Αν ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της ΝΔ, Κώστας Καραμανλής, φάνηκε την περασμένη Πέμπτη σε εκδήλωση στο Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής να είναι ψυχρός έναντι του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, περιοριζόμενος σε μια σύντομη χειραψία, χθες το βράδυ, στο Ίδρυμα Μακεδονικών Σπουδών, στη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου του Βαγγέλη Πλάκα με τίτλο «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Θεσσαλονίκη», φάνηκε να περνά εκ νέου στην επίθεση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αναφερόμενος στα ελληνοτουρκικά και ενόψει της επίσκεψης Φιντάν στην Αθήνα, ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίστηκε ιδιαίτερα αιχμηρός, λέγοντας ότι «ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε όλη τη μακρά διαδρομή που είχε στο δημόσιο βίο υπερασπίστηκε και στήριξε όσο λίγοι τα εθνικά συμφέροντα.[…] Το ίδιο έπραξε πάντα και έναντι της Τουρκίας: ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας, αλλά με σταθερές θέσεις, πάντοτε διατυπωμένες με απόλυτη διαύγεια. Ο ισχυρισμός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν έτοιμος να μπει σε εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση με την Τουρκία, όπως ακούγεται από κάποιες πλευρές τελευταία, δεν ευσταθεί».
Μάλιστα, συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, τόνισε ότι «ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πίστευε ότι η μόνη διαφορά με την Τουρκία, η οριοθέτηση δηλαδή της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο θα έπρεπε να επιλυθεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, αν χρειαστεί και με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης βάσει συνυποσχετικού. Και ήταν η Τουρκία που υπαναχώρησε τότε. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Με άλλα λόγια ο υπαινιγμός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα ήταν διατεθειμένος να συζητήσει επί θεμάτων που μονομερώς και αυθαίρετα επιχειρεί να προσθέτει διαχρονικά η Τουρκία στην ατζέντα είναι ανακριβής, έωλος και ίσως εκ του πονηρού».
Αφού σημειωθεί ότι σύμφωνα με την ελληνική κυβέρνηση, στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας έχει προστεθεί και αυτό του ορισμού των θαλάσσιων ζωνών, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο Κ. Καραμανλής ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός σχετικά με τις αντιδράσεις της κυβέρνησης στην έκφραση προβληματισμού (π.χ. από τον Αντώνη Σαμαρά) για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, λέγοντας ότι «οι προβληματισμοί και ανησυχίες που εκφράζονται για τα εθνικά μας θέματα είναι εύλογες και υπαρκτές. Τους δημιουργεί άλλωστε η επιθετικότητα και ο αυξανόμενος αναθεωρητισμός της Τουρκίας. Η ανάδειξή τους στην ουσία ενισχύει τις πάγιες εθνικές μας θέσεις, ιδίως όταν εκφράζονται από υπεύθυνα χείλη. Είναι λάθος να αντιμετωπίζονται ως επικριτικές, εφ όσον μάλιστα η χώρα παραμένει προσηλωμένη στην εθνική γραμμή».
Κι αν οι προβληματισμοί του πρώην πρωθυπουργού για τα ελληνοτουρκικά είναι γνωστοί και καταγεγραμμένοι, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η… πολιτική πλατφόρμα που πρωτοπαρουσίασε τον Ιούλιο στο Πολεμικό Μουσείο και επανέφερε και χθες, μια πλατφόρμα που ο ίδιος «άπλωσε» σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά ήταν εμφανές ότι επικεντρώνεται στην Ελλάδα:
· Χτύπησε τον κώδωνα του κινδύνου για τις διευρυνόμενες ανισότητες: «Η περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού ωθεί αυξανόμενο αριθμό πολιτών στην αποχή και άρνηση της πολιτικής διαδικασίας. Ακόμα χειρότερα στα μάτια πολλών το σύστημα έχει απολέσει την νομιμοποίησή του. […] Η δε δυσαρέσκεια και απογοήτευσή τους οδηγεί και τον δημόσιο βίο σε όλο και μεγαλύτερη οξύτητα, επιθετικότητα, λεκτική και όχι μόνο βία, τραυματίζοντας και με αυτόν τον τρόπο την σταθερότητα και την δημοκρατική διαδικασία. […] Και ρίχνουν λάδι στην φωτιά όσοι υπεροπτικά και αλαζονικά υποτιμούν τους δυσαρεστημένους και διαμαρτυρόμενους πολίτες ως οπισθοδρομικούς, ψεκασμένους ή εξτρεμιστές».
· Επισήμανε την έλλειψη εμπιστοσύνης στη Δικαιοσύνη: «Πλανάται σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες μια αίσθηση μεροληψίας προς τους ισχυρούς, και αυστηρότητας προς τους αδύναμους. Ακόμα και κράτη μέλη της ΕΕ μπαίνουν στον πειρασμό να χειραγωγήσουν την δικαιοσύνη. […] Η καθυστέρηση στην απόδοση δικαιοσύνης οξύνει την κατάσταση ακόμα περισσότερο. Αν όμως οι πολλοί δεν εμπιστεύονται την δικαιοσύνη, ναρκοθετείται το δημοκρατικό πολίτευμα».
· Εκτόξευσε μύδρους για χειραγώγηση των ΜΜΕ: «Αν για τα αυταρχικά καθεστώτα αυτό ήταν συνήθης πρακτική ανά τους αιώνες, βλέπουμε και την δημοκρατική Δύση να τα ανταγωνίζεται επάξια, τραυματίζοντας όμως το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της, την ποιοτική και ηθική υπεροχή που εξ ορισμού πρέπει να έχει μια ελεύθερη δημοκρατική πολιτεία. Το τελευταίο το επισημαίνω, καθώς τείνει να γίνει κανόνας η προπαγάνδα της στοχοποίησης και κατασυκοφάντησης όσων δεν ταυτίζονται με το εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημά της».
Από την ομιλία του Κ. Καραμανλή εύκολα μπορεί κάποιος να δει ότι ο πολιτικός δρόμος του πρώην πρωθυπουργού όλο και απομακρύνεται από αυτόν την κυβέρνησης και της ΝΔ, ουσιαστικά «γκρεμίζοντας» και το κυβερνητικό αφήγημα ότι «άλλο Καραμανλής και άλλο Σαμαράς». Και, ταυτόχρονα κατέστησε σαφές ότι θα συνεχίζει να παρεμβαίνει όπου και όταν το κρίνει, τονίζοντας, μάλιστα, ότι οι παρεμβάσεις του γίνονται υπεύθυνα και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες. Το μήνυμα εστάλη και μένει να φανεί πώς θα το «διαβάσει» ο παραλήπτης.