Δύο ειδών ήταν οι Γενίτσαροι Κρήτης.
Ήταν: 1) Οι αυτοκρατορικοί Γενίτσαροι. Μόνο στο Ηράκλειο διέμεναν 25.000 από αυτούς τους Γενίτσαρους. Προερχόταν κυρίως από τα γνωστά «παιδομαζώματα» που έκαναν οι Τούρκοι. Μεγάλωναν στην αυτοκρατορική αυλή, εξισλαμιζόταν και φοιτούσαν στην φοβερή στρατιωτική σχολή των Γενίτσαρων. Γινόταν γνήσιοι Τούρκοι πολεμιστές.
Ο Ιμπραήμ Πασάς προερχόταν από παιδομάζωμα που έγινε στην Πάργα και είχε Έλληνες γονείς και αδέλφια. Όμως μεγάλωσε δίπλα στον Σουλεϊμάν. Μπιστικός φίλος του και αγαπημένοι μεγάλωσαν μαζί σαν αδέλφια. Ανήλθε σε αξιώματα μεγάλα, πολέμησε πολλές φορές εναντίον των Ελλήνων, ξεχνώντας τελείως την καταγωγή του, την μάννα του, τον πατέρα του, τ’ αδέλφια του. Παντρεύτηκε την αδελφή του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του αιμοσταγή κατ’ άλλους Μεγαλοπρεπή. Αλλά αυτό, δεν εμπόδισε τον Σουλεϊμάν, όταν ανησύχησε απ’ την αίγλη του Ιμπραήμ να τον στραγγαλίσει με μεταξωτό σκοινί. Τέτοια τιμή του έκανε! Μεταξωτό σκοινί, μιας και ο αποκεφαλισμός που συνηθιζόταν ήταν ατιμωτικός θάνατος.
Ήταν φοβεροί και σκληροί οι Γενίτσαροι.
Αλλά και η 2η κατηγορία των Γενιτσάρων, των λεγόμενων Τουρκοκρητικών, ήταν ακόμα χειρότερη. Γινόταν Τούρκοι με την θέλησή τους, εν γνώσει τους τι κάνουν. Γιατί σ’ ένα παιδομάζωμα ένα μικρό παιδί πέντε χρονών ό,τι γίνεται δεν είναι η επιλογή του. Αυτοί όμως, οι Τουρκοκρητικοί προσχωρούσαν μόνο τους με τον κατακτητή προσκυνώντας την δύναμη και την εξουσία.
Άρπαζαν και πλούτιζαν με τις περιουσίες των πρώην συμπατριωτών τους. Βίαζαν τις γυναίκες (έχουμε πολλές συγκεκριμένες περιπτώσεις και ονόματα) έκαιγαν και σκότωναν. Βέβαια πρώτο που έκαναν άλλαζαν θρησκεία. Εξισλαμιζόταν.
Ήταν πολύ σκληροί, για να αποδεικνύουν έτσι την πίστη τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και ν’ απολαμβάνουν αξιώματα πλούτη και εύνοιες.
Γνωρίζοντας πατιά-πατιά την Κρήτη αφού υπήρξαν Κρήτες οι προδότες αυτοί, βοηθούσαν στην κατάπνιξη των επαναστάσεων. Πολεμούσαν μαζί με του Τούρκους εναντίον των συμπατριωτών τους που υπέφεραν ανείπωτα δεινά απ’ τον Τούρκο κατακτητή. Χωρίς καμμιά ντροπή.
Ένας απ’ τους φοβερούς Γενίτσαρους Κρήτης ήταν ο Ιμπραήμ Αγάς Αληδάκης που δέσποζε στον Αποκόρωνα και είχε έδρα του και τον Πύργο του στο χωριό Μπρόσνερο (Εμπρόσνερο)
Ένας στίχος απ’ το τραγούδι του Αληδάκη είναι:
Σα θέλετε να μάθετε, ακούσετε λιγάκι
πώς τον εσυγυρίσασι το δόλιο Αληδάκη
Είντα λογιώς οι γαργεροί στον Πύργο τον εκλείσα(ν)
την αφορμή πως ήτανε που τον εκαταλύσα (ν)
……….
Μετά την καταστολή της επανάστασης του Δασκαλογιάννη και την καταστροφή της επαρχίας οι λίγοι Σφακιανοί που είχαν μείνει ζωντανοί αντιμετώπιζαν καινούργιο κίνδυνο. Δεν ήταν τώρα ο τακτικός τούρκικος στρατός, αλλά ο φοβερός γενίτσαρος, πανίσχυρος και αιμοσταγής Ιμπραήμ Αγάς Αληδάκης. Είχε υποτάξει εντελώς τους Αποκορωνιώτες. Μόνο οι Σφακιανοί αψηφούσαν την παντοδυναμία του, και την οργή της εκδίκησής του. Κατέβαιναν στους κάμπους του και αρπούσαν μερικά από τα αναρίθμητα αιγοπρόβατα και βόδια που είχε
Τώρα, μετά την αποτυχία της Επανάστασης του Δασκαλογιάννη, οι Σφακιανοί ήξεραν τις αντιδράσεις του Αληδάκη. Έτσι, αποφάσισαν να τον αιφνιδιάσο9υν, μια χούφτα άντρες αυτοί να επιτεθούν πρώτοι εναντίον του Αληδάκη στον πανίσχυρο και πλήρως εξοπλισμένο πύργο του. Στοχεύοντας έτσι στον αιφνιδιασμό του εχθρού.
Ο πύργος είχε τη φήμη του απόρθητου, και ο Αληδάκης ήταν παλικάρι στη μάχη. Οι διακόσιοι σωματοφύλακές του, διαλεγμένοι ένας-ένας. Και πάμπολλοι μισθοφόροι στρατιώτες. Έγινε μάχη Ομηρική. Πολέμησαν μαζί με τους Σφακιανούς και γυναίκες. Αρκετές σκοτώθηκαν. Κατάφεραν να σκοτώσουν τον Αληδάκη και τους περισσότερους απ’ τους συμπολεμιστές του, ενώ οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν. Ευνόητο είναι, πως και οι επιτεθέντες είχαν πολλές απώλειες.
Ακολούθησε αρπαγή όλου του πλούτου που είχε συγκεντρώσει ο τοπικός τύραννος. Και η κλοπή των αμέτρητων ζώων του θεωρείται από μερικούς σαν η αρχή ενός εθίμου που απλώθηκε στα Σφακιά: της ζωοκλοπής
Επίσης φοβεροί γενίτσαροι ήταν ο Γλυμίδ-Αλής και ο Γετήμ-Αλής φίλοι αδελφικοί αυτοί οι δυο και τύραννοι του λαού της Κρήτης. Ο Ανδρέας Μανουσέλης αποκεφάλισε τον Γλυμίδ-Αλή.
Σε άλλα κείμενο θα γράψομε πώς έγινε ο αποκεφαλισμός του Γλυμίδ-Αλή. Είχε προηγηθεί ο θάνατος του Γετήμ-Αλή. Ο Γλυμίδ-Αλής που ήταν αδελφικός φίλο του Γετήμ-Αλή, ορκίστηκε εκδίκηση. Μόνο που δεν πρόλαβε. Του πήρε το κεφάλι ο Ανδρέας Μανουσέλης. Θα σας γράψομε λεπτομερώς τα ιστορικά γεγονότα για τον Γετήμ Αλή και Γλυμίδ-Αλή που δρούσαν στο Ρέθυμνο.
Α.Κ.
