Μια μαντινάδα είναι αυτή…

Βαγγέλης Πάλλας – Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής AFJ – FIJ *

Τι συμβαίνει όταν ένας λαός, για παράδειγμα, που βιώνει το αδιέξοδο ατομικά και οικογενειακά και ύστερα ανοίγει το παράθυρο και πάνω στην απόγνωσή του προσπαθεί να πιαστεί από το τείχος  που έχτισε… όλα γύρω του πλέον είναι ψεύτικα.

Σε αυτό το περιβάλλον … χιλιάδες άνθρωποι ψάχνοντας μια  καλύτερη προοπτική από αυτή που μοιράζουν οι σωτήριες βομβιστικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ και οι κάθε λογής δυτικής προέλευσης δημοκρατικές διεργασίες, θα πορευτούν ξυπόλυτοι, χωρίς κανένα σκοπό και όνειρο, μέχρι να καταλήξουν σε ένα σύγχρονο δυτικό στρατόπεδο αλλοδαπών ψυχών.

Η γη θα σκαφτεί, θα καεί, θα μολυνθεί, θα δηλητηριασθεί, θα ξεσκιστεί στο όνομα μιας «ανάπτυξης» που ελάχιστοι κατανόησαν και ακόμα πιο λίγοι θα επωφεληθούν.

Φαντάσου τώρα ότι όλα αυτά συμβαίνουν εδώ, σήμερα, εδώ και 10 χρόνια και κάνε ότι μπορείς να κάνεις για να τα αλλάξεις όλα αυτά, να γκρεμίσεις αυτόν τον κόσμο που έχτισες…

… με ευχές δε σιώνει τίποτα γιατί όλα έχουν στραβώσει και μόνο  ένας ξεσηκωμός τα πράγματα θα ισιώσει… Ανώνυμου

Αυτός ο κόσμος κάνει πολύ θόρυβο. Αλήθειες, ψέματα, ιδέες αντιλήψεις, απόψεις- σκέψεις περίεργες μας κυκλώνουν καθημερινά… προσπαθούν να μας αποκόψουν από τις σκέψεις μας. Δεν ακούς πλέον τις σκέψεις σου. Ειδήσεις – απόψεις – αναλύσεις μας έχουν εγκλωβίσει  καθημερινά. Κρυβόμαστε πίσω από αυτές και αμυνόμαστε, χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί.

Αυτός ο κόσμος δεν ακούει, δεν θέλει να μάθει, δεν θέλει να δει. Κάποτε έκαιγαν βιβλία με στόχο να κάψουν ιδέες  και ανθρώπους για να κάψουν τις σκέψεις τους. Τώρα δεν είναι απαραίτητο.

Εκατοντάδες άνθρωποι θα πολεμήσουν σε μια δημοπρασία για να αποκτήσουν ένα ακόμα καταναλωτικό αντικείμενο αξίας εκατομμυρίων ευρώ. Δέκα άνθρωποι των τεχνών θα κάνουν λόγο για «παράξενα κοινωνικά φαινόμενα» ποζάροντας στην τεράστια βίλα τους.

Χιλιάδες άνθρωποι θα απλώσουν το χέρι της ζητιανιάς έξω από ένα πολυκατάστημα.

… Τούτος εδώ, ο τόπος μας δεν είναι σαν και τσ’ άλλους, εδώ’ναι οι αγράμματοι που κάνουν τους δασκάλους … Ανώνυμο

Σε  αυτό το περιβάλλον… δεκάδες άνθρωποι θα αποφασίσουν για το  μέλλον δισεκατομμυρίων βάζοντας μπροστά το πρόθεμα μιας  ανύπαρκτης δημοκρατίας.

Χιλιάδες κληρικοί και πάστορες θα μιλήσουν για την αγάπη κηρύσσοντας  θάνατο στους βρώμικους αράπηδες που μολύνουν την καθαρή γειτονιά.

Εκατομμύρια άνθρωποι  θα ξεπαγιάσουν για άλλο ένα βράδυ στη μέση του δρόμου. Χιλιάδες άνθρωποι σε κάποιες άγνωστες χώρες θα ξυπνήσουν στα άγρια χαράματα για να συλλέξουν καφέ, να σκάψουν στα ορυχεία χρυσού και να ράψουν παπούτσια και ρούχα.

Χιλιάδες ανήλικοι θα κλάψουν γιατί οι γονείς τους δεν τους αγόρασαν ένα ακόμη τηλεκατευθυνόμενο παιγνίδι.  Χιλιάδες ξυρισμένα κεφάλια θα μαχαιρώσουν ανενόχλητα την σκουρόχρωμη λεία τους. Χιλιάδες άνθρωποι θα γλεντήσουν μέχρι πρωίας, ανίκανοι να κατανοήσουν ότι τα γλέντια έχουν ημερομηνία λήξης. Κάποιος εξουσιαστής θα επικαλεστεί τις αρχές της ελευθερίας για να επιβάλει τις αρχές της τυραννίας.

