Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο κατάφερε να επαναφέρει χαμόγελα χαράς και ανακούφισης σε εκατοντάδες χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες της Γαλλίας και της Ευρώπης και να διαψεύσει όλες τις δημοσκοπήσεις, που έβλεπαν μία σίγουρη νίκη για το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν, κατακτώντας την πρώτη θέση στις γαλλικές βουλευτικές εκλογές.
Συγκεκριμένα, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Οικολόγων κέρδισε 182 από τις 577 έδρες της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, η παράταξη Ensemble (ENS) του Μακρόν κατάφερε μία “συγκρατημένη πτώση”, κατακτώντας 168 έδρες και ο “Εθνικός Συναγερμός” (RN) τερμάτισε τρίτος, συγκεντρώνοντας 143 έδρες.
Ποιος είναι, όμως, ο ηγέτης της αριστερής αυτής συμμαχίας, που κατάφερε την απόλυτη ανατροπή;
Γιος ενός ταχυδρομικού υπαλλήλου και μιας δασκάλας, οι οποίοι ήταν απόγονοι Ισπανών και Ιταλών μεταναστών στη γαλλική Αλγερία, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν γεννήθηκε στην Ταγγέρη του Μαρόκου στις 19 Αυγούστου 1951. Μετακόμισε στη Γαλλία σε ηλικία 11 ετών, σπούδασε φιλοσοφία, και πριν στραφεί στην πολιτική έκανε διάφορες δουλειές, μεταξύ άλλων ως δημοσιογράφος και διορθωτής.
Το 1976, σε ηλικία 25 ετών, εξελέγη για πρώτη φορά με το Σοσιαλιστικό Κόμμα σε διάφορες περιφερειακές, εθνικές και ευρωπαϊκές θέσεις.
Διετέλεσε αναπληρωτής επικεφαλής στην περιφέρεια Εσόν, νότια του Παρισιού, από το 1998 έως το 2004 και υπουργός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης από το 2000 έως το 2002. Αποχώρησε από τους Σοσιαλιστές το 2008, υποστηρίζοντας ότι το κόμμα έχει γίνει πολύ φιλικό προς τις επιχειρήσεις. Το 2016 ίδρυσε το κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία και το 2022 έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος της Γαλλίας – για τρίτη φορά.
Αν και καμία από τις τρεις φορές δεν κατάφερε να περάσει στο β’ γύρο, παρ’ όλα αυτά συγκέντρωσε ένα ικανοποιητικό ποσοστό εκπροσωπώντας ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, του οποίου οι θέσεις του πολλές φορές λοιδορήθηκαν στον δημόσιο διάλογο και χαρακτηρίστηκαν ως αναποτελεσματικές και μη εφαρμόσιμες.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι
- Στις προεδρικές εκλογές του 2012 συγκέντρωσε το 11,1% των ψήφων
- Στις προεδρικές εκλογές του 2017 συγκέντρωσε το 19,6% των ψήφων και
- Στις προεδρικές εκλογές του 2022 συγκέντρωσε το 22% των ψήφων
Γνωστός για τις πύρινες ομιλίες του, ο 72χρονος υποστηρικτής του Ούγκο Τσάβες και του Φιντέλ Κάστρο κάθε φορά που κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην εξουσία προκαλεί τρόμο στις αγορές και τους επενδυτές, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το Bloomberg.
Οι πολιτικές του θέσεις
Ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν είναι υπέρ της αναδιανομής του πλούτου και την αύξηση του κατώτατου μισθού. Έχει ασκήσει έντονη κριτική στη φοροδιαφυγή, υποστηρίζοντας ότι κοστίζει στη Γαλλία έως και 100 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, καθώς και στις πολιτικές λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι ένθερμος υποστηρικτής της οικολογίας και της πράσινης μετάβασης, ζητώντας γενναίες επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Σε ότι αφορά τη διεθνή πολιτική σκηνή ο Μελανσόν προωθεί την ιδέα μίας πιο ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής ενώ η θέση του σε κρίσιμα ζητήματα, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, έχει προκαλέσει κατά καιρούς έντονες αντιδράσεις.
Συγκεκριμένα, για τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Μελανσόν κατηγορήθηκε ότι δεν τάχθηκε σθεναρά κατά της Ρωσίας και του Πούτιν -τον οποίο, μάλιστα, στο παρελθόν είχε υποστηρίξει- ενώ για την κρίση στη Μέση Ανατολή και τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς, ο ηγέτης του Νέου Λαϊκού Μετώπου έχει ταχθεί σαφέστατα κατά του Ισραήλ.
