποτίθεται είχε προγραμματιστεί. Μόνο το όνομα της Κλεισούρας έμεινε στην αρχική αίτηση για τη χρηματοδότηση του περίφημου σεμιναρίου και μετά σιωπή. Έγινε κάποια προσπάθεια από το σύλλογο του Λεχόβου να διορθώσει το τραγικό λάθος που έγινε σε βάρος του συλλόγου της Κλεισούρας; Όχι. Αντίθετα ενορχηστρώθηκε από κοινού κατηγορητήριο απέναντι στην Κλεισούρα με απίστευτες και ντροπιαστικές διαστάσεις.
Ο κύριος αυτός, οργανωτής σεμιναρίων, χαίρει μεγάλης εκτίμησης στο Λέχοβο ακόμα και σήμερα λόγω της εμπειρίας του και του επαγγελματισμού του, μπορείτε να τον θαυμάσετε αυτόν και τους φίλους του όσοι θέλετε στο λεγόμενο “Φόρουμ Μνήμης και Παιδείας” που θα διεξαχθεί στο Λέχοβο από τις 19 ως τις 23 Μαΐου, το πρόγραμμα του οποίου μπορείτε να δείτε εδώ http://www.polisis.eu/conference
Φυσικά η χρηματοδότηση έχει εξασφαλιστεί από το γνωστό μας πλέον Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον.
Αναρωτιέται κανείς εύλογα πως είναι δυνατόν ένα τόσο σημαντικό θέμα με τον τρανταχτό τίτλο “μνήμη και παιδεία”, που όπως δηλώνουν οι οργανωτές συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, να περιέχει ελάχιστες σοβαρές ανακοινώσεις, καμία ιστορική τεκμηρίωση, καμία αναφορά στις καταστροφές και τις σφαγές, καμία αναφορά στα πραγματικά ιστορικά γεγονότα και στη μνήμη των αδικοχαμένων νεκρών, να μην συμπεριλαμβάνει κανέναν πανεπιστημιακό ή εκπαιδευτικό φορέα από την Ελλάδα και να μην έχει ως ομιλητή κανέναν από τους ιστορικούς και ερευνητές που έχουν ασχοληθεί με τα θέματα αυτά, ούτε Έλληνες ούτε Γερμανούς, αλλά να αποτελείται από αστεία πάνελ και βόλτες, γεύματα και δεξιώσεις. Είναι δυνατόν να οργανώνουν και να μιλάν για θέματα μνήμης και παιδείας άνθρωποι άσχετοι και αποδεδειγμένα πονηροί ή στην καλύτερη περίπτωση ερασιτέχνες και άσχετοι για ένα φλέγον ζήτημα σαν αυτό της ιστορικής μνήμης;
Να βάζουν αυτοί τα θεμέλια για την πολυπόθητη για κάποιους συμφιλίωση;
Έτσι θα γίνει η εγκαθίδρυση της “ελληνογερμανικής ιστορικής μνήμης”;
Φυσικά έτσι, επιπόλαια, ερασιτεχνικά, ψεύτικα, με τους “δικούς μας ανθρώπους” που θα πουν αυτά τα χαριτωμένα που θα πρέπει να πουν και όχι τις ιστορικές αλήθειες που πονάνε τους φίλους μας τους Γερμανούς.
Μακριά από αληθινούς ιστορικούς που θα καταγγείλουν και θα ονοματίσουν γεγονότα και πρόσωπα. Μακριά από όσους δίκαια διεκδικούν τις πολεμικές επανορθώσεις.
Μήπως αυτό λέγεται και παραποίηση-ωραιοποίηση της ιστορικής μνήμης;
Για το συμφέρον ποιων; Της ιστορικής αλήθειας; Της βαριάς ιστορικής ευθύνης απέναντι στα αιματοβαμμένα χώματα της Κλεισούρας, του Διστόμου, του Χορτιάτη, των Καλαβρύτων, του Κομμένου;
Ποια μνήμη και ποια παιδεία θα συντελεστεί σ” αυτό το φόρουμ λοιπόν;
Αυτό προφανώς θα μας το δείξει το Ελληνογερμανικό Μέλλον, χωρίς το ταμείο, και το Λέχοβο υπογράφει.
Αντικειμενικά όμως μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα πως δεν πρόκειται για σοβαρό συνέδριο σε κανένα επίπεδο και πως δεν είναι δυνατόν τόσο σοβαρά θέματα για την Ελλάδα να τα διαχειρίζονται σύλλογοι χωριών και σκόπιμα νεοσυσταθέντα γραφεία του Βερολίνου που παίζουν το ρόλο του υπόγειου φερέφωνου της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής στην Ελλάδα και ψάχνουν αφελείς ή πονηρούς συλλόγους για να στήσουν δήθεν βιτρίνες ιστορικής μνήμης και δήθεν συμφιλιώσεις.
Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα, για το παρόν και για το μέλλον.
Μαθαίνουμε βέβαια πως όλοι οι προσκεκλημένοι ομιλητές έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς στο Βερολίνο και ανήκουν στον κύκλο των φίλων του τέως Γενικού Πρόξενου και νυν επίτιμου δημότη Λεχόβου.