…Πρέπει μιας άλλης εποχής νάμαι και τση θυμάμαι. Και βλέπω σήμερα πολλά, που με στενοχωρούμαι … Ανώνυμου

Ο καλός  μπορεί να γίνει κακός και τανάπαλιν. O  μπροστάρης μπορεί να  μείνει πίσω κι ο τελευταίος να γίνει πρώτος. Ψάξε να βρεις ανθρώπους που σου κάνουν χώρο στη ζωή τους και δε σε βάζουν  να στριμωχτείς. Ψάξε να βρεις ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν  τον κόσμο και τον εαυτό τους καλύτερο. Ψάξε να βρεις ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να παραμένεις σιωπηλός, χωρίς να νιώθει κανείς αμηχανία. Αν δεν τους έχεις βρει συνέχισε να ψάχνεις. Βρίσκονται  ανάμεσά μας. Ναι. Είμαι  σίγουρος. Να τους θαυμάζεις γιατί το αξίζουν. Όχι όμως γιατί δεν σταματάνε να ονειρεύονται και δεν συμβιβάζονται με το άσχημο και το άδικο.

Όταν  εκατομμύρια  άνθρωποι θα ξενυχτήσουν ευχόμενοι να μην γίνει  καμία στραβή στα εργοστάσια της Κίνας και καθυστερήσει το νέο τους πλαστικό γκάτζετ, που θα ομορφύνει την πλαστική τους ζωή.

Εκατομμύρια άνθρωποι θα κλάψουν ακούγοντας τον εθνικό του ύμνο, αγνοώντας τον φρικτό οδοστρωτήρα του εθνικού τους ύμνου επάνω σε  εκατομμύρια ανθρώπινα κορμιά.

… Αυτός που βγαίνει στα ψηλά να τονε δούνε οι άλλοι, φαίνεται πιο  μικρός  από απόσταση μεγάλη… Ανώνυμο

Η λεηλασία της ζωής μας. Με ποιο λογική μπορεί να σωθεί κάποιος αν του  έχουν αρπάξει τα πάντα; Τα ΜΜΕ υπό τον έλεγχο της οικονομικής ελίτ δημιουργούν μια παγκόσμια βάση δεδομένων. Ένα νέο ληξιαρχείο.

Εκατοντάδες  άνθρωποι θα συνεδριάσουν για να αποφασίσουν για πολλοστή φορά την κυριαρχία του θανάτου επί της ζωής. Χιλιάδες άνθρωποι  θα ψάξουν στους σκουπιδότοπους μήπως βρούνε λίγο πεταμένο φαγητό.

Τι ωραίο είναι  να είσαι ισχυρός. Να σχεδιάζεις πάνω στον χάρτη. Να’ναι ο κόσμος όλος ένα πεδίο. Να υλοποιείς. Να εφαρμόζεις. Να ελέγχεις, να κρατάς μολύβι και χαρτί. Να δίνεις διαταγές, να δίνεις οδηγίες πως μπορείς να διαμορφώνεις τα σύνορα των κρατών, πώς να αποδιοργανώνεις ολόκληρες κοινωνίες. Να πραγματοποιείς τις φιλοδοξίες σου, έστω και αν  εξοντώνονται ολόκληροι λαοί.

Οι ισχυροί σίγουρα θα οδηγηθούν στο κελί της ιστορίας. Οι πατημασιές  τους στις λάσπες της Ανατολής, σταγόνα στις θάλασσες που κάποτε όχι πια γεννούσαν πολιτισμούς. Τσιμεντένια και με συρματοπλέγματα   τείχη θα ταλαιπωρούν στον ύπνο τους ισχυρούς πώς να χωνέψουν τον θάνατο που έθρεψαν;

…Έτσι είναι φίλε η ζωή μια ξαστεριά, μια μπόρα, στην μπόρα κάνε υπομονή, στην ξαστεριά προχώρα.. Ανώνυμου

Σε  αυτό το περιβάλλον εκατομμύρια άνθρωποι θα υπερασπίσουν κάποια μυστήρια δημοκρατία φτάνοντας την διαφορετικότητα του γείτονα. Άλλοι εκατοντάδες   άνθρωποι θα βασανίσουν γιατί επέλεξαν τον δρόμο της ελευθερίας από  αυτόν της σαπίλας… Ενώ χιλιάδες άνθρωποι θα κάνουν χρήση κόκας  γιατί βαριούνται την χλιδάτη ζωή τους γενικώς. Ενώ χιλιάδες άνθρωποι  θα πεθάνουν από την πείνα γιατί έτυχε απλά να γεννηθούν σε λάθος γεωγραφική περιοχή.

Τραυματισμένοι και ανήμποροι οι ισχυροί, οδηγούν την ανθρωπότητα στο τελευταίο της ταξίδι. Σε ζωντανή σύνδεση και με εκπληκτικές προσφορές οδεύουν σε τόπο χλοερό, σε τόπο φωτεινό. Κάπου εκεί θα κηδεύουν στο  Χαλέπι, στις Βρυξέλες, στη Μόρια, στην Ειδομένη, στο Σαν Φρανσίσκο, στη Γάζα, στο Σουδάν, στο Παρίσι, στην Αμυγδαλέζα, στην Κωνσταντινούπολη…

… Θεέ μου πόσο παράξενοι ειν’ οι δικοί μας τόποι, θλιμμένα τα τραγούδια μας και γελαστοί οι άνθρωποι… Ανώνυμου