«Λαδοποντικοί» σε δράση… Στο χωριό Γαλίφα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Επισκοπής του δήμου Χερσονήσου, τις τελευταίες μέρες κάνουν “χρυσές δουλειές” στην πλάτη ανυποψίαστων ελαιοπαραγωγών.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Χριστόφορου Παπαδάκη στην εφημερίδα «Νέα Κρήτη», τουλάχιστον σε τέσσερις με πέντε περιπτώσεις, περιμένουν να βραδιάσει και πηγαίνουν στα λιόφυτα, φορτώνοντας δεκάδες ραμμένους «φάρδους» με τις ελιές που μάζευαν από το πρωί οι ελαιοπαραγωγοί με τους εργάτες τους. Το… σφάλμα των αγροτών ήταν να αφήσουν τη σοδειά που μάζεψαν σε μία μέρα σε μια γωνιά του χωραφιού, ώστε να συγκεντρώσουν με τη δεύτερη μέρα λιομαζώματος μια ποσότητα ελιών που θα αρκούσε για να γίνει η λεγόμενη «αλεσιά» στο ελαιουργείο της περιοχής τους!
Οι κλέφτες, που φυσικά εκμεταλλεύονται την αγωνία των ελαιοπαραγωγών να προλάβουν να κερδίσουν από τις πρωτόγνωρα καλές τιμές του ελαιολάδου, προφανώς παρακολουθούν από μακριά τους παραγωγούς με τους εργάτες τους και μπορούν να είναι σίγουροι αν στο σχόλασμα του συνεργείου τα τσουβάλια φορτώνονται στα αυτοκίνητα ή μένουν στο χωράφι. Έτσι, δε ρισκάρουν να κάνουν την επιδρομή τους αν δουν ότι τα αυτοκίνητα φεύγουν φορτωμένα με ελιές για να ξεφορτώσουν στο λιοτρίβι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι «λαδοποντικοί» έχουν φέτος ξεφύγει από κάθε όριο, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις εκείνες που οι ίδιοι προτιμούν να… “απαλλάξουν” τον ιδιοκτήτη ενός λιόφυτου από… τον κόπο και τα έξοδα της συγκομιδής… Πηγαίνουν δηλαδή ακόμα και σε βραδινές ώρες, τις καθημερινές, γνωρίζοντας πως ο ιδιοκτήτης είναι ετεροεπαγγελματίας και δεν μπορεί να λείπει από τη δουλειά του εκείνες τις ημέρες, και του ραβδίζουν κανονικά τις ελιές σαν να βρίσκονται… στην περιουσία του πατέρα τους!
Μάλιστα, στην ευρύτερη περιοχή της Γαλίφας έχουν συμβεί διάφορα τέτοια παρατράγουδα… Αλλά αυτές οι καταστάσεις καταγγέλλονται φέτος σε διάφορες περιοχές της Κρήτης σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και σε περιπτώσεις πολλαπλάσιες σε σχέση με το παρελθόν, λόγω της τιμής στο λάδι που κάνει ακόμα πιο… «ελκυστικές» τις δουλειές αυτές, σε σχέση με το παρελθόν.
Έτσι, όταν ο παραγωγός πήγε τη δεύτερη μέρα του λιομαζώματος στο λιόφυτό του με τους εργάτες του να συνεχίσει να μαζεύει τη σοδειά του και είδε τους «φάρδους» να έχουν “κάνει φτερά”, τραβούσε τα μαλλιά του. Και βρέθηκε στα πρόθυρα του εγκεφαλικού. Μην ξεχνάμε ότι ένας καλά ραμμένος «φάρδος» μπορεί να «μεταφράζεται» στο ράβδισμα μίας φορτωμένης ελιάς, ή αλλιώς στην παραγωγή περίπου δέκα κιλών ελαιολάδου. Έτσι, οι δέκα «φάρδοι» μπορεί να εμπεριέχουν συνολικά πάνω από 100 με 110 κιλά ελαιολάδου, που σήμερα η αξία του υπερβαίνει τα 450 ευρώ. Άρα ο παραγωγός που έχασε τους 20 “φάρδους” στην ίδια περιοχή σίγουρα έχασε από 800 έως 900 ευρώ και πάνω, αφού η τιμή παραγωγού πλέον δεν πέφτει κάτω από τα 4,50 με 4,80 ευρώ το κιλό στην οξύτητα μέχρι τις 3 γραμμές…
Στο μεταξύ, όταν ένας παραγωγός είναι ετεροεπαγγελματίας, κάτι που ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των ελαιοπαραγωγών της Κρήτης, δεν έχει πολλές φορές την “πολυτέλεια” να μεταφέρει από την πρώτη μέρα του λιομαζώματος στο ελαιουργείο τον καρπό του. Θα βάλει εργάτες και θα αναζητήσει πολλές φορές κάποιον με τρακτέρ να του μεταφέρει τις ελιές όταν θα μαζευτούν από τα 20 τσουβάλια και πάνω. Ναι, αλλά υπάρχουν και οι επιτήδειοι που τον παρακολουθούν και δεν πρόκειται να… χάσουν τη “χρυσή ευκαιρία” να πάνε τη νύχτα και να φορτώσουν τον καρπό.
Εννοείται, βέβαια, ότι οι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται και… τρίβουν τα χέρια τους για την ανυπαρξία αστυνομικής παρουσίας στην ύπαιθρο, χωρίς να μιλάμε βέβαια για την απουσία της πάλαι ποτέ Αγροφυλακής, που όσο υπήρχε και έκανε καλά τη δουλειά της είχαμε και λιγότερα κρούσματα στα χωριά μας.