Του Γ. Λακόπουλου
«Μόνον ένας -από τους αρχηγούς κρατών του δυτικού κόσμου -επιδεικνύει θάρρος, αποφασιστικότητα και διορατικότητα. Είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας… Aντιστέκεται στο κενό ηγεσίας της Δύσης. …(Στο Μακεδονικό) έπραξε το σωστό και απέδειξε σπάνιες ηγετικές αρετές: διορατικότητα, ενεργητικότητα και θάρρος».
Δεν τα λέει κάποιος Συριζαίος, αλλά η γερμανική εφημερίδα Die Welt. Αν οι συντάκτες τους έχουν στραμμένη την προσοχή τους αυτές τις μέρες στην Αθήνα -και προφανώς την έχουν- δεν θα δυσκολευτούν να βρουν και το εγχώριο αντίθετο του Τσίπρα στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο βασικός- και βολικός- αντίπαλος του Πρωθυπουργού έκανε ό,τι πέρασε από το χέρι του το τελευταίο διάστημα για να χάσει και το τελευταίο έρεισμα στη διεθνή κοινότητα, στην Ευρώπη, στο κόμμα του και στην πλειοψηφία της κοινωνίας.
Η κάλυψη που προσέφερε στο συλλαλητήριο της Κυριακής ήταν η τελική θηλιά που πέρασε στο λαιμό του. Τώρα δεν μένει παρά να σπρώξει κάποιος την καρέκλα. Και είναι πολλοί όσοι το σκέφτονται ή θα το έκαναν ευχαρίστως.
Αλλαγή αντιπάλου
Σαν υπνοβάτης σχεδόν ο Μητσοτάκης οδηγήθηκε στο απόλυτο αδιέξοδο και η κατάσταση του πλέον θυμίζει τα «Τείχη» του Καβάφη. Από την ώρα που θα εγκρίνει η Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών αρχίζει γι’ αυτόν η αντίστροφη μέτρηση. Για έναν απλό λόγο: αλλάζει αντίπαλο.
Αν ως τώρα προσπαθούσε να αντιπαρατεθεί με τον Αλέξη Τσίπρα διεκδικώντας μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων του κέντρου – που την έχασε με τις ακραίες και εθνικιστικές επιλογές του- με τη συμφωνία σε εφαρμογή και από ελληνικής πλευράς αντίπαλός του θα είναι ο Παν. Καμμένος.
Ήδη η ΝΔ έχει χάσει δυνάμεις προς τη Χρυσή Αυγή και τα λοιπά ακροδεξιά μορφώματα από τη στιγμή που νομιμοποίησε την μισαλλοδοξία τους. Αλλά με τον Καμμένο ο Μητσοτάκης προσωπικά θα έχει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και μέσα στη Βουλή: πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα ποιος από τους δυο είναι πιο αξιόπιστος μακεδονομάχος.
Στην απελπισία του ο επικεφαλής των διαλυμένων ΑΝΕΛ θα θέσει διαρκώς το ερώτημα αν ο Κυριάκος αποδέχεται την ονομασία Βόρεια Μακεδονία, που θα είναι διεθνής, επίσημη και αναγνωρισμένη και από τη Ελλάδα. Η θολούρα στην οποία κατέφευγε ως τώρα ο πρόεδρος της ΝΔ τελειώνει και πρέπει να σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου του.
Ο Κώστας Αχ. Καραμανλής έσπευσε να του βάλει το πρώτο καρφί. «Μετά την ψήφιση της συμφωνίας, καμία κυβέρνηση και κανείς πρωθυπουργός δε θα μπορεί να την ακυρώσει» είπε στη Βουλή, προαναγγέλλοντας ότι η ΝΔ θα αναγνωρίσει τη συμφωνία. Και όπως είναι αυτονόητο και θα αποκαλεί τη γειτονική χώρα Βόρεια Μακεδονία.
Αυτό είναι το πικρό ποτήρι που καλείται να πιει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν θα μπορεί να το παραδεχθεί πριν τις εκλογές, αλλά καθώς θα πιέζεται διαρκώς, υπεκφεύγοντας, θα τροφοδοτεί τη ναζιστική ακροδεξιά, τα λοιπά ακροδεξιά γκρουπούσκουλα και φυσικά τον Καμμένο που θα βάλει όλα τα λεφτά του σ’ αυτή την υπόθεση.
Ότι θα έχει -ο Καμμένος- πλέον σύμμαχο και τον… Μίκη Θεοδωράκη που ζήτησε να επιστρέψουμε στην απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992, είναι λυπηρό για πολλούς, αλλά είναι άλλη υπόθεση. Πάντως ο χρόνος για τον Κυριάκο άρχισε να μετράει ανάποδα.
