Με επιτυχια ολοκληρωθηκε ο ιστορικος περιπατος που οργανωσαν οι Τομεακές Οργανώσεις Χανίων της ΚΝΕ , ακολουθώντας τα βήματα του των ανταρτών των ΔΣΕ στα Χανιά, στη περιοχή Γούρνες στις Καρές Αποκορώνου με σύνθημα:
«Μελετάμε την Ιστορία μας, διδασκόμαστε από τους ήρωες του λαού μας!»
Σε αυτά τα βουνά περπάτησαν, έστησαν λημέρια, βρήκαν φιλοξενία και καταφύγιο στις σπηλιες ,στους κουμους,στα μικρα σπιτακια των βοσκων, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού. Ένα τέτοιο ορεινό λημέρι στις Καριώτικες Μαδάρες είναι και οι Γούρνες, σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 1.100 μέτρων, νότια του χωριού Καρές. Αποτελούσε ασφαλές μέρος στο οποίο οι αντάρτες μπορούσαν να κινηθούν ενώ τροφοδοτούνταν από τους κτηνοτρόφους και το λαό της περιοχής.
Από την περίοδο της γερμανικής κατοχής σε αυτή την περιοχή είχαν δωθεί πολλές μάχες από τα χωριά Σαμωνά – Κάμπους μέχρι Ραμνή και Καρές.
Μετά, στο δεύτερο αντάρτικο, κατά την διάρκεια της ηρωικης εποποιιας του ΔΣΕ ξεχωρίζει η μάχη που έδωσαν οι αντάρτικες ομάδες της επαρχίας Αποκορώνου. Σε αυτή τη μάχη έπεσαν ηρωικά οι Τσατσαρωνάκης Νίκος, Ειρηνάκης Λευτέρης, Λιονουδάκης Δημήτρης ο Ροζακης Αρτεμης, από τις ομάδες του Πετρακογιώργη, που τον κάλεσαν από το Ηράκλειο για να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του ΔΣΕ στην περιοχή. Οι μάχες αυτές έλαβαν μέρος στην θέση «Αρμί» και «Σπαθί» πάνω από το χωριό Καρές.
Ο Ειρηνάκης Λευτέρης ήταν από το χωριό Κάινα Αποκορώνου, ο Τσατσαρωνάκης Νίκος από την συνοικία της Χαλέπας, ο Ροζάκης Αρτέμης από τη Μάζα Αποκορώνου και ο Λιονουδάκης Δημήτρης από την Κοπράνα (σημερινό Άσπρο) Αποκορώνου. Και οι τέσσερις , από μικρή ηλικία, είχαν ενταχθεί στις γραμμές της ΕΠΟΝ, πολέμησαν στην αντίσταση κατά των Γερμανών με τον ΕΛΑΣ και συνέχισαν στο δεύτερο αντάρτικο με τον ΔΣΕ.
Κατά την διάρκεια του ιστορικού περίπατου, παρουσιάστηκαν μερικά από τα σημεία που γινόταν η τροφοδοσία των αντάρτικων ομάδων. Από τις καλύβες των βοσκών που τους προμήθευαν με γάλα και τυρί, μέχρι και τις στέρνες και τα πηγάδια που αντλούσαν νερό για να πιούν.
Κοιτώντας απέναντι, έχουμε την θέση «Σπαθί» που πήρε μέρος ο Επονότης Τσατσαρωνάκης Νίκος σε μία από τις μεγάλες μάχες της περιοχής. Ακριβώς σε αυτό το σημείο σε χαμηλότερο ύψωμα, ήταν το Χαϊνόσπηλιο, μία σπηλιά σε απόκρημνο μέρος, καλά κρυμμένο που χρησιμοποίησαν οι αντάρτικες ομάδες για να προστατευτούν κατά την ξεκούραση τους.
Φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής , οι συμμετέχοντες βρέθηκαν σε μητάτο όπου ξεκουράστηκαν, έφαγαν και είχαν ελεύθερο χρόνο να συζητήσουν και να μάθουν για την ιστορία του τόπου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πληροφορία για το χωριό Ραμνή, που την περίοδο της αντίστασης, ήταν το μοναδικό χωριό που είναι εξ ολοκλήρου ενταγμένο στις γραμμές του ΕΑΜ.
Το επόμενο διάστημα δόθηκε η υπόσχεση πως θα ενταθούν τέτοιες πρωτοβουλίες, ενταγμένες σε ένα σχέδιο με αφορμή την συμπλήρωση επετείων από τις μάχες της περιοχής αλλά και την συμπλήρωση 80 χρόνων από την ίδρυση του ΕΛΑΣ. Εμπνεόμαστε από όλους όσους κράτησαν αλύγιστη στάση ζωής, διάλεξαν τον αγώνα για το δίκιο, για την εξουσία του λαού και όχι το συμβιβασμό και την υποταγή. Γινόμαστε πιο ικανοί στην οργάνωση των αγώνων στο σήμερα, στη πάλη για το σοσιαλισμό.