Αναρωτιέται κανείς εύλογα, πρόκειται για πραγματικό συνέδριο ή για τη συνεύρεση μιας παρέας “φίλων” που θέλουν απλά κάτι να κάνουν στο Λέχοβο για να του ανταποδώσουν την τιμή, μιας και η χρηματοδότηση από το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον είναι εξασφαλισμένη; Όλα και όλοι με το αζημίωτο φυσικά και στο όνομα της μνήμης των νεκρών.
Καλές διακοπές λοιπόν σε όλους στο Λέχοβο, αποτελέσματα ουσιαστικά σε θέματα μνήμης και παιδείας φυσικά δεν περιμένει κανείς αφού δεν πρόκειται για πραγματικό συνέδριο, ούτε το πρόγραμμα ούτε το περιεχόμενο, με ελάχιστες εξαιρέσεις που προφανώς δεν γνωρίζουν που έχουν εμπλακεί, δεν μπορούν να πείσουν για την ποιότητα και τον σκοπό του φόρουμ αυτού, αντίθετα μάλιστα, αφήνουν πολλά ερωτηματικά.
Μπροστά στο βωμό της ματαιοδοξίας και του εύκολου χρήματος ξεχνάνε κάποιοι κύριοι και κυρίες πως υπάρχουν ζητήματα βαριάς ιστορικής ευθύνης και σεβασμού στους νεκρούς και τα θύματα της ναζιστικής κατοχής και πως με τις σημερινές τους πράξεις καταδικάζουν τις επόμενες γενιές σε αναλήθειες και βοηθούν στην κατασκευή διαστρεβλωμένων ιστορικών δεδομένων.
Εννοείται πως κανείς δεν καλέστηκε να μιλήσει για την μνήμη των σφαγιασμένων Κλεισουριωτών του Απρίλη του 1944. Ακούστηκε πως έχουν δηλώσει δημόσια πως γι αυτούς το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων – επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου θεωρείται λήξαν και πως δεν υπάρχει κανένα ανοιχτό ζήτημα για το σύλλογο του Λεχόβου σχετικά με τις ελληνικές διεκδικήσεις. Υποθέτει κανείς πως στα συμβόλαια που έχουν υπογράψει και συνεχίζουν να υπογράφουν υπάρχουν ίσως παράγραφοι που θα χρησιμοποιηθούν αναλόγως στο απώτερο μέλλον από τις γερμανικές αρχές στην Ελλάδα.
Αυτό θα το κρίνει το μέλλον ή καλύτερα το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον.
Υπάρχει και συνέχεια στο θέμα αυτό με πολλές και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το ρόλο του συλλόγου του Λεχόβου και της σκευωρίας που ενορχήστρωσε με τη στήριξη του γερμανικού προξενείου (και την προκλητική αδιαφορία του δήμου Καστοριάς) να σπιλώσει την αξιοπρέπεια και να να απαξιώσει τον πολιτιστικό σύλλογό της Κλεισούρας για να καρπωθεί κατ” αποκλειστικότητα συγκεκριμένες χρηματοδοτήσεις.
Σαν ένα είδος από μοντέρνα αντίποινα, η Κλεισούρα που τόλμησε να υψώσει ανάστημα και να ζητήσει εξηγήσεις, δεν θα πάρει κανένα κομμάτι απ΄την πίτα της συμφιλίωσης. Είναι σαν το κακό παιδί που αντιμίλησε στον αυταρχικό γονέα και πρέπει να τιμωρηθεί. Πολύ γερμανική και πολύ γνωστή τακτική που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα απλόχερα στην Ελλάδα.
Καλύτερα έτσι και ευτυχώς που έγιναν όλα αυτά γιατί πέσαν επιτέλους οι μάσκες και κατάλαβαν όλοι πλέον το who is who.
Το Λέχοβο, το καλό και υπάκουο παιδί της ιστορίας μας, έχει προφανώς την ανάγκη να έχει την αποκλειστικότητα στην γερμανική “γενναιοδωρία και φιλία” και να απολαμβάνει μόνο του την πρωτοκαθεδρία στην απορρόφηση χρηματοδοτήσεων του μυστήριου αυτού ταμείου με το όνομα Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον. Ας είναι έτσι. Καλοφάγοτα.
Το μέλλον θα δείξει αν και κατά πόσο όλα αυτά που συμβαίνουν είναι πραγματικά αθώα ή αν όπως οι περισσότεροι φοβούνται, είναι μακροπρόθεσμα σχεδιασμένα και οργανωμένα από την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας, που ως γνωστόν, τίποτα δεν αφήνει να συμβεί στην τύχη.
Ούτε τότε που έσπερνε το θάνατο στα χωριά της Ελλάδας, ούτε τώρα που πασχίζει να εξιλεωθεί με το ελάχιστο δυνατό κόστος, με στημένα γήπεδα και πουλημένους διαιτητές. Όλα όμως καταγράφονται και κάποια στιγμή, κάποιοι, θα επιλέξουν τα κομμάτια που τους συμφέρουν και θα γράψουν την ιστορία για τις μελλοντικές γενιές. Και αυτοί δεν θα είναι οι Έλληνες.
Το θέμα φίλοι μου είναι απλό και ξεκάθαρο.
Σε ποια μεριά της ιστορίας αποφασίζει κανείς να σταθεί και τίνος μέρος παίρνει;
Τα υπόλοιπα είναι δικά σας συμπεράσματα.
Αναγνώστης
