του Νίκου Δαμιανάκη
Η σημερινή οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμη. Η υγειονομική κρίση που δημιούργησε η νεοφιλελεύθερη λιτότητα και η καταστροφική πανδημία ου Covid-19 έχουν πολλαπλασιάσει τις ανάγκες του πληθυσμού για φροντίδα υγείας. Οι εκθετικά αυξανόμενες αυτές ανάγκες, σε συνδυασμό με την συστηματική αποδιάρθρωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και την αδυναμία πρόσβασης σε αυτές των ανασφάλιστων πολιτών ανατροφοδοτεί και διευρύνει την υγειονομική κρίση.
Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε σε εκδήλωση την περασμένη Τρίτη, την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το «Νέο ΕΣΥ» όπου υπόσχεται, για μια ακόμη φορά, να καταργήσει τον παραπάνω φαύλο κύκλο, της υποβάθμισης της Δημόσιας Υγείας. Σε κανένα όμως σημείο της φαντεζί παρουσίασης του ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε καμία αυτοκριτική για το φαύλο κύκλο της καταστροφής που συνέχισε η Κυβέρνησή του.
Στην εποχή μας, μια Νέα Ριζοσπαστική Υγειονομική πολιτική απαιτεί καταρχήν και πρώτα από όλα, ένα Ενιαίο Κοινωνικό Σχέδιο Υγείας σε εθνικό επίπεδο, όπου το δημόσιο θα μετατρέπεται σε καθολικό πάροχο και χρηματοδότη μιας ποιοτικής και δωρεάν περίθαλψης για όλους. Αρχικά, με δραστική μείωση του ιδιωτικού τομέα και τελικά, με το πέρασμα όλων των λειτουργιών και της χρηματοδότησης στο δημόσιο. Με αφαίρεση των αποσπασματικών αρμοδιοτήτων υγείας από τους Δήμους και τις Περιφέρειες, σε σύγκρουση με την «ελεύθερη αγορά» και το αυταρχικό κράτος, με την ΕΚΤ και την ΕΕ.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το «Νέο ΕΣΥ» απέχει παρασάγγας από αυτή την πολιτική. Έχει το χαρακτήρα ψηφοθηρικών υποσχέσεων, κολακείας των γιατρών, αόριστων εξαγγελιών, πάντα «σε βάθος τετραετίας», με ανομολόγητη φροντίδα να μην δυσαρεστηθεί η κ. Λαγκάρντ και η κ. Φον Ντερ Λάιεν.
Υπόσχεται «να δώσει προτεραιότητα στην ανάπτυξη ενός νέου δημόσιου συστήματος Φροντίδας Υγείας (σε όλες τις βαθμίδες), το οποίο να δομείται με κριτήριο τις ανάγκες για φροντίδα υγείας του πληθυσμού και στόχο την επιστημονικά τεκμηριωμένη απάντηση σε αυτές. Να εντάξει δηλαδή, τις άμεσες απαντήσεις στις επείγουσες ανάγκες, στο στρατηγικό σχεδιασμό ενός νέου συστήματος υγείας, με όραμα την κοινωνία της αλληλεγγύης». Αλλά, όπως λένε και οι νεοφιλελεύθεροι, «από που θα βρει τα λεφτά»;
Από μια ΕΕ (ζήτημα αποχώρησης απ’ την οποία δεν θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ) που χρηματοδοτεί σήμερα τις κατεστραμμένες από τον COVID-19 οκονομίες της Ευρώπης, με πρόσθετα δάνεια; Και όταν για όλες τις επιδοτήσεις κρατάει στο χέρι τη «λίστα μεταρρυθμίσεων»; Πιστεύει κανείς ότι σε αυτή τη «λίστα» της ΕΚΤ βρίσκεται το ωραίο «Νέο ΕΣΥ» του κ. Τσίπρα;
Θα μειώσει μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ τις δαπάνες από τους εξοπλισμούς στο ΝΑΤΟ; Που είναι πάνω από 2% του ΑΕΠ συν τις αναβαθμίσεις των F-16 και την αγορά των RAFAL που ψήφισε ως αντιπολίτευση. θα φορολογήσει τους Εφοπλιστές που και επί των ημερών του απολάμβαναν φοροασυλεία, και απλά θα τους ζητήσει φιλανθρωπία για να αγοράσει ασθενοφόρα και να φτιάξει ΜΕΘ;
Ας δούμε ορισμένα κρίσιμα σημεία από αυτά που είπε και κυρίως, από αυτά που ΔΕΝ είπε ο ΣΥΡΙΖΑ:
Σημείο πρώτο: Το «Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο»
ΣΥΡΙΖΑ: «Ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο με τους εργαζόμενους στο χώρο της Δημόσιας Υγείας. Γιατρούς, νοσηλευτές, διοικητικό προσωπικό. Αυτή η μεταξύ μας συμφωνία θεωρεί τους εργαζόμενους θεμέλιο λίθο του ΝΕΟΥ ΕΣΥ. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει μεταρρύθμιση».
