Η Ναζιστική Γερμανία λαφυραγωγήθηκε, τέτοια είναι η μοίρα των ηττημένων, πόσο μάλλον όταν αυτοί έχουν διαπράξει γενοκτονίες σε πληθώρα χωρών στο όνομα της «φυλετικής ανωτερότητας».
Η συντριβή των Ναζί μπορεί να «σωφρόνισε» τους Γερμανούς για πολλές δεκαετίες, ο Ναζισμός όμως δεν πέθανε ποτέ σε κάποιες χώρες.
Ακόμη και ο «δημοκρατικός» τους αντίπαλος, οι ΗΠΑ, έσπευσε να βάλει στο χέρι τη ναζιστική τεχνογνωσία και ενσωμάτωσε Ναζί τεχνοκράτες και επιστήμονες παρέχοντας τους ασυλία και χρηματικές απολαβές.
Το ναζιστικό σκάνδαλο των ΗΠΑ κατά διαστήματα ερχόταν στο φως της δημοσιότητας με αποτέλεσμα το 1970 η «δημοκρατική Αμερική» να εκβιάσει τους Αμερικανούς πλέον υπηκόους πρώην Ναζί. Το μακρύ χέρι του αμερικανικού δικαίου εφάρμοσε το πρόγραμμα αυτοεξορία ή σύνταξη, επιτρέποντας σε αυτούς που επέλεγαν το πρώτο, να φύγουν δηλαδή από την Αμερική, να κρατήσουν το δεύτερο, τη σύνταξη του αμερικανικού δημοσίου.
Οι αμερικάνοι πρόσφατα εξάντλησαν όλη τους την αντιναζιστική τους σκληρότητα, αφού για δεκαετίες διδάσκονταν στα επιτεύγματά του Ναζισμού από τους πρώτους διδάξαντες.
Έτσι τον Οκτώβριο του 2014, το κογκρέσο αποφάσισε να δρομολογήσει τη διακοπή των συντάξεων των αμερικανοποιημένων Ναζί εγκληματιών πολέμου.
Πραγματικά έτριξαν το κόκκαλα των πρώην Ναζί από την πυγμή της αμερικανικής κυβέρνησης καθώς οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ήδη νεκροί. Τους είχε προφτάσει ο Μέγας αντιρατσιστής, ο μεγάλος εξισωτής, ο φυσικός βιολογικός θάνατος.
Έχοντας λοιπόν αποσύρει την εύνοια από τους νεκρούς και υπέργηρους Ναζί, οι Αμερικάνοι έπρεπε να την επενδύσουν κάπου αλλού, σε νεότερους νεοναζιστές.
ΟΙ νεοναζί της Ουκρανίας, καλά τοποθετημένοι στην Ουκρανική κυβέρνηση από όπου συντονίζουν τις γενοκτονικές επιθέσεις τους κατά των ρωσόφωνων της ανατολικής Ουκρανίας καθώς ακόμη και ο επίσημος ουκρανικός στρατός διστάζει ενίοτε να βάψει τα χέρια του με αίμα ομοεθνών ήταν μια αναμενόμενη επένδυση του φιλοναζισμού των αμερικάνων στην προσπάθεια τους να στραγγαλίσουν με κάθε τρόπο τη Ρωσία.
Ο ναζισμός της Ουκρανικής κυβέρνησης δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφτεί ή να συγκαλυφθεί: Οι άνθρωποι των αμερικανών έχουν δηλώσει σαφώς τις γενοκτονικές προθέσεις τους.
Η πρώην ηγέτης της «πορτοκαλί επανάστασης» και πρώην πρωθυπουργός Γιούλια Τιμοσένκο, τόση αγαπητή στους αμερικανούς που η αποφυλάκισή της αποτελούσε κριτήριο ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ, μερικούς μήνες πριν δήλωνε σε υποκλαπείσα τηλεφωνική της συνομιλία πως θα έβρισκε τρόπο να αποτελειώσει αυτούς τους (Ρωσοουκρανούς) μπάσταρδους και θέλει να ρίξει πυρηνικά στα 8 εκατομμύρια των ρωσόφωνων Ουκρανών.
Είχε τη θέληση, δεν είχε τα μέσα.
Ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας Ποροσένκο, ο βασιλιάς της σοκολάτας που όπως αποδεικνύουν τα Wikileaks ήδη από το 2006 χαρακτηριζόταν από αμερικάνους αξιωματούχους ως «insider» των ΗΠΑ (συγγνώμη που δεν μπορώ να αποδώσω τη συγκεκριμένη λέξη, το χαφιές πλησιάζει αλλά δεν ταυτίζεται με το insider) και ο άνθρωπος ο οποίος διάκοψε την εκεχειρία και έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του το πρωτόκολλο του Minsk ώστε να μπορέσει μέσω της καταστροφής της χώρας του να υπηρετήσει την πολιτική στραγγαλισμού της Ρωσίας από τους αμερικανούς, ανακοίνωσε σε πρόσφατη δημόσια ομιλία του στην Όπερα της Οδησσού που θα μπορούσε να ονομαστεί «Εμείς και οι άλλοι» το όραμα του για το ρωσόφωνο κομμάτι του πληθυσμού του, το 1/8 των οποίων έχει ήδη εκτοπιστεί:
«Εμείς θα έχουμε δουλειά- αυτοί όχι. Εμείς θα έχουμε συντάξεις- αυτοί όχι. Θα φροντίσουμε για τα παιδιά και τους συνταξιούχους μας- αυτοί όχι. Τα παιδιά μας θα πηγαίνουν στο σχολείο, σε βρεφονηπιακούς σταθμούς- τα παιδιά τους θα κάθονται στα κελλάρια. Με αυτόν τον τρόπο τελικά θα κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο».
Ο πωρωμένος Ποροσένκο φυσικά λέει ψέματα. Οι Ουκρανοί χρωστάνε κάτι δις στους Ρώσους μόνο για το φυσικό τους αέριο ενώ η συνολική οικονομική τους κατάσταση έχει επιδεινωθεί ραγδαία. Συντάξεις θα περικοπούν, σχολεία θα κλείσουν και πολλά από αυτά που θα μείνουν ανοιχτά θα είναι δίχως θέρμανση. Τυχόν έλευση του ΔΝΤ στην Ουκρανία απλά θα επιδεινώσει και θα επιταχύνει την πλήρη φτωχοποίηση της Ουκρανίας.
Αυτήν την υπόσχεση έδωσε λοιπόν στους Ουκρανούς ο άνθρωπος των αμερικάνων, στην Οδησσό όπου μερικούς μήνες νωρίτερα έγινε από τους Ουκρανούς νεοναζί το μακελειό του εργατικού σωματείου, όπου 48 άνθρωποι, πυρπολήθηκαν, πυροβολήθηκαν ή δαρθήκαν μέχρι θανάτου από Ουκρανούς νεοναζί με τα συγκεντρωμένα πλήθη από έξω να επευφημούν.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που σε πρόσφατο ψήφισμα ρωσικής πρότασης στον ΟΗΕ για την αποτροπή της ωραιοποίησης του Ναζισμού, την αποτροπή απόδοσης τιμών σε αυτόν και της αποτροπής καταστροφής μνημείων των ηρώων των εθνικών αντιστάσεων απέναντι σε αυτόν, τρεις μόνο χώρες δήλωσαν όχι: Η Αμερική, ο Καναδάς και η … Ουκρανία.
Φυσικό είναι: η Ουκρανική κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν θέλει να καταγγείλει τον εαυτό της και η Αμερική δεν μπορεί και δε θέλει να καταγγείλει τους ανθρώπους της στην Ουκρανία. Η ουκρανική μάλιστα πλευρά επικαλέστηκε ως επιχείρημα τη θεωρία των δύο άκρων, δηλώνοντας πως δε θα υπογράψει το αντιναζιστικό ψήφισμα αν δεν καταδικαστούν παράλληλα το ίδιο έντονα και τα εγκλήματα του σταλινισμού, επιχείρημα στο οποίο αρέσκεται και η Χρυσή Αυγή, λες και για να καταδικάσεις ένα έγκλημα είναι προαπαιτούμενο να καταδικάσεις και κάποιο άλλο.
Αφού αναφερθήκαμε λοιπόν στην Χρυσή Αυγή, ας δούμε τι ψήφισαν χώρες με ένδοξη ιστορία εθνικής αντίστασης όπως η Ελλάδα και η Κύπρος: Απείχαν. Ναι μάλιστα. Απείχαν.
