Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν κατά την εξέτασή του στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, ο Γιώργος Ξυλούρης (φραπές) φέρεται να εμπλέκεται στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ως κεντρικό πρόσωπο σε υπόθεση απάτης με κοινοτικές επιδοτήσεις.

Ακολουθεί ανάλυση της εμπλοκής του και των στοιχείων που προσδίδουν στη δράση του χαρακτηριστικά που βουλευτές παρομοίασαν με πρακτικές μαφίας, βάσει των διαλόγων και των εγγράφων που κατατέθηκαν στην επιτροπή:

Πώς εμπλέκεται στο σκάνδαλο

Ο Γιώργος Ξυλούρης, κτηνοτρόφος και συνδικαλιστής από την Κρήτη (πρόεδρος αγροτικού συνεταιρισμού), περιγράφεται από βουλευτές και βάσει εγγράφων της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας ως εξής:

• Ύποπτος για Εγκληματική Οργάνωση: Αναφέρθηκε στην επιτροπή ότι σε εντολή προκαταρκτικής εξέτασης του Ευρωπαίου Εισαγγελέα, ο Ξυλούρης χαρακτηρίζεται ως «ηγετικό μέλος» εγκληματικής οργάνωσης.

• Οι Κατηγορίες: Ελέγχεται για αδικήματα όπως απάτη σχετική με επιχορηγήσεις (άνω των 120.000 ευρώ), δωροδοκία/δωροληψία υπαλλήλων, συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες (ξέπλυμα μαύρου χρήματος).

• Εικονικές Δηλώσεις & Παράνομες Επιδοτήσεις: Κατηγορείται ότι η οικογένειά του αύξησε εντυπωσιακά και αδικαιολόγητα το ζωικό της κεφάλαιο (από 4.885 ζώα το 2014 σε 54.681 το 2023), λαμβάνοντας επιδοτήσεις για ανύπαρκτα ζώα ή εκτάσεις σε νησιά που δεν επισκέφθηκαν ποτέ (π.χ. Μύκονος, Πάρος).

• Πολιτικές Διασυνδέσεις: Κατηγορείται ότι χρησιμοποιούσε τις επαφές του με πολιτικά πρόσωπα και την ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για να ξεμπλοκάρει πληρωμές, να σταματάει ελέγχους και να παρεμβαίνει στη λειτουργία του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Μπορεί η δράση του να θεωρηθεί «μαφιόζικη»;

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, βουλευτές της αντιπολίτευσης (όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ) απέδωσαν στη δράση του χαρακτηριστικά μαφίας, βασιζόμενοι σε καταγεγραμμένες συνομιλίες (επισυνδέσεις) από την ΕΥΠ και τη στάση του. Τα στοιχεία που συνηγορούν σε αυτόν τον χαρακτηρισμό είναι:

1. Απειλές για Ζωές: Σε καταγεγραμμένες συνομιλίες φέρεται να λέει για υπάλληλο του ΟΠΕΚΕΠΕ (κα. Τυχεροπούλου): «Άμα δεν μου ξεμπλοκάρουν τώρα τα ΑΦΜ, θα τους σκοτώσω όλους, δεν αφήνω κανέναν ζωντανό». Σε άλλο σημείο φέρεται να λέει: «Αν την είχα σκοτώσει τώρα θα ήμουν έξω, θα είχαν φάει κι ένα πενηντάρι οι δικηγόροι και είμαστε εντάξει».

2. Ομερτά (Νόμος της Σιωπής): Η επίμονη άρνησή του να απαντήσει σε οποιαδήποτε ουσιαστική ερώτηση, επικαλούμενος το «δικαίωμα της σιωπής» (πάνω από 50 φορές), σχολιάστηκε από βουλευτές ως πρακτική που παραπέμπει σε «ομερτά» εγκληματικής οργάνωσης.

3. Εκφοβισμός Λειτουργών: Αναφέρθηκαν περιστατικά όπου φέρεται να καλούσε υπαλλήλους στα σπίτια τους, να μιλούσε με τα παιδιά τους ή να απαιτούσε την απομάκρυνση εισαγγελικών λειτουργών (όπως της Ευρωπαίας Εισαγγελέως κ. Παπανδρέου) λέγοντας «αν δεν την ξεκολώσουν… έχουμε θέμα».

