Είναι ιδιαίτερες οι στιγμές που ζούμε και έχουν δημιουργήσει μία πραγματικότητα που δε θα γινόταν αποδεκτή από κανένα. Γίνεται αποδεκτή μόνο υπό το πρίσμα μίας επιδημίας ενός άγνωστου ιού, και της αποδοχής ότι τα μέτρα αυτά μπορούν να είναι μόνο παροδικά.
Φαίνεται όμως ότι κάποιοι αυτό δεν το καταλαβαίνουν…
Είναι γεγονός ότι η αστυνομία πλέον έχει υπερεξουσίες. Αποτελεί τον παράγοντα διασφάλισης της τήρησης της καραντίνας, που έχει γίνει αποδεκτή ως ο μόνος τρόπος προστασίας της δημόσιας υγείας.
Ο πολίτης έχει μόνο δύο επιλογές. Είτε να πειθαρχήσει και να θέσει τον εαυτό του σε καραντίνα, είτε να υποστεί τις συνέπειες του νόμου.
Όμως, μέχρι να υποστεί τις συνέπειες του νόμου υπάρχουν περιθώρια. Υπάρχουν κανόνες που δίνουν μία ελευθερία κίνησης στους πολίτες και πρέπει να υπάρχει και κατανόηση αλλά και ικανότητα κρίσης εκ μέρους των αστυνομικών.
Είναι βλέπετε πολύ οι λεπτές οι γραμμές.
Τώρα, και οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι και με την παρουσία τους στους δρόμους θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο.
Και αυτοί είναι εργαζόμενοι που εν μέσω μίας επικίνδυνης επιδημίας δεν μπορούν να κάτσουν σπίτι.
Όχι μόνο δε μπορούν να κάτσουν σπίτι αλλά είναι αναγκασμένοι να έρχονται διαρκώς σε επαφή με άγνωστους ανθρώπους.
Και η πλειοψηφία εξ αυτών παρά τις αντιξοότητες και τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν είναι ευγενικοί προς τους πολίτες και προσπαθούν να τηρούν όσο πιο πολύ μπορούν τα μέτρα ασφαλείας για να διασφαλίσουν και τη δική τους υγεία.
Και είναι κρίσιμος ο ρόλος τους εφόσον η πολιτική ηγεσία του τόπου αποφάσισε να δώσει τέτοια έμφαση στα μέτρα καραντίνας για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού.
Όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις. Και δυστυχώς όταν κάποιος έχει εξουσία στα χέρια του και καταχράζετε αυτή την εξουσία, στο ειδικό καθεστώς που αναγκαζόμαστε να ζούμε τις τελευταίες βδομάδες, προκύπτουν τραγικά φαινόμενα.
Όπως τραγικό ήταν το φαινόμενο με την κλήση σε άστεγο επειδή δεν είχε μείνει σπίτι, με τον ξυλοδαρμό άστεγου στην Αθήνα, αλλά και άλλα περιστατικά με άστεγους και μετανάστες που τις τελευταίες ημέρες φτάνουν στην εφημερίδα μας όλο και πιο συχνά.
Τελευταίο περιστατικό αυτό που καταγγέλθηκε στην εφημερίδα μας όπου άνθρωποι που πήγαιναν τρόφιμα στο σπίτι ασθενή με κορωνοϊό βρέθηκαν ξαφνικά στο στόχαστρο αστυνομικών επειδή τους ζήτησαν να τηρηθούν οι νόμιμες διαδικασίες κατά την εξέταση μεταναστών.
Δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει. Το τι πρέπει να γίνει θα πρέπει να το βρουν οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της αστυνομίας και η πολιτική ηγεσία.
Το βέβαιο είναι ότι οι αστυνομικές αρχές έχουν μεγάλη ευθύνη να διασφαλίσουν όχι μόνο ότι θα τηρηθεί ο νόμος αλλά ότι θα διαφυλαχθούν και τα δικαιώματα των πολιτών και η ουσία της δημοκρατίας, που δε συμβαδίζει με την κατάχρηση της εξουσίας.
Γιατί έχουμε δημοκρατία, παρά τον τρομερό περιορισμό των δικαιωμάτων των πολιτών λόγω των ειδικών συνθηκών που διαμορφώνει η επιδημία.
Γιατί για την διασφάλιση της υγείας του ανθρώπου επιβλήθηκαν αυτά τα μέτρα, όχι για την τιμωρία του. Γι’ αυτό και η τιμωρία πρέπει να είναι το τελευταίο μέτρο.
Ας μην το ξεχνάει κανείς μας αυτό.