Ας μη ξεχνάμε πως ο Βενιζέλος ήταν από τους πρώτους που πήγαν να αναγνωρίσουν την μεταβατική ουκρανική κυβέρνηση και να δώσει τεχνογνωσία χρέους, δείχνοντας αλληλεγγύη και στους νεοναζί της, ενώ η Σαμαρική πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε για δεκαετίες αλληλέγγυα στη Χρυσή Αυγή η οποία ανενόχλητη ασκούσε παρακρατική δράση αλλά διώχθηκε μονάχα όταν οι πολιτικές σκοπιμότητες το επέβαλαν. (Για λόγους συνέπειας να τονίσω ότι ήμουν και είμαι κατά του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου στην Ελλάδα. Αρνούμαι να δώσω σε ένα απολυταρχικό καθεστώς και σε μια διαβρωμένη δικαιοσύνη ακόμη περισσότερα εργαλεία ολοκληρωτισμού κατά του πολίτη)
Οι ΗΠΑ έχουν κάνει φάμπρικα «δημοκρατίας» και «προστασίας των δικαιωμάτων των μειονοτήτων» και τα χρησιμοποιούν και τα δύο ως όπλο εξωτερικής πολιτικής για να υπονομεύσουν ή να διαλύσουν χώρες που έχουν βάλει στη λίστα εκτέλεσής τους.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει με τη δημοκρατία στις ΗΠΑ και πόσο σέβεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων μια χώρα που έχει κάνει πολέμους με πρόφαση αυτά, μια χώρα που προστάτευσε τη δημοκρατία από τον «κομμουνισμό» και σε άλλες χώρες με το να εγκαθιστά απάνθρωπες δικτατορίες που τσακίσαν τα ανθρίπινα δικαιώματα, μια χώρα που εξέθρεψε τον ισλαμικό φανατισμό που δεν αναγνωρίζει ανθρώπινα δικαιώματα και όπου τη βόλευε τον εξόπλιζε κιόλας- αυτό άλλωστε συνεχίζει να κάνει.
Μιλήσαμε για τους Ναζί εντός των ΗΠΑ. Ας δούμε ποια είναι η μοίρα μιας από τις πιο τις πιο ρατσιστικές εγκληματικές οργανώσεις στην σύγχρονη ιστορία, της αλληλέγγυας προς τη Χρυσή Αυγή Κου Κλουξ Κλαν. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε περισσότερο από το ότι η ΚΚΚ δεν αντιμετωπίζεται επίσημα από το αμερικανικό κράτος ως εγκληματική οργάνωση.
Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι πολλά βήματα έχουν γίνει στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1950. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι κάποια πράγματα έχουν παραμείνει όπως ήταν τη δεκαετία του 1950. Εδώ και μέρες σε 12 πόλεις των ΗΠΑ γίνονται διαδηλώσεις, σημαντικότερη εστία των οποίων είναι το Ferguson. Γιατί διαδηλώνουν αυτοί οι αμερικάνοι πολίτες; Μήπως είναι ριζοσπάστες όπως ήταν το Occupy Wall Street που ζητούσαν να σταματήσει η ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και να σταματήσει να ανοίγει η ψαλίδα της ανισοκατανομής πλούτου που ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης έχει πάρει διαστάσεις ρεκόρ και προοιωνίζει την έλευση ενός νεοφεουδαλισμού χωρίς επιστροφή;
Όχι καλέ. Απλά διαδηλώνουν για μια ακόμη φορά όχι μόνο για το ότι λευκός μπάτσος σκότωσε μαύρο έφηβο για μια ακόμη φορά, άοπλο μάλιστα αυτή τη φορά αλλά και γιατί το δικαστικό σύστημα τον αθώωσε- για μια ακόμη φορά αφήνοντας στον αέρα να αιωρείται το μήνυμα «δεν είναι έγκλημα να σκοτώνεις μαύρους, καθήκον είναι». Από το 2010 εώς το 2012 1200 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την αμερικάνικη αστυνομία καθιστώντας την αστυνομική βία μια αξιοσημείωτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ. Ειδικότερα για τους εφήβους ηλικιών 15-19, οι μαύροι έφηβοι διατρέχουν 2100% μεγαλύτερο κίνδυνο να σκοτωθούν από αστυνομικούς (η έρευνα αυτή είναι υπεραπλουστευτική αλλά όλοι καταλαβαίνουμε τι εκφράζει)
Οι διαδηλώσεις κατά της θεσμικής ρατσιστικής βίας και της θεσμικής συγκάλυψής της, αντιμετωπίστηκε «μετριοπαθώς» από 2000 εθνοφρουρούς με χρήση χημικών για να θυμηθούμε και τα παλιά καλά χρόνια του Rockfeller όταν η εθνοφρουρά πυροβολούσε στο ψαχνό διαδηλωτές εργάτες τις μακρινές εκείνες εποχές που υπήρχε ακόμη συνδικαλισμός και δεν ήταν διαβατήριο για τον κόσμο των ελίτ.