Κάθε συμβόλαιο θέλει δυο πλευρές. Απέναντι στους εργαζομένους βρίσκεται το ρεύμα του “φιλάνθρωπου” στα λόγια, αλλά αγριανθρωπικού στην πράξη, καπιταλισμού, οποίος αναπτύσσεται με γιγαντιαίους ρυθμούς, και όχι μόνο σε επίπεδο κερδοφορίας, και στηρίζεται στη διαδικασία φοραπαλλαγής μέσω δωρεών (εικονικών σε ένα 80%) και τις επενδύσεις σε επίπεδο υγείας, ως ένα πεδίο επενδυτικής αποτελεσματικότητας. Η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού διευρύνει την κερδοσκοπική επιθετικότητα με θύματα τα εργατικά και μισθωτά κοινωνικά στρώματα. Η ιδιωτικοποίηση της υγείας διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητας και αυξάνει τα κέρδη της. Συνεπώς μια νικηφόρα και απειλούμενη αστική τάξη φυσικά και δεν είναι διατεθειμένη να υπογράψει κανένα “κοινωνικό συμβόλαιο”. Οι όποιες λαϊκές κατακτήσεις θα επιβληθούν με σκληρό αγώνα και όχι με τα «γουίν- γουίν» του ΣΥΡΙΖΑ.
Σημείο δεύτερο: Οι δαπάνες
ΣΥΡΙΖΑ: «Η γενναία αύξηση των οικονομικών πόρων του συστήματος, ώστε αυτοί σε βάθος τετραετίας να εναρμονιστούν με τον Ευρωπαϊκό Μ.Ο. που είναι στο 7% του ΑΕΠ. Πριν όμως από αυτά, κατά το πρώτο έτος του ΝΕΟΥ ΕΣΥ, προβλέπεται μία ένεση ζωής ύψους περίπου 2 δις € από τον Εθνικό προϋπολογισμό και επιπλέον 1 δις από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ο απαραίτητος οικονομικός «χώρος» για τη μεγάλη αυτή μεταρρύθμιση».
Σύμφωνα με τον καθηγητή ΑΠΘ Ηλ. Κονδύλη, «στην Ελλάδα, ιστορικά δαπανάται για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, λιγότερο από το 1% της συνολικής δημόσιας δαπάνης Υγείας. Στην καλύτερη περίπτωση, το 2010, δαπανήθηκαν 120 εκατ. ευρώ. Την περίοδο της δημοσιονομικής προσαρμογής, 2009-2018, η σχετική δαπάνη για επιδημιολογική επιτήρηση μειώθηκε κατά 45%, έφτασε τα 60 εκατ. ευρώ. Με αυτή τη χρηματοδότηση μπήκε η Ελλάδα στην πανδημία. Είναι ενδιαφέρον ότι το ξήλωμα στην ουσία της επιδημιολογικής επιτήρησης συνεχίστηκε το 2017-2018, παρά το γεγονός ότι στην αντίστοιχη περίοδο η δημόσια δαπάνη Υγείας είχε σταθεροποιηθεί».
