Με κείμενο που στάλθηκε στην εφημερίδα μας με τίτλο «για τα γεγονότα της 13ης Απριλίου» κάτοικοι της Ιεράπετρας καταγγέλουν περιστατικό αστυνομικής βίας με θύμα 25χρονο για μη τήρηση της καραντίνας.
Σύμφωνα με την καταγγελία το περιστατικό ξεκίνησε λόγω της «αναίτιας» κατά τις αρχές παρουσίας του σε υπαίθριο χώρο στην περιοχή Κουτσουνάρι Ιεράπετρας εν μέσω της απαγορεύσης μετακινήσης λόγω καραντίνας.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο, οι αστυνομικοί χειροδίκησαν εις βάρος του συλληφθέντα ενώ δεν του επέτρεψαν να καλέσει κάποιο οικειο του πρόσωπο αφήνωντάς τον χωρίς νερό παρά τις σχετικές του παρακλήσεις, για να τον οδηγήσουν εν τέλει στην εισαγγελέα εντελώς ακινητοποιημένο (με χειροπέδες και με κράνος στο κεφάλι) με κατηγορίες άσκησης βίας κατά υπαλλήλου.
Διαφορετική είναι πάντως η εικόνα που δίνει η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Λασιθίου αφού σε σχετικό κείμενο αναφέρεται ότι «αστυνομικοί του Α.Τ. Ιεράπετρας κλήθηκαν να μεταβούν σε επεισόδιο μεταξύ υπαλλήλων ιδιωτικής φύλαξης (security) ξενοδοχείου και ενός οινόφλυγα. Κατά την άφιξή τους στο σημείο ενημερώθηκαν από τους εκεί υπαλλήλους για ένα νεαρό άτομο σε προφανή κατάσταση μέθης και με δυσκολία άρθρωσης λόγου και ειρμό σκέψεων, ο οποίος τους ενοχλούσε πετώντας τους πέτρες. Επιπλέον, προ αφίξεως των αστυνομικών, όταν του ζητήθηκε ο λόγος για τον οποίο ενεργεί με τέτοιο τρόπο, το υπό την επήρεια αλκοόλ άτομο κινήθηκε απειλητικά εναντίον της μιας υπαλλήλου, πετώντας της μάλιστα και ένα μπουκάλι κρασί που κρατούσε στο χέρι του, χωρίς ευτυχώς να την τραυματίσει».
Το κείμενο της καταγγελίας πολιτών στην Ιεράπετρα έχει ως εξής:
Οι γράφοντες και γράφουσες το κείμενο είμαστε όλες γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Ιεράπετρα. Ακόμα και εάν πλέον δεν μένουμε μόνιμα σε αυτήν, εξακολουθούμε να διατηρούμε δεσμούς με αυτήν όχι μόνο με τις φυσικές επισκέψεις μας αλλά και μέσω των γονιών μας και των συγγενών μας που ζουν σε αυτήν έως σήμερα. Κυρίως οι δεσμοί μας οφείλονται στο ότι είναι μία πόλη η οποία μας διαμόρφωσε με τα καλά και με τα κακά της και εξακολουθεί να μας πονάει και να την νοιαζόμαστε.
Αφορμή για αυτό το κείμενο υπήρξε το πρόσφατο καταγγελθέν περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα στην πόλη με τον ξυλοδαρμό του 25χρονου συνομηλίκου μας από την αστυνομία. Συγκεκριμένα, ο 25χρονος Γεραπετρίτης κατήγγειλε με μηνυτήρια αναφορά του τον ξυλοδαρμό και βασανισμό του από την αστυνομία τα ξημερώματα της 13ηςΑπριλίου. Το όλο περιστατικό ξεκίνησε λόγω της «αναίτιας» κατά τις αρχές παρουσίας του σε υπαίθριο χώρο στην περιοχή Κουτσουνάρι Ιεράπετρας εν μέσω της απαγορεύσης μετακινήσης λόγω καραντίνας. Ο Γιάννης κατήγγειλε την αυταρχική και αυθαίρετη συμπεριφορά των αστυνομικών, οι οποίοι τον οδήγησαν στο Α.Τ. Ιεράπετρας χειροδικώντας σε αυτόν, αρνούμενοι να του επιτρέψουν να καλέσει κάποιο οικείο του πρόσωπο, αφήνοντάς τον χωρίς νερό παρά τις σχετικές του παρακλήσεις, για να τον οδηγήσουν εν τέλει στην εισαγγελέα εντελώς ακινητοποιημένο (με χειροπέδες και με κράνος στο κεφάλι) με κατηγορίες άσκησης βίας κατά υπαλλήλου.