Αν το έκανε κάποιο άλλο καθεστώς αυτό, η Αμερική θα μπορούσε αν ήθελε να το βάλει στη μαύρη λίστα της και να το εξοντώσει. Αλλά η Αμερική δεν μπορεί να εισβάλει στις ΗΠΑ, ή μήπως μπορεί;
Και όλα αυτά τα εξόχως δημοκρατικά και αντιρατσιστικά συμβαίνουν με έναν μαύρο πρόεδρο, ο οποίος πλέον σε όλο και περισσότερους αμερικάνους μοιάζει με μαριονέτα, έναν πρόεδρο που έκανε τους αμερικάνους να φανταστούν μια άλλη Αμερική για να τους οδηγήσει λίγα χρόνια μετά σε μια από τις μαζικές αμφισβητήσεις του αμερικάνικου πολιτικού συστήματος στην ιστορία των ΗΠΑ, έναν πρόεδρο που κατάφερε να χάσει και το κογκρέσο και τη γερουσία ακριβώς και κυρίως για αυτό για το οποίο διαδήλωναν οι «ριζοσπάστες» του Occupy Wall Street: την ανισοκατανομή πλούτου.
Αλλά ας αφήσουμε τις ΗΠΑ οι οποίες παραμένουν σχετικά ασφαλείς (εκτός κι αν είσαι έγχρωμος ή φτωχός ή δημοκράτης, πόσο μάλλον αν είσαι και τα τρία αυτά) για όσο καιρό θα μπορούν ατιμώρητα να καταστρέφουν άλλες χώρες και να έχουν τον πλανήτη κρατημένο από τα αρχίδια του δολαρίου, κάτι που τους επιτρέπει να κόβουν όσο από αυτό θέλουν και να είναι οι μεγαλύτεροι οφειλέτες στην ιστορία του πλανήτη.
Ας γυρίσουμε σε ένα από τα θύματα της Αμερικανοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων δεκαετιών. Την δική μας Ευρώπη που μαστίζεται από υπαρξιακά ζητήματα πλέον.
Είναι προφανές ότι τα πολιτικά συστήματα στην Ευρώπη πεθαίνουν και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Και πεθαίνουν γιατί οι πολιτικές ηγεσίες έχουν ξεχάσει τις κοινωνίες τους. Τα μηνύματα έρχονται από παντού μα η Ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία στρουθοκαμηλίζει.
Ακόμη και η μέχρι πρόσφατη παντοδύναμη μέσα στο ευρωπαϊκό παράδειγμα καγκελάριος Μέρκελ, βλέπει πλέον να αμφισβητείται όχι μόνο από άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, αλλά ακόμη και από τους ίδιους τους … Γερμανούς. Η εκλογική άνοδος του νεοϊδρυθέντος κόμματος Alternative fur Deutschland το οποίο επιθυμεί η Γερμανία να ανακτήσει τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής καθώς και η συνεργασία δυνάμεων της αριστεράς που επιτρέπει στο κόμμα Die Linke να αναλάβει την πρωθυπουργία της Θουρηγίας είναι τα πρώτα σύννεφα για μια τέλεια πολιτική καταιγίδα τα επόμενα χρόνια.
Τι είναι αυτό που ωθεί όλο και περισσότερους Γερμανούς να αμφισβητούν το κυρίαρχο Γερμανικό πολιτικό παράδειγμα που σάρωσε στις πρόσφατες εκλογές;
Το ίδιο που ωθεί όλον το δυτικό κόσμο να αμφισβητεί τα πολιτικά συστήματα: Η ανισοκατανομή: Παρότι η Γερμανία τα πήγε περίφημα τα χρόνια της κρίσης εκμεταλλευόμενη και ανοίγοντας ακόμη περισσότερο την ψαλίδα Βορρά Νότου, οι ίδιοι οι Γερμανοί λίγη από αυτή τη χαρά μοιράζονται γιατί ακριβώς αυτή η ψάλιδα άνοιξε και μέσα στην ίδια τη χώρα.
Μπορεί λοιπόν να μην ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι, οι Γερμανοί όμως υπό τη Μέρκελ νοιώθαν ασφαλείς.