Η Φώφη και Καϊλή
Το ίδιο ισχύει και για τη Φώφη Γεννηματά, με μεγαλύτερη ταχύτητα. Η θέση που πήρε για τη Συμφωνία των Πρεσπών για να ευθυγραμμιστεί με τον Μητσοτάκη– το δεύτερο μεγάλο θέμα μετά την απλή αναλογική- της αφαίρεσε και την τελευταία σπιθαμή εδάφους που θα μπορούσε να σταθεί.
Δεν μπορεί να μη το κατάλαβε το βράδυ που επισκέφθηκε τον Αντώνη Λιβάνη στη γιορτή του και ήταν σαν μύγα μες το γάλα των Συριζαίων υπουργών που προσήλθαν με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα.
Η Γεννηματά δεν έχει πρόβλημα μόνο στην Ευρώπη όπου κανείς δεν υπολογίζει -ούτε την αναφέρουν καν -καθώς δεν έχει και ευχέρεια προσωπικών επικοινωνιών με τους επιφανείς Ευρωσοσιαλιστές που προτιμούν έτσι κι αλλιώς τον Τσίπρα.
Στο κόμμα της όμως η Φώφη, υφίσταται την κατάρα του ΠΑΣΟΚ που διέλυσε και απομονώνεται διαρκώς. Έφτασε να παρακαλεί ακόμη και να μην της φύγει η Εύα Καϊλή προς τον… Μητσοτάκη -και φυσικά δεν διανοείται να της επιβάλει κυρώσεις επειδή δεν θα πάει απλώς στο συλλαλητήριο με τη Δεξιά, αλλά καλεί και άλλους.
Η δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει είναι ορατή από όλους. Μετά τον Σταύρο Θεοδωράκη που την εγκατέλειψε έγκαιρα και προνοητικά, της γυρίζουν τη πλάτη ένας- ένας και οι υπόλοιποι.
Ο Γ. Παπανδρέου την αποδοκίμασε όχι μόνο για τις Πρέσπες, αλλά και για την πολιτική της που τείνει προς τη ΝΔ και στρέφεται κατά τη δημοκρατικής συνεργασίας. Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο Δημ. Κρεμαστινός και ο Νίκος Μπίστης είναι υπέρ της Συμφωνίας. Το ίδιο και ο Βαγ. Βενιζέλος που δεν το λέει, αλλά έσπευσε να προεξοφλήσει ότι θα επικυρωθεί.
Ο Κώστας Σκανδαλίδης απλώς την αποφεύγει καθώς έχει διασφαλίσει την επανεκλογή του στην Α’ Αθήνας και θα τη χάσει, αν η Φώφη καταφέρει να μην μπει Κινάλ στη Βουλή -φόβος που διακατέχει και τον Γ. Παπανδρέου.
Καραμανλής και Ντόρα
Κοντολογίς η υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή των Ελλήνων πυροδοτεί απρόβλεπτες εξελίξεις. Δεν είναι μόνο τομή στην ιστορία της περιοχής καθιερώνοντας την Ελλάδα ως ηγετική δύναμη και δίνει πολιτικά εύσημα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Κοτζιά που έλυσαν το θέμα. Αλλά είναι και σημείο καμπής για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Φώφη Γεννηματά.
Ειδικά ο πρόεδρος της ΝΔ, πέραν ότι είναι πλέον δεμένος πισθάγκωνα στο κατάρτι της Ακροδεξιάς -της οποίας το πνεύμα και τις πρακτικές έβαλαν από τη πίσω πόρτα οι τρεις καμπαλέρος Σαμαράς- Γεωργιάδης -Βορίδης– αλλά έχει και δυο άλλες ανοικτές εκκρεμότητες: με τον Κώστα Καραμανλή και την Ντόρα Μπακογιάννη, που διαμόρφωσαν το 2008 την εθνική γραμμή που καρποφορεί τώρα.
Η Ντόρα δεν διστάζει να επιχειρηματολογεί υπέρ της Βόρειας Μακεδονίας, εμφανιζόμενη ως νονά του όρου. Και ο πρώην πρωθυπουργός παρακολουθεί με ψυχραιμία. Υπάρχει μόνο μια δήλωση του …γραφείου του το περασμένο καλοκαίρι για το θέμα -που κάθε άλλο ταυτίζεται με τη γραμμή που έχουν επιβάλει στον Μητσοτάκη οι ακραίοι:
«Η ομιλία της κυρίας Μπακογιάννη αποτυπώνει με ακρίβεια το πλαίσιο της πολιτικής της τότε κυβέρνησης για το θέμα των Σκοπίων, με κατάληξη το Βουκουρέστι, όπως και τις ουσιώδεις διαφορές της από την πολιτική και την τακτική της σημερινής κυβέρνησης».