Σύμφωνα με την ΟΕΝΓΕ οι κρατικές δαπάνες στην Ελλάδα αντιστοιχούσαν στο 4,8% του ΑΕΠ έναντι 6,5% κατά μέσο όρο στον ΟΟΣΑ. τις υψηλότερες κρατικές δαπάνες είχαν η Γερμανία (9,5%) και η Σουηδία (9,2%), ενώ τις χαμηλότερες το Μεξικό (3%), η Λετονία (3,2%) και η τουρκία (3,4%)”. Οι πραγματικές ανάγκες Υγείας είναι πολύ μεγαλύτερες ακόμη και από αυτά που δίνει η Γερμανία και η Σουηδία, οι οποίες έχουν μειώσει σταδιακά τους προϋπολογισμούς τους. Η Κούβα ξοδεύει πάνω από το 10%.
Τέλος ΄σύμφωνα με την Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) σε ανακοίνωσή της το 2019
«στα δημόσια νοσοκομεία δόθηκαν 1,654 εκατ. ευρώ το2013, το 2014 1,499 εκατ. ευρώ, το 2015 1,067 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, μεταξύ 2013 και 2019 υπάρχει μείωση κατά 30,3% με τις φετινές δαπάνες ναμειώνονται κατά 65 εκατ. ευρώ επιπλέον. Ταυτόχρονα από τα χρήματα που η κυβέρνηση έχει κόψει από τα δημόσια νοσοκομεία δίνει 30εκατ. ευρώ στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Η δε κρατική επιχορήγηση προς τον ΕΟΠΥΥ παραμένει σταθερή, που σημαίνει ότι ούτε φέτος ο οργανισμός θα μπορέσει να πληρώσει τα πολλαπλά χρέη του προς τα δημόσια νοσοκομεία».
Σημείο τρίτο: Μισθός και εργασιακές σχέσεις των υγειονομικών
ΣΥΡΙΖΑ: « – Άμεση πρόσληψη 5.500 μόνιμων υγειονομικών που αποχώρησαν από το σύστημα τον τελευταίο χρόνο (σε συνθήκες πανδημίας!) χωρίς να αντικατασταθούν.
– Πρόσληψη επιπλέον 10.000 μόνιμων υγειονομικών σε βάθος τριετίας.
– Μονιμοποίηση στο ΕΣΥ του συνόλου του υγειονομικού προσωπικού που έδωσε τη μάχη της πανδημίας στη πρώτη γραμμή.
– Αναδιαμόρφωση του μισθολογίου του ιατρικού προσωπικού, ώστε ο εισαγωγικός μισθός για τον πρωτοδιόριστο γιατρό να είναι τα 2.000€».
Ένα πρώτο ερώτημα: Γιατί συγκεκριμένες υποσχέσεις μόνον για τους γιατρούς; Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που είναι και η σπονδυλική στήλη του συστήματος υγείας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα;
Οι πολιτικές εργάσιμου χρόνου που εκδηλώνονται στον ευρωπαϊκό χώρο εξακολουθούν να κινούνται στο πλαίσιο της ευέλικτης διαχείρισής του προκειμένου να επιτύχουν όρους απόλυτης προσαρμογής των ωραρίων στις ανάγκες της επιχείρησης και να μειώσουν το εργασιακό κόστος. Η νομοθετική παρέμβαση που διαμορφώνει το σχετικό πλαίσιο και οι συλλογικές συμβάσεις αποτελούν τα συνήθη εργαλεία υλοποίησης αυτών των επιλογών. Με αυτό τον τρόπο η ανάπτυξη της ευελιξίας του χρόνου εργασίας συναντά τις υπόλοιπες εκφράσεις ευελιξίας των οποίων η παρουσία εντείνεται στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, όπως η ευελιξία των μορφών απασχόλησης, η ευελιξία των αποδοχών και η ευελιξία των απολύσεων. Παράλληλα ως προς την εξέλιξη του όγκου των ωραρίων απασχόλησης καταγράφεται είτε η μείωσή τους με ταυτόχρονη μείωση των αποδοχών, που συνεπάγεται τη μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε μερική, είτε η σταθεροποίησή τους, ενώ αυξάνονται τα φαινόμενα αύξησης των ωρών απασχόλησης χωρίς αντίστοιχη αύξηση των αμοιβών.