Άλλωστε γι’ αυτό έχει πάρει το παρατσούκλι “Τζέρεμι Κόρμπιν της Γαλλίας”, σε μια προσπάθεια των πιο συντηρητικών να τον κατηγορήσουν για αντισημιτισμό, κάτι το οποίο έχει ο ίδιος αρνηθεί κατηγορηματικά.
Σε ό,τι αφορά την εσωτερική πολιτική σκηνή, ο Μελανσόν και η Ανυπότακτη Γαλλία άσκησαν σφοδρή κριτική στη διακυβέρνηση Μακρόν, όντας αναπόσπαστο τμήμα του γαλλικού αντιπολιτευτικού κινήματος και πρωταγωνιστώντας σε όλες τις μεγάλες διαδηλώσεις, που διοργανώθηκαν κατά της κυβερνητικής πολιτικής.
Από τα “Κίτρινα Γιλέκα” μέχρι τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις κατά της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης και από τις μαζικές κινητοποιήσεις κατά του ρατσισμού και της αντιμεταναστευτική ατζέντα Μακρόν μέχρι την εξέγερση, που προκάλεσε ο πυροβολισμός του Ναέλ Μερζούκ, ενός 17χρονου εφήβου από τις δυνάμεις της αστυνομίας στα προάστια του Παρισιού, η Ανυπότακτη Γαλλία δήλωσε ηχηρά παρούσα.
Η σχέση του με την Ελλάδα
Ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν είχε μια ιδιαίτερη στενή σχέση με την Ελλάδα και την Αριστερά.
Το 2015, είχε εκφράσει την αμέριστη συμπαράστασή του στο εργατικό κίνημα της χώρας, συμμετέχοντας μάλιστα και ο ίδιος σε ορισμένες κινητοποιήσεις κατά της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων.
Υποστήριξε, αρχικά, την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας πως είναι ικανή να σηματοδοτήσει μία αλλαγή σε ολόκληρη στην Ευρώπη, αλλά απέσυρε την υποστήριξή του, το 2017, τονίζοντας πως διαφωνεί με τον Αλέξη Τσίπρα και την εφαρμογή του μνημονίου.
Όλα δείχνουν πως δεν θα είναι ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας
Παρά το “δυνατό” του προφίλ, όλα δείχνουν πως ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν δεν θα είναι αυτός που θα αναλάβει τον πρωθυπουργικό θώκο.
Τόσο γιατί δεν συγκεντρώνει την υποστήριξη των υπόλοιπων κομμάτων του Νέου Λαϊκού Μετώπου, πέραν της Ανυπότακτης Γαλλίας, όσο και για το γεγονός ότι ο ίδιος αρνήθηκε να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις με το κόμμα του Μακρόν για συγκυβέρνηση. Κάτι, που μάλλον φαντάζει αναπόφευκτο, δεδομένου ότι κανένα από τα κόμματα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία των 289 εδρών.
Βέβαια, το ίδιο “συναίσθημα” συμμερίζεται και ο Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος, υιοθετώντας τη θεωρία των δύο άκρων, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, προειδοποιούσε τον γαλλικό λαό για “ενδεχόμενο εμφυλίου πολέμου” σε περίπτωση εκλογής Μελανσόν ενώ στο Υπουργικό Συμβούλιο της 3ης Ιουλίου ξεκαθάρισε πως “δεν τίθεται κανένα ζήτημα να κυβερνήσουμε αύριο με την Ανυπότακτη Γαλλία (LFI)”.
Σημειώνεται πως σημαίνοντα στελέχη της αριστερής συμμαχίας, όπως ο Φρανσουά Ολάντ και Ολιβιέ Φορ, αλλά και άλλοι πέραν των μελών της LFI τόνισαν πως ο Μελανσόν δεν αποτελεί επιλογή για τη θέση του πρωθυπουργού.
Το σίγουρο, όμως, είναι ότι ο Γάλλος πολιτικός κατάφερε να εξελιχθεί εκ νέου σε έναν υπολογίσιμο πολιτικό παράγοντα της χώρας.
Ακόμα κι αν δεν αναλάβει πρωθυπουργικά καθήκοντα είναι πολύ πιθανό να αναγκάσει τον Μακρόν σε υποχωρήσεις, όπως στη δέσμευσή του να αυξήσει τις κρατικές δαπάνες, προκειμένου να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνασπισμού και να αποφευχθεί η πολιτική αστάθεια στη χώρα.