4. Κωδικοποιημένη Επικοινωνία: Σε συνομιλίες του αναφέρεται ότι μιλούσε «με κωδικούς» με πολιτικά πρόσωπα, πρακτική που συνδέεται με παράνομες δραστηριότητες.

Ο ίδιος ο Γιώργος Ξυλούρης αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας ότι είναι αθώος, ότι δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ παράνομα και ότι οι συνομιλίες είναι είτε ψεύτικες είτε παρερμηνευμένες.

“Νόμος της Σιωπής” ή “Δικαίωμα της Σιωπής”;

Ο «Νόμος της Σιωπής», γνωστός διεθνώς με τον ιταλικό όρο Ομερτά (Omertà), είναι ένας αυστηρός κώδικας τιμής και συμπεριφοράς που προέρχεται από τη Νότια Ιταλία και συνδέεται άρρηκτα με το οργανωμένο έγκλημα (Μαφία, Καμόρα, Ντραγκέτα).

Στην ουσία του, ο νόμος αυτός απαγορεύει κατηγορηματικά οποιαδήποτε συνεργασία με τις κρατικές αρχές (αστυνομία, δικαστήρια), ακόμα και αν κάποιος είναι θύμα εγκλήματος.

Ακολουθούν τα βασικά χαρακτηριστικά του:

Η βασική αρχή: «Δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω»

Η Ομερτά επιβάλλει την απόλυτη άρνηση παροχής πληροφοριών στις αρχές. Ένα μέλος της οργάνωσης (ή ακόμα και ένας απλός πολίτης που ζει σε περιοχή ελεγχόμενη από τη μαφία) δεν πρέπει ποτέ να «καρφώσει» (snitch) κάποιον, να καταθέσει ως μάρτυρας ή να βοηθήσει στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος.

Η προστασία της οργάνωσης

Σε αντίθεση με το νομικό δικαίωμα της σιωπής (που προστατεύει τον κατηγορούμενο από την αυτοενοχοποίηση), η Ομερτά έχει σκοπό την προστασία της ομάδας και των ανωτέρων στην ιεραρχία. Ένα μέλος που συλλαμβάνεται, δέχεται να πάει φυλακή σιωπηλό, παρά να προδώσει τους συνεργούς ή τα αφεντικά του για να πετύχει ευνοϊκότερη μεταχείριση.

Η επίλυση διαφορών

Σύμφωνα με τον κώδικα αυτό, είναι «ατιμωτικό» να ζητήσεις τη βοήθεια του κράτους για να λύσεις μια διαφορά. Τα προβλήματα λύνονται εσωτερικά, είτε μέσω βίας (βεντέτα) είτε με τη διαμεσολάβηση του αρχηγού (Capo).

Η ποινή

Η παραβίαση του νόμου της σιωπής θεωρείται το βαρύτερο παράπτωμα στον υπόκοσμο. Όποιος μιλήσει («σπάσει» τη σιωπή), χαρακτηρίζεται προδότης (pentito στην Ιταλία ή “ρουφιάνος”) και η τιμωρία είναι σχεδόν πάντα ο θάνατος, συχνά και μελών της οικογένειάς του.

Στην περίπτωση του Γιώργου Ξυλούρη και της Εξεταστικής Επιτροπής, όταν οι βουλευτές (όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου) ανέφεραν ότι η στάση του θυμίζει «Ομερτά» ή «νόμο της σιωπής», εννοούσαν ότι:

• Δεν χρησιμοποιεί απλώς το νομικό του δικαίωμα για να μην ενοχοποιήσει τον εαυτό του.

• Αντιθέτως, σιωπά για να καλύψει άλλους (πολιτικά πρόσωπα, συνεργούς, ανωτέρους στην «εγκληματική οργάνωση» όπως χαρακτηρίστηκε), ακριβώς όπως λειτουργεί ο κώδικας της μαφίας για την προστασία της δομής της οργάνωσης.