Η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Λασιθίου έσπευσε την ίδια μέρα να διαψεύσει τα γεγονότα εκδίδοντας σχετικό δελτίου τύπου. Σε αυτό ο συλληφθείς αναφέρεται ως μέθυσος και αφήνεται μάλιστα ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι είναι όχι απλά επικίνδυνος για τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και για την ίδια τη κοινωνία της Ιεράπετρας, καθώς –σύφωνα με το δελτίο–πέρα από τους «αυτοτραυματισμούς» του, έφτυνε εντός του περιπολικού οχήματος. Παρόλα αυτά, με απαράμιλλο θάρρος και αυταπάρνηση,όπως αναφέρεται, οι αστυνομικοί κατάφεραν να τον σώσουν από τον ίδιο του τον εαυτό! Η ανακοίνωση, ουσιαστικά, συνεχίζεται με μεταστροφή των κατηγοριών από τους ίδιους τους αστυνομικούς προς το συλληφθέντα παρακάμπτοντας σημεία της καταγγελίας, στα οποία δεν γίνεται καν αναφορά. Κλείνοντας, η ένωση στέλνει τα συγχαρητήριά της, αλλά και την εγκάρδια στήριξή της προς τη στάση των αστυνομικών για το φιλότιμο και την ανοχή που επέδειξαν!
Το περιστατικό λαμβάνει χώρα σε μία ειδικότερη συγκυρία, κατά την οποία η εξέλιξη της πανδημίας έχει αυξήσει τα κρατικά μέτρα ελέγχου. Φυσικά δεν αμφισβητούμε καθόλου τη σοβαρότητα της κατάστασης, ούτε την ανάγκη για κατεπείγουσα αντιμετώπιση. Εννοείται πως κι εμείς έχουμε προσαρμόσει τις ζωές μας στα μέτρα πρόληψης της διασποράς του ιού και εφαρμόζουμε σχολαστικά τους κανόνες υγιεινής στην καθημερινότητά μας. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότιόλοι και όλες έχουμε περιοριστεί στους τέσεσερις τοίχους, έχουμε φέρει τις δουλειές μας μέσα σε αυτούς ή τις έχουμε χάσει, στερούμενοι το μοναδικό εισόδημά μας, ή και δουλεύουμε ακόμη σε συνθήκες συνωστισμού, χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Επίσης, βιώνουμε το άγχος και το φόβο για εμάς και τους οικείους μας, ειδικά αφού δεν μπορούμε να τους επισκεφθούμε, και δεχόμαστε το βομβαρδισμό από ειδήσεις για κρούσματα και θανάτους. Μέσα σε όλα αυτά που βιώνουμε, το κράτος επιλέγει να μη ρίξει όλες τις δυνάμεις και τους πόρους στη στελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων, των δομών Α΄/βάθμιας Φροντίδας Υγείας και των προγραμμάτων κατ’οίκον περίθαλψης (άλλωστε η πόλη μας το γνωρίζει πολύ καλά, αφού τα βγάζει πέρα με ένα νοσοκομείο στα όρια της κατάρρευσης). Επιλέγει,επίσης, να μη διευκολύνει τους ανέργους/ες που ακόμα έχουν ενοίκια και λογαριασμούς, εκείνους που ήταν και πριν άστεγοι, άποροι και τώρα έχουν έναν επιπλέον κίνδυνο για τις ζωές τους. Επιλέγει να μας καθιστά υπεύθυνους για τις ελλείψεις του, επιβάλλοντάς μας ακραίους –έως και παράλογους– περιορισμούς, αυξάνοντας την αστυνομική επιτήρηση και τιμωρώντας μας με πρόστιμα, τα οποία μεγάλη μερίδα του πλυθισμού αδυνατεί να πληρώσει. Επενδύει, δηλαδή, στον έλεγχο και την καταστολή και όχι στην προαγωγή της δημόσιας υγείας.