Αυτές οι συμβάσεις εκτινάχθηκαν στην Υγεία, επί ΣΥΡΙΖΑ. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ :
α) Συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου (ΣΟΧ) έτους 2017
Επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ την 03/08/2017 εγκρίθηκε η Προκήρυξη – Πρόσκληση Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος για την πρόσληψη 2.868 ατόμων (κατηγοριών ΠΕ, ΤΕ και ΔΕ) τα οποία θα στελεχώσουν τις Τοπικές Ομάδες Υγείας (Τ.ΟΜ.Υ.) των δημοσίων δομών παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του Π.Ε.Δ.Υ. και των αποκεντρωμένων μονάδων τους, σύμφωνα με την παρ. 4β του άρθρου 106 του ν. 4461/2017, ενώ η διαδικασία ελέγχου και έκδοσης αποτελεσμάτων ολοκληρώθηκε από το φορέα πρόσληψης. Δείτε παράπάνω : https://tomy.moh.gov.gr/Help.aspx
Το προσωπικό αυτό προσελήφθει για 1+1+1 χρόνο…εργάζεται δηλαδή μέχρι σήμερα υπό καθεστώς ανανεώσεων…
β) Επικουρικό Προσωπικό
Για την πρόσληψη του ανωτέρω προσωπικού λαμβάνεται υπόψη η ανεργία σε ποσοστό 40% και η εμπειρία σε ποσοστό 60%. Η προτεραιότητα μεταξύ των ανέργων καθορίζεται από τη σειρά εγγραφής τους στα μητρώα επιδοτούμενων ανέργων του ΟΑΕΔ.Η πρόσληψη του επικουρικού αυτού προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου διενεργείται κατόπιν ελέγχου του ΑΣΕΠ.
Δείτε παραπάνω: https://loipoepikouriko.moh.gov.gr/
.……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Το έτος 2017-2018 είναι ενδεικτικό της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των μορφών απασχόλησης που εφάρμοσε. Το ερώτημα, προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το τμήμα Υγείας του, που γεννάται είναι:
Οι 5.500 που προτείθεται να μονιμοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο νέο ΕΣΥ και οι 10.000 σε βάθος 3ετίας, αφορούν νέους, επιπρόσθετους διορισμούς στα ήδη υπάρχονται κενά, ή αφορά μονιμοποίηση 5.500 + 3.300+3.300+3.300 συμβασιούχους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας; Θα πρέπει να σκεφτούμε και τους 4.000 συμβασιούχους μέσω του ΟΑΕΔ που ήδη εργάζονται μέσω συνεχών ανανεώσεων στο ΕΣΥ…
Οι 15.500 μόνιμοι διορισμοί επιβάλεται να πραγματοποιηθούν στις Δημόσιες Δομές Υγείας τον Πρώτο Μήνα
με βάση τα κενά και την κατάσταση του ΕΣΥ σήμερα και όχι σε Βάθος 3ετίας….Αυτά τα έλεγε κάποτε και το ΠΑΣΟΚ για να κρατάει τους Ψηφοφόρους του σε Ομηρία.
Σημείο τέταρτο: Φαρμακευτική πολιτική
ΣΥΡΙΖΑ: «Τρίτο κομβικό σημείο της μεταρρύθμισης, η Φαρμακευτική Πολιτική:
-Με εγγυημένη πρόσβαση ΟΛΩΝ των ασθενών στις σύγχρονες φαρμακευτικές θεραπείες.
-Με στήριξη της εγχώριας έρευνας.
-Με καθοριστική μείωση της συμμετοχής στο φάρμακο για τους χρόνια πάσχοντες».
Ζήτημα αιχμής είναι ην ανάπτυξη της κρατικής φαρμακοβιομηχανίας. Είναι φανερό το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και με τα εμβόλια με τα φάρμακα όχι μόνο απέναντι στον COVID-19.
