Όσα χρόνια κι αν περάσουν η κόντρα και οι διαφωνίες ανάμεσα σε Ντόρα Μπακογιάννη και Αντώνη Σαμαρά δεν πρόκειται να ξεπεραστούν.
Και δεν είναι η κύρια πηγή αυτού του χάσματος η ενέργεια του κ. Σαμαρά να ρίξει την κυβέρνηση Κώστα Μητσοτάκη το 1993.
Οι διαφορές είναι βαθύτερες. Ιδεολογικές και πολιτικές. Ουσιαστικά οι δύο ισχυροί παράγοντες της ΝΔ εκπροσωπούν διαφορετικούς κόσμους στην κεντροδεξιά παράταξη.
Ο μεν Αντώνης Σαμαράς εκφραστής της λαϊκής δεξιάς, που φτάνει ενίοτε στις παρυφές της ακροδεξιάς – άλλωστε επί των ημερών του στην ηγεσία της ΝΔ μεταγράφηκαν στο κόμμα στελέχη του ΛΑΟΣ. Με ρητορική που χαρακτηρίζεται από πολλούς «εθνικιστική», έχει αντιταχθεί σε οποιαδήποτε λύση εθνικών θεμάτων, που μπορεί να εμπεριέχει υποψία υποχώρησης ή συμβιβασμού. Διαπρύσιος κήρυκας της σκληρής γραμμής έναντι της Τουρκίας και διαχρονικά σημαιοφόρος «μακεδονομάχος» ήταν ο άνθρωπος που απέτρεψε μία συμφωνία με τα Σκόπια στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και φυσικά πολέμησε τη συμφωνία των Πρεσπών.
Αλλά και εκπρόσωπος μίας βαθιάς συντηρητικής αντίληψης, που εκφράζει τα παραδοσιακά στρώματα της δεξιάς.
Από την άλλη η Ντόρα Μπακογιάννη εκπρόσωπος της κεντροδεξιάς στην ευρύτερη παράταξη και ενός ευρωπαϊκού κοινωνικού φιλελευθερισμού, πορεύτηκε πάντα σε άλλα μονοπάτια. Διαχρονικά υπέρ μίας ήπιας εθνικής γραμμής, που στοχεύει στο διάλογο και τις συγκλίσεις. Αλλά και κόντρα στον ακραίο συντηρητισμό της «αβερωφικής» ΝΔ.
Το 2009 η μάχη για την διαδοχή του Κώστα Καραμανλή έληξε υπέρ του Σαμαρά, καθώς ανατράπηκαν όλα τα προγνωστικά που έδιναν προβάδισμα στην Μπακογιάννη. Η Ντόρα, έχοντας την ψευδαίσθηση της μη ανατρέψιμης υπεροχής, δέχθηκε να εκλεγεί ο αρχηγός από τη βάση και οι καραμανλικοί κατευθύνθηκαν στον Σαμαρά, που μόλις είχε επιστρέψει στο κόμμα. Ακόμα και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, που είχε αναδειχθεί από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και είχε αναλάβει να μπαλώσει το χάος που είχε αφήσει πίσω του στο υπουργείο Εξωτερικών το 1992 ο Σαμαράς, πήγε απέναντί της στηρίζοντας τον μετέπειτα πρωθυπουργός.
Το 2010 συγκρούστηκαν για το μνημόνιο. Ο Σαμαράς επέλεξε να ηγηθεί του αντιμνημονιακού αγώνα τότε με τα περίφημα «Ζάππεια» και καταψηφίζοντας το πρώτο σχέδιο που είχε φέρει ο Γιώργος Παπανδρέου.
Αντιθέτως η Ντόρα Μπακογιάννη το υπερψηφίζει και διαγράφεται από τη ΝΔ. Ιδρύει τότε δικό της κόμμα, αλλά αργότερα επιστρέφει στη ΝΔ, καθώς η στροφή του κ. Σαμαρά στους μνημονιακούς δρόμους κάλυψε το συγκεκριμένο χάσμα.
Τώρα κινούνται σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις, για δύο κρίσιμα θέματα της κυβερνητικής ατζέντας.
Ο Σαμαράς απορρίπτει την προσέγγιση Αθήνας – Άγκυρας με την Μπακογιάννη να του χρεώνει ουσιαστικά «πατριδοκαπηλεία»
Στο θέμα με το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ο μεν Σαμαράς τάσσεται εναντίον φανατικά, η δε Μπακογιάννη επισημαίνει την αδήριτη ανάγκη να προστατευτούν όλων των ειδών οι οικογένειες και να δοθεί και το δικαίωμα της τεκνοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια.
Το πού μπορεί να οδηγήσει η άνω των 30 ετών κόντρα είναι άγνωστο. Αλλά το βέβαιο είναι πως δεν πρόκειται να συμπλεύσουν σε μείζονα θέματα, καθότι είναι ουσιαστικά δύο ξένοι στο ίδιο κόμμα.