Η Λαϊκή Ενότητα Ηρακλείου για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου:
Το ηρωικό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στο φασισμό και το ναζισμό, το 1940, παραμένει περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρο. Γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο, 6 χρόνια μετά την επιβολή του Πρώτου Μνημονίου, μέσα στα «πέτρινα χρόνια» που περνάει ο λαός, ένα νέο σύγχρονο «ΟΧΙ», καθώς η χώρα μας παραμένει σε καθεστώς επικυριαρχίας των δανειστών που επιμένουν να συμπεριφέρονται ως «οικονομικοί δολοφόνοι» και την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παραμένει το ίδιο εθελόδουλη με τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις (Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και Σαμαρά – Βενιζέλου). Αυτό το νέο σύγχρονο «ΟΧΙ» γίνεται σήμερα ακόμη πιο αναγκαίο την ώρα που η «Ενωμένη Ευρώπη» μετατρέπεται σε ό,τι το πιο αντιδραστικό από την εποχή του ναζισμού και μετά και στους κόλπους της «σηκώνει κεφάλι» η ακροδεξιά και ο νεοφασισμός.
Ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα στο οποίο ο ελληνικός λαός διατράνωσε το περήφανο «ΟΧΙ» στους δανειστές αλλά και στους εγχώριους απολογητές τους και ένα χρόνο μετά την συνθηκολόγηση του Αλ. Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, οι αριστερές, δημοκρατικές, αντιμνημονιακές και πατριωτικές δυνάμεις καλούμαστε να επιμείνουμε σε αυτόν τον δρόμο του «ΟΧΙ».
Να μετατρέψουμε τα ρυάκια της αγανάκτησης σε ποτάμια οργής. Να οικοδομήσουμε την ενότητα των νέων, των ανέργων, των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, των αγροτών στην πάλη για την αντιμνημονιακή ανατροπή με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Να τσακίσουμε το δηλητήριο του ναζισμού και του ρατσισμού.
Σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να φτιάξουμε το μεγάλο κίνημα και το κοινωνικό, πολιτικό και εκλογικό μέτωπο όλων των αριστερών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων της νέας ελπίδας που θα σαρώσει τα μνημόνια και τους θλιβερούς διαχειριστές τους και θα ανοίξει νέους δρόμους για τον τόπο, με διαγραφή του χρέους, με εθνικό νόμισμα και κυρίως με τον λαό πραγματικά στο τιμόνι της χώρας.
Για να δικαιωθούν όλοι εκείνοι που στα βουνά της Αλβανίας αρχικά, στα βουνά και τις πόλεις στην εποποιία του ΕΑΜ μετά, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, τις φυλακές και τις εξορίες ύστερα, προτίμησαν το δρόμο του χρέους και της θυσίας από την ταπείνωση. Το χρωστάμε σε αυτούς. Το οφείλουμε στα παιδιά μας.