Γράφει ο επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος (265-340 μ.χ.) στο βιβλίο του «Εκκλησιαστική Ιστορία». Ο τοπάρχης της συριακής πόλης Έδεσσας, Άγβαρας, απευθύνθηκε με επιστολή, γραμμένη στα Ελληνικά, στον Ιησού Χριστό ζητώντας του να μεταβεί στην πόλη του για να τον θεραπεύσει από τη σοβαρή ασθένεια (λέπρα) όπου έπασχε. Η επιστολή έγραφε τα εξής: «Ηκουσταί μοι, Ιησού Σώτερι τα πει Σου και των σων ιαμάτων ως άνω φαρμάκων και βοτάνων υπό σου γινομένων… Τυφλούς αναβλέπειν ποιείς, χωλούς περιπατείν, λεπρούς καθαρίζεις και δαίμονας εκβάλλεις και νεκρούς εγείρεις. Και πάντα ταύτα ακούσας περί Σού, κατά νούν εθέμην το έτερον των δύο: ή ότι συ ει ο Θεός, και καταβάς εξ ουρανού ποιείς ταύτα ή Υιός ει του Θεού ποιών ταύτα. Δια τούτο τοίνυν γράψας εδήθην σου το πάθος ο έχω θεραπεύσαι…»
Η απάντηση του Θεανθρώπου με επιστολή, στην ελληνική γλώσσα, έγραφε τα ακόλουθα. «Άγβαρε, μακάριος ει πιστεύσας εν εμοί, μη εωρακώς με. Γέγραπται γαρ περί εμού, τους εωρακότας με μη πιστεύειν μοι, ίνα οι μη εωρακότες, αυτοί πιστεύσωσι και ζήσωνται. Περί δε ου έγραψας μοι ελθείν προς σε, δέον εστί πάντα δι α απεστάλην, ενταύθα πληρώσαι με, και μετά το πληρώσαι, ούτως αναληφθήναι προς τον αποστείλαντα με. Και επειδάν αναληφθώ, αποστελώ σοι τινά των μαθητών μου, ίνα ιάσηταί σου το πάθος και ζωήν σοι και τοις συν σοι παράσχηται».
Έτσι έστειλε τον Απόστολο Θαδδαίο (ανήκε στους 70, με την ευρεία έννοια, Αποστόλους) με προθανάτια εντολή του και ο Άγβαρος θεραπεύτηκε.
Το περιστατικό αυτό βεβαιώνεται και από τους ιστορικούς, Προκόπιο (6ος αιώνας μ.χ.), Κεδρηνό (11ος αιώνας μ.χ.), τον Εφραίμ τον Σύριο καθηγητή της Θεολογικής σχολής της Έδεσσας. Επίσης από το γραμματέα του Αγβάρου Λαμπούμπνα. Αντίγραφο του συμβάντος βρέθηκε από Γάλλους αρχαιολόγους το Δεκέμβριο του 1914 στην πόλη Φίλιππος της Μακεδονίας.
Μιχάλης Γ. Κελαϊδής