Αυτό είναι ένα ευρύτερο κοινωνικό ζήτημα. Η Αριστερά οφείλει να αναδείξει την ανάγκη και να πολεμήσει ώστε να αρχίσουν να λειτουργούν κρατικά εργοστάσια της φαρμακοβιομηχανίας, στα οποία από το παρελθόν έχουν γίνει επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων και δεν άνοιξαν ποτέ. Είναι εργοστάσια που οι σοσιαλδημοκρατικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν χρηματοδοτήσει με φόρο στα φάρμακα. Αν λειτουργούσαν, θα μπορούσαν να είχαν επιδράσει αποφασιστικά στο ζήτημα της Πανδημίας και όσον αφορά τις τιμές των φαρμάκων και τον εμβολίων και σε ό,τι αφορά τις εφαρμοσμένες πολιτικές των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιριών, οι οποίες επεδίωξαν με θέρμη ώστε να μην υπάρξουν και να μην λειτουργήσουν τα εργοστάσια παραγωγής στην Ελλάδα ώστε φέρνουν εισαγόμενα φάρμακα σε διπλάσιες και τριπλάσιες τιμές.
Η Εθνική Πολιτική Φαρμάκου πρέπει να ενισχύσει την:
α) ανάπτυξη της έρευνας στα δημόσια πανεπιστήμια προσανατολισμένη στις λαϊκές ανάγκες,
β) ίδρυση δημόσιων επιχειρήσεων για παραγωγή υγειονομικού υλικού,
γ) την εθνικοποίηση των μεγάλων φαρμακευτικών βιομηχανιών με κοινωνικό, δημοκρατικό και εργατικό έλεγχο
δ) πλήρη ασφαλιστική κάλυψη για τα φάρμακα, κατάργηση του ΦΠΑ και διατίμηση (σταθερή τιμή)
στα φάρμακα και τα υγειονομικά υλικά.
Σημείο πέμπτο: Πρωτοβάθμια περίθαλψη
ΣΥΡΙΖΑ: «Οι Κινητές Ομάδες Υγείας, που αφορούν κυρίως τους κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών»
Η μεταρρύθμιση στην Υγεία στη χώρα μας σημαδεύτηκε από την ανάθεση βασικών υπηρεσιών του πάλαι ποτέ κοινωνικού κράτους στον λεγόμενο “μη κερδοσκοπικό” τομέα (ΝΠΙΔ) με βασική μορφή τις Κινητές Μονάδες Υγείας. Η λειτουργία αυτών των δομών βασίζεται καθαρά σε ΕΣΠΑ για το λόγο αυτό βρίσκονται μονίμως υπό κρίση λειτουργίας λόγω της ασυνέχειας της χρηματοδότησής τους. Είναι μονάδες που λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, χρηματοδοτούνται ανάλογα με :
-Την ποιότητα της φροντίδας στους πάσχοντες
-Το βαθμό κάλυψης των θέσεων των ασθενών (θέλουν να έχουν ασθενείς όχι να θεραπεύουν)
Η επισφαλής κατάσταση χρηματοδότησής τους έχει ως αποτέλεσμα οι ασθενείς να αντιμετωπίζονται ως ένοικοι και οι εργαζόμενοι ως όμηροι, εγκλωβισμένοι στην αναγκαιότητα ύπαρξης ενοίκων ώστε να λαμβάνουν μισθό (και το ΔΣ εκατομμύρια από την ΕΕ). Η Ε.Ε όπως φάνηκε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης μέχρι σήμερα δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την επιβίωση των δομών ΝΠΙΔ τις οποίες θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι-στοιχείο της μεταρρύθμισης στην υγεία στην πορεία της πλήρους ιδιωτικοποίησής της. Η οικονομική στήριξη μέσω των κρατικών προυπολογισμών στα ΝΠΙΔ πραγματοποιήθηκε μέσω της υψηλής κοστολόγισης της παροχής υπηρεσιών από τις δομές μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Και όλο αυτό με σκοπό την περιστολή του δημοσίου και τη μείωση του προσωπικού. Είναι κοινά αποδεκτό πως στην τελευταία 10ετία (οικονομική + υγειονομική κρίση) ανεξαρτήτως εγχώριων κυβερνήσεων, η Ε.Ε προώθησε πολιτικές στην Υγεία (και όχι μόνο)με σκοπό τη δραστική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα μέσω ιδιωτικοποιήσεων και ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις και στα εργασιακά δικαιώματα.