Έτσι λοιπόν, η βόλτα του Γιάννη θεωρήθηκε άσκοπη μετακίνηση κι ο Γιάννης τιμωρήθηκε, ακόμη και αν δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος (συνωστισμός, συμπτωματικό άτομο) και παρόλο που είχαν τηρηθεί όλα τα μέτρα ασφαλείας (παραμονή σε καραντίνα, αποστάσεις κτλ). Πολλώ δε μάλλον δεν τιμωρήθηκε απλώς με το προβλεπόμενο από το νόμο πρόστιμο, αλλά με ξυλοδαρμό και βασανισμό, σε μία επίδειξη αυθαιρεσίας και κατάχρησης εξουσίας.
Η περίπτωση του Γιάννη δεν είναι μοναδική και ούτε πρέπει να θεωρείται ως τέτοια. Ανέκαθεν υπήρχε το ζήτημα της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Ως τώρα, οι συνήθεις στόχοι της αστυνομικής βίας ήταν περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες, των οποίων η φωνή δύσκολα φτάνει στα αυτιά μας (όπως μετανάστες εργάτες, ρομά, άστεγοι, πρόσφυγες κ.α.). Από τώρα κι έπειτα, το εύρος των «παρανόμων» μεγαλώνει για να συμπεριλάβει τους ντόπιους και τις ντόπιες, που βγαίνουν ολομόναχοι και ολομόναχες να δουν λίγο ουρανό ή θάλασσα, τους συγγενείς μας που πάνε στα χωράφια και δεν έχουν δικαιολογία αποδεκτή από τους αστυνόμους, τους γείτονες που αναγκάζονται να δουλεύουν μαύρα και κανείς δεν τους δικαιολογεί τη μετακίνηση. Ο Γιάννης, και πολλοί/ες ακόμη, βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τη βία που δέχθηκαν από τους κρατικούς λειτουργούς, γνωρίζοντας πως θα αμφισβητηθούν από την αστυνομία της οποίας ο λόγος δύσκολα σηκώνει αντιρρήσεις. Αναρωτιόμαστε πόσα άτομα να έχουν δεχθεί παρόμοια βία από την αστυνομία και σηκώνουν μόνα τους το βάρος των σωματικών και ψυχικών τραυμάτων.
Αναγνωρίζοντας το άδικο και το παράλογο, λοιπόν, δηλώνουμε τη στήριξη μας στο Γιάννη και του ευχόμαστε καλή τύχη και δύναμη στον επικείμενο δικαστικό αγώνα. Ελπίζουμε το κείμενό μας, γραμμένο με ευαισθησία και καλές προθέσεις, να λειτουργήσει ενδυναμωτικά προς όλους και όλες αυτήν την περίοδο της ανασφάλειας και να δώσει ελπίδα για ένα μέλλον χωρίς φόβο, χωρίς πόνο, με συμπάθεια και συμπόνια για το διπλανό μας.
Το κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων νομού Λασιθίου έχει ως εξής:
Προς αποκατάσταση της αλήθειας, σχετικά με τα όσα ψευδώς αναφέρονται σε σημερινό (16-04-2020) δημοσίευμα, για περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα πρωινές ώρες της Μ. Δευτέρας (13-04-2020) στην περιοχή της Ιεράπετρας και στο Α.Τ. Ιεράπετρας, και αποτελούν συκοφαντική δυσφήμιση για τους αστυνομικούς που υπηρετούν στην εν λόγω Υπηρεσία αλλά και το σύνολο της ΕΛ.ΑΣ., η ένωσή μας επικοινώνησε άμεσα με τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς προκειμένου να λάβει γνώση.
Κανένας δεν μπορεί να διαδίδει ψεύδη και συκοφαντίες σε βάρος των αστυνομικών, ιδιαίτερα την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, όπου ο Έλληνας αστυνομικός έχει σηκώσει όλο το βάρος εφαρμογής των μέτρων απαγόρευσης διασποράς του κορωνοϊού (COVID 19) σε όλη την επικράτεια. Και όντας χωρίς αναγνώριση από την πολιτεία, με αναστολή των αδειών όλου του προσωπικού και καμία αποζημίωση.
Συγκεκριμένα, όπως ενημερωθήκαμε, για το περιστατικό αυτό έχει σχηματισθεί σχετική δικογραφία στα πλαίσια της αυτόφωρης διαδικασίας, από το Α.Τ. Ιεράπετρας, έχουν ληφθεί καταθέσεις τόσο από αστυνομικούς όσο και από παρόντες μάρτυρες και δικογραφία έχει ήδη υποβληθεί στην Εισαγγελία Λασιθίου.