Όχι πια: Η καταστροφική πολιτική της Γερμανίας στην Ουκρανία που δούλεψε παράλληλα με τις ΗΠΑ για να «περιορίσει» τη Ρωσία, έχει δυσμενέστατες συνέπειες όχι μόνο για τη Ρωσία αλλά και για την ίδια τη Γερμανία. Η Ρωσία είναι από τους μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους της Γερμανίας. Αν η Ουκρανική κρίση δεν εξομαλυνθεί και η Γερμανία επιλέξει να συνεχίσει να είναι μαριονέτα της αμερικάνικης γεωπολιτικής, μέσα σε μικρό διάστημα θα κλείσουν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και η Γερμανία θα έχει να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο κύμα ανεργίας. Αν το σκοινί τραβηχτεί ακόμη περισσότερο και η Ρωσία καταφύγει σε ένα από τα τελευταία της και αρκετά αυτοκαταστροφικά όπλα, το κλείσιμο της βαλβίδας των αγωγών φυσικού αερίου, ακόμη και οι ναυαρχίδες της γερμανικής βιομηχανίας θα αντιμετωπίσουν μη ανταγωνιστικά κόστη. Δεν χρειάζεται να τονίσουμε τα θα σημαίνει αυτό για χώρες όπως η Ελλάδα: Ο εμπορικός και οικονομικός πόλεμος Γερμανίας Ρωσίας θα μετατρέψει πόλεις που εξαρτώνται από τις ρωσικές εισαγωγές όπως η Καστοριά σε πόλεις φαντάσματα.
Οι Ευρωπαίοι βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους.
Και οι αμερικάνοι κάνουν ότι μπορούν για να τους βοηθήσουν τους αόμματους, παράγοντας ακόμη περισσότερο σκοτάδι παγκοσμίως, χρησιμοποιώντας όλα τα βρώμικα όπλα που έχουν στη διάθεσή τους: Η χώρα που επιβάλει σε χώρες συνθήκες «εύκρατες» για την «ελεύθερη αγορά» της, φαίνεται να μην ενίσταται στη χειραγώγηση και την κάθετη πτώση των τιμών του πετρελαίου από τη σύμμαχο της Σαουδική Αραβία, έναν από τους μεγαλύτερους καταπατητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο.
Πλήττεται η Ρωσική οικονομία από αυτή την πρακτική. Το ίδιο και η Βενεζουέλα. Το ίδιο και η Νιγηρία που αν συνεχιστεί αυτός ο εμπορικός πόλεμος δεν αποκλείεται να δει εκρηκτική άνοδο του ήδη πολύ δραστήριου στα εδάφη της τζιχαντισμού.
Δεν τους νοιάζει τους Αμερικάνους. Το μόνο που σκέφτονται είναι την αποδυνάμωση της Ρωσίας. Η χώρα της «ελευθερίας» και της «ελεύθερης αγοράς» προσπαθεί με κάθε τρόπο να γονατίσει τη Ρωσία αφού δεν μπορεί να το κάνει στρατιωτικά. Ο πιο πρόσφατος είναι να εκβιάζει ουσιαστικά εταιρίες να μη συνεργάζονται με τη Ρωσία χρησιμοποιώντας ως σκιάχτρο το παράδειγμα της HSBC και το πρόστιμο των δύο δις που έφαγε το 2012 για συναλλαγές που έκανε την περίοδο 2001-2006 με χώρες υπό αμερικανικό εμπάργκο όπως το Ιράν και η Λιβύη.
Οι πρακτικές των Αμερικανών και των ευρωπαίων γκαρσονιών τους και η απόπειρα καταστροφής της Νέας Ρωσίας παρότι ο Putin έχει επιδείξει όχι μόνο μετριοπάθεια αλλά και καρτερία απέναντι σε μια ρωσική κοινή γνώμη που θέλει να απελευθερωθούν τα αδέρφια τους στην Ουκρανία από την μπότα των Ναζί, μόνο ένα αποτέλεσμα θα έχει: να εγκαταλείψει η Ρωσία την Ευρώπη στη μοίρα της και να στραφεί προς την Κίνα. Και ήδη συμβαίνει αυτό υπό την πίεση των συνθηκών: Οι ενεργειακές συμφωνίες των δύο χωρών ξεπερνούν τα 700 δις και περιλαμβάνουν και τη δημιουργία αγωγών ενώ παράλληλα και άλλα δίκτυα μεταφορών επιχειρούνται να αναπτυχθούν, παρακάμπτοντας τους μέχρι τώρα διαθέσιμους εμπορικούς δρόμους. Κινήσεις γίνονται παράλληλα για την εγκατάλειψη του κανόνα του δολαρίου. Η Αμερική και η Γερμανία σπρώχνουν τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας.
Οι πρακτικές των αμερικάνων το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να καταστρέψουν το δυτικό παράδειγμα και να φέρουν τον κινεζικό αιώνα μια ώρα αρχύτερα.
Επιτακτική είναι η ανάγκη της Ευρώπης να αποστασιοποιηθεί πλήρως από την αμερικάνικη τρομοκρατία αν δε θέλει να διαλυθεί και να ξαναμπεί σε αδιανόητες μέχρι σήμερα περιπέτειες.
Πέτρος Αργυρίου
agriazwa.blogspot.com