Συμπερασματικά θα μπορούσε να ειπωθεί πως τα ΝΠΙΔ-Κινητές Μονάδες που έχουν αναλάβει τις υπηρεσίες υγείας δεν είναι τίποτε άλλο από μια μορφή ιδιωτικοοικονομικής μετάλλαξης και αποσάθρωσης του δημόσιου τομέα, του οποίου εντός της Ε.Ε, οι βασικές λειτουργίες μεταβιβάζονται συστηματικά στον ιδιωτικό.
Και ο ιδιωτικός τομέας στην Υγεία, για να επιβιώσει, προτιμά να κατασκευάζει και να διογκώνει ασθένειες αντί να τις αντιμετωπίζει.
Και οι Δομές Υγείας Ιδιωτικού Δικαίου δεν παύουν να αποτελούν μορφή ιδιωτικοποίησης της Υγείας.
Οι Δομές Πρωτοβάθμιας Υγείας, φυσικά, όπως τα Κοινοτικά Ιατρεία, οι Τοπικές Μονάδες Υγείας, τα Πολυδύναμα Ιατρεία και τα Κέντρα Υγείας. Απαραίτητες θεωρούνται και οι Κινητές Μονάδες Υγείας
(ως πρόσωπα αποκλειστικά και ΜΟΝΟ Δημοσίου Δικαίου) οι οποίες θα παρεμβαίνουν σε απομακρυσμένες περιοχές, σε κάθε γειτονιά, με σκοπό την ενημέρωση, τον προληπτικό έλεγχο των κατοίκων και την υποστήριξη, που αφορά ακόμα και σε προμήθειες ειδών πρώτης ανάγκης, τροφίμων, ρουχισμού, ειδών υγιεινής, ψυχολογική στήριξη κι ότι άλλο, μπορεί να απαιτηθεί.
Τέλος
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διακυβέρνησή του, προχώρησε σε κάποια θετικά μέτρα, όπως η
πρόσβαση 1.8 εκατ. ανασφάλιστων στις δομές υγείας και τα 127 Τ.Ο.Μ.Υ που έχουν βασικό ρόλο στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Αυτά όμως, δεν ανέκοψαν και δεν ανακόπτουν την ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Υγείας. Δεν είναι έξω από το νεοφιλελευθερισμός που προβλέπει τη διατήρηση ενός υποβαθμισμένου τμήματος της Υγείας υπό δημόσιο έλεγχο, στο οποίο θα απευθύνονται τα πιο φτωχά εργατικά στρώματα για μια επιφανειακή υγειονομική προστασία.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι η εναλλακτική λύση για ένα νέο ΕΣΥ γιατί και πίστη στη νεοφιλελεύθερη Ε.Ε έχει δηλώσει, τα κεφάλαια για άμεσες δημόσιες επενδύσεις στην Υγεία δεν τα έχει, δεν θέλει να συγκρουστεί με το μεγάλο κεφάλαιο. Και το πολύ χειρότερο δεν θέλει να απεξαρτηθεί από τους θύλακες-στελέχη της ιδιωτικής υγείας που έχει στους κόλπους του.
Για αυτό θα πρέπει ο όποιος αριστερός-προοδευτικός κόσμος που βρίσκεται ακόμη εκεί…να το ξανασκεφτεί καλά γιατί είναι εκεί…
Η υγεία του λαού είναι ιδιαίτερα σημαντική και ευάλωτη για να την εμπιστευτεί κανείς, στις Προοδευτικές αλλά Αστικές Κυβερνήσεις, στις κερδοσκοπικές πολιτικές των Φαρμακευτικών και Πολυεθνικών Εταιριών της Υγείας, στις αποδόσεις κερδοσκοπικών τραπεζικών ομολόγων σε διεθνές επίπεδο ή στις διαθέσεις των ΣΔΙΤ (που προωθεί, μετά τις ΜΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ) για την υγεία σε εθνικό επίπεδο.
Υ.Σ
κ. Τσίπρα, κ. Ξανθέ, κ. Πολάκη, κυρίες και κύριοι-μέλη της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καμιά αυτοκριτική για τα λάθη και τις υποσχέσεις σας….θα κάνετε;;