Η ενημέρωση που είχαμε αναφέρει ότι, αστυνομικοί του Α.Τ. Ιεράπετρας κλήθηκαν να μεταβούν σε επεισόδιο μεταξύ υπαλλήλων ιδιωτικής φύλαξης (security) ξενοδοχείου και ενός οινόφλυγα. Κατά την άφιξή τους στο σημείο ενημερώθηκαν από τους εκεί υπαλλήλους για ένα νεαρό άτομο σε προφανή κατάσταση μέθης και με δυσκολία άρθρωσης λόγου και ειρμό σκέψεων, ο οποίος τους ενοχλούσε πετώντας τους πέτρες. Επιπλέον, προ αφίξεως των αστυνομικών, όταν του ζητήθηκε ο λόγος για τον οποίο ενεργεί με τέτοιο τρόπο, το υπό την επήρεια αλκοόλ άτομο κινήθηκε απειλητικά εναντίον της μιας υπαλλήλου, πετώντας της μάλιστα και ένα μπουκάλι κρασί που κρατούσε στο χέρι του, χωρίς ευτυχώς να την τραυματίσει.
Οι αστυνομικοί με ευγενικό τρόπο, όπως καταθέτουν οι μάρτυρες, ζήτησαν τα στοιχεία του ατόμου και έλαβαν ύβρεις από αυτόν, σε βάρος τους αλλά και των οικογενειών τους. Οι αστυνομικοί ενεργώντας επαγγελματικά και υπομονετικά, δίχως να δώσουν σημασία στις ύβρεις, τις απειλές και τις χειρονομίες του ατόμου, κατάφεραν χωρίς χρήση βίας να πείσουν τον ελεγχόμενο, τα στοιχεία του οποίου είχε αρνηθεί να τους γνωρίσει, να τους ακολουθήσει στο Αστυνομικό Τμήμα προκειμένου να τεθεί ο εν λόγω σε προστατευτική φύλαξη, σύμφωνα με το άρθρο 118 του Π.Δ. 141/1991 που προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις και πολλάκις έχουμε πράξει.
Κατά την μετάβασή τους στο Α.Τ. Ιεράπετρας και λόγω των μέτρων κατά της διασποράς του κορωνοϊού (COVID 19) που είχαν λάβει οι προστρέξαντες αστυνομικοί (μάσκα-γάντια), συνέχιζαν να δέχονται τον χλευασμό και τις ύβρεις του, ενώ αναίτια άρχισε να βήχει και να φτύνει εντός του περιπολικού οχήματος. Πάλι, βλέποντας ότι το άτομο είναι υπό την επήρεια μέθης, και έχοντας αντιμετωπίσει παρόμοια περιστατικά, δεν παρασύρθηκαν από τις προκλήσεις του και συνέχισαν προς το Αστυνομικό Τμήμα.
Κατά την άφιξή τους στο Α.Τ. και συγκεκριμένα κατά την είσοδό τους στο κτήριο, το εν λόγω άτομο απώθησε βίαια τους αστυνομικούς και με σκοπό τον αυτοτραυματισμό του έπεσε πάνω σε ξύλινο παγκάκι που βρισκόταν εκεί, προσποιούμενος μάλιστα ότι του ασκείται σωματική βία. Αμέσως και με τη συνδρομή του Αξιωματικού Υπηρεσίας, οι αστυνομικοί τον ακινητοποίησαν και επιχείρησαν να τον ανεβάσουν στον όροφο που βρίσκονται τα γραφεία και το κρατητήριο. Αυτός αρνήθηκε να ανέβει στον όροφο και συνέχισε να απειλεί, να βρίζει και να επιτίθεται με τα χέρια και τα πόδια του κατά των αστυνομικών οι οποίοι τελικά τον χειροπέδησαν και τον μετέφεραν στον όροφο. Τότε επικαλούμενος πάλι άσκηση σωματικής βίας χτύπησε το κεφάλι του, τα χέρια του και τους ώμους του στον τοίχο. Στη συνέχεια οδηγήθηκε εντός του κρατητηρίου και με την είσοδό του εκεί, άρχισε εκ νέου να αυτοτραυματίζεται στο τοίχο.
