«Βασανισμένε μου λαέ καλέ κι αγαπημένε,
πάντα ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»
Στον Διονύσιο Σολωμό ανήκουν οι παραπάνω στίχοι , που διαχρονικά δείχνουν την κληρονομική ροπή της ελληνικής φυλής. Πράγματι ο λαός μας, είναι από αταβισμό δυσκολόπιστος! Προδίδεται όμως παγίως από τους εκάστοτε ισχυρούς του κόσμου και της μικρής αυτής χώρας! Ασχέτως αν κουβαλάει μια σοφία, κληρονομημένη από τους αρχαίους προγόνους του, μα και από το πέρασμα της μικρής αυτής χώρας!
Μια πράγματι λαϊκή σοφή ρήση είναι αυτή που ανήκει στο λαό: «είδε τη σκιά του στον ήλιο και ξιπάστηκε»! Αυτό συνήθως αφορά κάποιες πολιτικές ομάδες, όμως ποιος είναι ο «ήλιος»; Ο ήλιος αυτός είναι ένα σωρό πράγματα: Οι εξωθεσμικοί εντολείς, ντόπιοι – αλλοδαποί, η γενική σχεδόν έγκριση του λαού «του πάντα ευκολοπίστευτου», η ακράτεια των στελεχών αυτών των πολιτικών ομάδων, να επενδύσουν στο πολιτικό τους μέλλον περισσότερον, παρά στο μέλλον της χώρας!!!
Χανιώτης δικηγόρος γνωστός μου, με ρώτησε καθ’ οδόν ποια είναι η γνώμη μου «για τη νέα κυβέρνηση» κι εγώ του απάντησα λακωνικά: υπόθεση δύο έως ολίγων μηνών! Με πιάνεις, ήταν η απάντησή του. Ας έρθουμε τώρα στο όργιο παροχολογίας, σε μια χώρα με βαθιά κρίση. Με τόσες «δεσμεύσεις» πιστεύετε πως μπορεί να ανταποκριθεί στα λαϊκά ζητούμενα; Ας μην τα ονομάσω, ένα – ένα όμως μια (έστω) λαϊκή εξουσία, θα μπορέσει να τα υλοποιήσει στο διάστημα έστω της θητείας της; Πάλι ανατρέχω στη λαϊκή σοφία: «Για χαρτί και για μελάνι, το «γαμπρό» να μην τον χάνεις»! Στην προκειμένη περίπτωση γαμπρός είναι ο λαός, οι ψηφοφόροι. Δεν θα λακίσουν, όταν δουν, πως… το χαρτί και το μελάνι, δηλαδή οι υποσχέσεις, είναι κάτι σαν.. το «Συμβόλαιο με το λαό»;
Ειδικά το … «χαρτί, είναι σαν το «χαρτί» με το οποίο, από τώρα, περιτυλίγει τη λαϊκή βάση ο λεγάμενος! Μιλώ αποκλειστικά γι’ αυτήν την λαϊκή βάση, που λίγο – πολύ εντυπωσιάζεται με τις … γυάλινες χάντρες και καθρεφτάκια, όπως οι ιθαγενείς της ζούγκλας! Αν πράγματι οι ξένοι και ντόπιο, έκριναν πως έχει οτιδήποτε σχέση με την αριστερά, θα ήταν τόσο δεκτικοί γι’ αυτόν τον τίτλο και για τις δεσμεύσεις του; Απλώς τους δεσμεύει – ψηφοθηρίας ένεκεν – αυτός ο ψευδεπίγραφος τίτλος!! Εξάλλου, θα τον καλούσαν για επισκέψεις, αυτές οι πολιτικές ύαινες, σε ευρωπαϊκές χώρες, μα και πέραν του Ατλαντικού; Δηλαδή ένεκεν της νίκης τους θα ‘ρθουν τα πάνω κάτω, στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκακιέρα; Ω μάι γκοντ!
Αντιγράφω από την Ανθολογία Περάνθη, ένα μικρό δείγμα έμμετρου λόγου, με τον τίτλο «Δημοκοπία» ενός παλιού ποιητή και πολιτικού, των ετών 1814 – 1894 Κεφαλλονίτη στην καταγωγή , του Ηλία Ζερβού – Ιακωβάτου:
«Λαέ μου σε προδίνουνε κι εσύ δεν το γνωρίζεις/
ύστερα τους προδότες σου για φίλους τους νομίζεις.
Τη γλώσσα σου εμάθανε, σε παίζουν , σε γελούνε,
εσύ πιστεύεις σαν μικρός κι εκείνοι σε πουλούνε!»
Τι να προσθέσω εγώ; Τα λέει όλα ο ποιητής.