Η Γενοκτονία του Ελληνικού Στοιχείου των Ποντίων δεν υπόκειται σε ιστορική, πολιτική, επιστημονική διαπραγμάτευση, έχει αναγνωρισθεί και αποτελεί μια μοναδική ιστορική πραγματικότητα. Πολλές εκατοντάδες βιβλία έχουν γράψει, για τα τραγικά γεγονότα της εποχής εκείνης, κορυφαίοι ανά τον κόσμο συγγραφείς και λογοτέχνες .
Η έκδοση της Μαύρης Βίβλου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, κατά το έτος 1919, αποτελεί μία από τις εκατοντάδες εκδόσεις βιβλίων με συστηματική καταγραφή των εκτοπίσεων, διωγμών, σφαγιασμών και λεηλασιών από την Τουρκική Κρατική Εξουσία εναντίον του μειονοτικού Ελληνικού στοιχείου κατά την χρονική περίοδο 1914-1918, περίοδο που σηματοδότησε την πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Έλληνες συγγραφείς, άνθρωποι του πνεύματος και της βαθιάς διανόησης όπως οι Ν. Καζαντζάκης, Γ. Δροσίνης, η Διδώ Σωτηρίου και άλλοι έχουν τιμήσει με την γραφή τους την τραγικότητα του δράματος των Ποντίων.
Ακόμη και Τούρκοι συγγραφείς διακεκριμένοι, διανοούμενοι και αγωνιστές της Δημοκρατίας και των γραμμάτων στην Τουρκία έχουν γράψει βιβλία όπως ο συγγραφέας και εκδότης Ραγκίπ Ζαράκολου με το βιβλίο «Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ» και ο Σαϊτ Τσετίνογλου Συγγραφέας-Δημοσιογράφος με το βιβλίο «Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ».
Η Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθιερώθηκε το 1994 με ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση της Βουλής των Ελλήνων και τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαίου.
Είναι επίσης γεγονός ότι και άλλα κράτη του κόσμου έχουν επίσημα αναγνωρίσει σαν ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ τον ξεριζωμό, σφαγιασμό και αφανισμό εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων.
Το έτος 1919, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και άρχισε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντιακού Ελληνισμού, στο πλαίσιο του «Απελευθερωτικού Αγώνα των Τούρκων».
200.000 – 350.000 είναι οι Ελληνoπόντιοι, που εξολοθρεύτηκαν από τους Νεότουρκους κατά την περίοδο 1916-1923.
Με την Σύμβαση του ΟΗΕ, από το 1948, έχουν αποσαφηνιστεί οι έννοιες «εθνοκάθαρση», «γενοκτονία», «έγκλημα πολέμου», «μαζικές σφαγές», «εξόντωση», «καταστροφή» και σε αυτή την Σύμβαση τονίζεται ιδιαιτέρως ότι ο όρος «γενοκτονία» αποτελεί νομικό όρο του διεθνούς δικαίου και όχι λέξη της καθομιλουμένης για να χαρακτηριστεί μια συγκεκριμένη βίαιη πράξη.
Η «εθνοκάθαρση» ή το «έγκλημα πολέμου» ή η «Καταστροφή» ή η «μαζική σφαγή» μπορεί να χαρακτηριστεί γενοκτονία μόνο εάν υπακούει στα σχετικά κριτήρια , όπως ορίστηκαν από τον ΟΗΕ με τη Σύμβαση του 1948.
Σύμφωνα με τη σχετική Σύμβαση, γενοκτονία είναι: «η εσκεμμένη προσπάθεια καταστροφής εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας», με έναν από τους παρακάτω τρόπους:
«α) τον φόνο μελών της ομάδας,
β) την πρόκληση σοβαρής σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας,
γ) τη σκόπιμη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής υπολογισμένων, έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική τους καταστροφή, εν όλω ή εν μέρει,
δ) την επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων στο εσωτερικό της ομάδας και
ε) την υποχρεωτική μεταφορά των παιδιών της ομάδας σε κάποια άλλη».
Στην περίπτωση των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εφαρμόστηκαν και οι πέντε τρόποι, σε διαφορετικό χρόνο και με διαφορετικό τρόπο στους επιμέρους πληθυσμούς.
Διαμαρτυρόμαστε έντονα για τις ανιστόρητες θέσεις – απόψεις του Υπουργού Παιδείας της χώρας μας για την διαστρέβλωση της έννοιας του όρου στο θέμα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού των Ποντίων.
Όμως «ουδέν κακόν αμιγές καλού», λέει η λαϊκή σοφία, αφού οι απαράδεκτες αυτές απόψεις συνέγειραν τον απανταχού Ελληνισμό και την παγκόσμια Δημοκρατική και πνευματική Κοινότητα για περισσότερη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ώστε να υποχρεωθεί και η Τουρκία να αναγνωρίσει το απάνθρωπο έγκλημα των προγόνων τους!
Λογοτεχνική Παρέα Χανίων