Πλέον, ήταν εμφανές ότι το άτομο αυτό ήταν επικίνδυνο για τον ίδιο του τον εαυτό και ως μέσο αυτοπροστασίας του, οι αστυνομικοί του εφάρμοσαν προστατευτικό κράνος μηχανής προκειμένου να περιορίσουν τον αυτοτραυματισμό του και μέχρις ότου ολοκληρωθεί η δικογραφία και μεταχθεί ενώπιoν του κ. Εισαγγελέα Λασιθίου.
Καθ’ όλη την παραμονή του στο Α.Τ. Ιεράπετρας, ο εν λόγω δεν σταμάτησε να εξυβρίζει και να απειλεί τόσο τους αστυνομικούς όσο και τις οικογένειές τους και να έχει εριστική, ειρωνική και αρνητική στάση. Ενώ την ίδια αρνητική στάση ακολούθησε και όταν οδηγήθηκε ενώπιoν της κας Εισαγγελέως Λασιθίου. Ουδέποτε ζήτησε οτιδήποτε, ουδέποτε συνομίλησε με τους αστυνομικούς, μόνο εξύβριζε και απειλούσε και ουδέποτε ασκήθηκε σε βάρος του βία, παρά μόνο κατά την χειροπέδησή του, που ήταν η απολύτως αναγκαία και νόμιμη, ουδέποτε γνώρισε τα στοιχεία ταυτότητάς του και ουδέποτε βασανίστηκε, αφού το όλο περιστατικό έλαβε χώρα σε δημόσιο χώρο και εντός του καταστήματος όπου το κρατητήριο έχει οπτική και ακουστική εγγύτητα με τους χώρους όπου προσέρχονται πολίτες για διεκπεραίωση διοικητικών και άλλων υποθέσεών τους.
Ο Έλληνας αστυνομικός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, που ζει και συμμετέχει ενεργά τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια πιο μικρή κοινωνία όπως η πόλη της Ιεράπετρας. Η δράση των λίγων αστυνομικών που υπηρετούν στις αστυνομικές υπηρεσίες της Ιεράπετρας, έχουν δείξει πολλές φορές και συνεχίζουν να δείχνουν καθημερινά το ανθρώπινο πρόσωπό τους, προς τον συνάνθρωπο, είτε με τις ενέργειες ενίσχυσης του κοινωνικού παντοπωλείου, τις φιλοζωικές και φιλανθρωπικές τους δράσεις και φυσικά με το φιλότιμο που ανέχονται τέτοια περιστατικά.
Δεν ανέχονται όμως τη συκοφαντική δυσφήμιση από οποιονδήποτε, ο οποίος θέλει να παραθέσει ψευδή γεγονότα ως αληθή πλήττοντας το κύρος του. Το ήθος των αστυνομικών της Ιεράπετρας και γενικά του νομού Λασιθίου έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι είναι εξαιρετικό, οι οποίοι βρίσκονται πάντα δίπλα στο συνάνθρωπο και συμπολίτη τους παρά τις δύσκολες Υπηρεσιακές συνθήκες, έτοιμοι να βοηθήσουν και να αντιμετωπίσουν ότι τους ζητηθεί. Το ηθικό τους παραμένει ακμαίο και δεν κάμπτεται από ψεύδη και συκοφαντίες.
Η Ένωσή μας συγχαίρει και στηρίζει την άψογη και επαγγελματική στάση που επέδειξαν οι αστυνομικοί του Α.Τ. Ιεράπετρας, οι οποίοι εκθέτοντας για άλλη μια φορά τον εαυτό τους σε κίνδυνο, προστάτευσαν έναν συνάνθρωπό μας από περαιτέρω τραυματισμό που έχριζε βοήθειας λόγω της μειωμένης αντίληψης που είχε ένεκα της μέθης του. Παρ’ όλα αυτά καλούνται, να απολογηθούν για τις ενέργειές τους βάση των σημερινών δημοσιευμένων ψευδών γεγονότων.
Τέλος δηλώνουμε ως Ένωση, ότι θα είμαστε δίπλα στους συναδέλφους μας για ότι χρειαστούν και επιφυλασσόμαστε για περεταίρω νομικές ενέργειές μας για τα ψευδή και συκοφαντικά γεγονότα.