Για τον Παύλο Μπακογιάννη, την πρώτη γνωριμία τους, αλλά και για το τι της είπε για τη δολοφονία του στη δίκη της 17 Νοέμβρη ο Δημήτρης Κουφοντίνας μίλησε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Η πρώην υπουργός περιέγραψε στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 την πρώτη γνωριμία της με τον Μπακογιάννη στο Παρίσι, ενώ χαρακτήρισε τη δολοφονία του ως «το χειρότερο πράγμα που πέρασα στη ζωή μου».
«Τα χρόνια μετά τη δολοφονία του ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Πάρα πολύ δύσκολα. Για εμένα η δολοφονία του Παύλου ήταν το χειρότερο πράγμα που πέρασα στη ζωή μου. Ολα τα άλλα πόρρω απέχουν από αυτό. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι είναι ποτέ δυνατόν ένας άνθρωπος να φάει 13 σφαίρες στην πλάτη και να δολοφονηθεί έτσι, κατά τον τρόπο με τον οποίο δολοφονήθηκε ο Παύλος».
Στην παρατήρηση του παρουσιαστή πως ο Παύλος Μπακογιάννης «ήταν ένας συναινετικός άνθρωπος», η κυρία Μπακογιάννη απάντησε πως «γι’ αυτό δολοφονήθηκε. Μου το είπαν και στη δίκη. Ρώτησα τον Κουφοντίνα και μου λέει “ας μην είχε κάνει την εθνική συμφιλίωση”. Αυτό είναι που σε τρελαίνει – καλά, όλα σε τρελαίνουν».
«Τώρα, βλέποντας πίσω, αντιλαμβάνομαι πόσο κακή μάνα ήμουν εκείνη την εποχή. Γιατί τα παιδιά μου ήταν αυτά που στήριξαν εμένα, όχι εγώ τα παιδιά μου. Δεν ήμουν σε θέση να στηρίξω τα παιδιά μου. Κάτι το οποίο το φέρω πάρα πολύ βαρέως – είναι η πρώτη φορά που το λέω. Εχω όμως τρομερές τύψεις για αυτό το πράγμα. Δεν ήμουν σε θέση, απλά δεν μπορούσα. Με στήριξε η Αλεξία και ο Κώστας, οι οποίοι ήταν τότε 13 και 11 χρόνων. Στήριξαν αυτοί τη μαμά τους, αντί να γίνει το σωστό που θα έπρεπε να γίνει. Ηταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, δεν την εύχομαι ούτε στον εχθρό μου».
Η ίδια ομολόγησε πως, παρά το πανθομολογούμενο πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, «υπάρχουν κάποιες πληγές που μένουν πάντα ανοιχτές».
«Δεν νομίζω πως ποτέ κλείνει αυτή η πληγή. Ηρθαν κάποιοι και μου είπαν “θα συγχωρέσεις” και τους απάντησα “οι παπάδες συγχωρούν, ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι”. Δεν υπάρχει περίπτωση να συγχωρήσω ποτέ, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να υπάρξει μέρα στην οποία να κουβεντιάσω αυτό το θέμα και στο οποίο να μην επανέρχεται με όλη του τη δύναμη. Βεβαίως, ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές και τα λοιπά, όπως λένε, υπάρχουν όμως και κάποιες πληγές που μένουν πάντα ανοιχτές».
