Γράφει ο Ηλίας Κοπανάκης | Στις 19 Μαρτίου 2013, στο Κυπριακό κοινοβούλιο και έπειτα από απαίτηση σύσσωμου του λαού της Κύπρου οι βουλευτές προχώρησαν στην καταψήφιση του σχεδίου των Γερμανών του Δ΄ Ράιχ υπό τους Μέρκελ και Σόιμπλε.
Με 36 αρνητικές βουλευτικές ψήφους, καμία θετική και 19 αποχές, το γερμανοκινούμενο σχέδιο που προωθούσε σε παγκόσμια πρωτιά την φοροληστεία των τραπεζικών καταθέσεων απετράπη και παράλληλα διεσώθη η αξιοπρέπεια του κυπριακού ελληνισμού, δείχνοντας ότι ένας διαφορετικός δρόμος, διαφορετικός από το βαθύ σκύψιμο του κεφαλιού όπως μας έχουν συνηθίσει οι εδώ κάθε λογής Στουρνάρες και Σαμαράδες προς τους υπάνθρωπους γερμανούς αξιωματούχους, είναι εφικτός.
Η Κύπρος απέδειξε ότι υπάρχει και το «ΟΧΙ» σαν πολιτική απάντηση, δεν υπάρχει μονάχα το «Yes Man». Όλα αυτά μάλιστα σε μια στιγμή που στην ηγεσία της Κυπριακής Προεδρίας βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό, ο υπ’ αριθμόν 1 υπέρμαχος του Σχεδίου Ανάν το 2004 και «αγαπημένος» συνομιλητής των τέως εταίρων του ελληνισμού και νυν άσπονδων εχθρών του, ο Ν. Αναστασιάδης, διάδοχος μιας απίστευτα τραγικής προεδρικής θητείας του κομμουνιστή Προέδρου Χριστόφια ο οποίος οδήγησε την Κύπρο στο Μνημόνιο.
Όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις από εδώ κι ύστερα και καθώς ένα σοβαρό πλήγμα στην κυπριακή οικονομία έχει ήδη συντελεστεί, θα πρέπει ο κ. Αναστασιάδης να εξηγήσει στην κυπριακή δικαιοσύνη, με ποιο δικαίωμα και με ποιο σκεπτικό συμφώνησε να συζητήσει επί ενός σχεδίου του οποίου προφανής λόγος ήταν η καταστροφή της κυπριακής οικονομίας μέσω του σαμποτάζ του τριτογενούς τομέα των υπηρεσιών (βλ. τραπεζικό σύστημα). Σε έναν τομέα που η Κύπρος για δεκαετίες αποτελεί έναν από τους ισχυρούς παίκτες του χώρου, αποτελώντας ένα «αγκάθι» στα τραπεζικά συμφέροντα του Βερολίνου και άλλων «συμμαχικών» δυνάμεων της Ευρώπης (Ελβετία, Λουξεμβούργο, Λιχνενστάιν κ.ά.). Να εξηγήσει ο κ. Αναστασιάδης γιατί προτού εμφανίσει δημόσια μια τέτοια επαίσχυντη πρόταση, δεν την έφερε για διαβούλευση στους κυπριακούς φορείς, τα κόμματα και το υπουργικό συμβούλιο. Γιατί κινήθηκε με αυτόν τον τρόπο δημόσια τη στιγμή που ήταν γνωστό ότι ακόμα κι αν δεν περνούσε, όπως και τελικά έγινε, θα προκαλούσε πανικό, φυγή κεφαλαίων και συρρίκνωση της κυπριακής οικονομίας και κυριαρχίας.
Δε μας έφτανε η μέχρι σήμερα απροκάλυπτα εφαρμοσμένη πολιτική διάσωσης των τραπεζών εις βάρος των λαών και με τις πλάτες των λαών, μας ήρθε τώρα και το ψαλίδισμα στις καταθέσεις να ολοκληρώσει αυτό το τρομακτικό σενάριο της προωθούμενης νέας παγκόσμιας διακυβέρνησης, που πέρα από κάθε έννοια δημοκρατίας, ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, θα λειτουργεί ανεξέλεγκτα, κατά βούληση και κατά συμφέρον.
Αυτό το σενάριο, που γίνεται προσπάθεια να περάσει στην Κύπρο, θα αποτελέσει προηγούμενο για μια συνολική ευρωπαϊκή καταστροφική πορεία, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για ανάλογες μεθοδεύσεις σε άλλες χώρες, από τους Γερμανούς και πρόθυμους ντόπιους συνεργάτες τους, που λειτουργούν απροκάλυπτα πλέον ως όργανα της νέας τάξης πραγμάτων που προωθεί την σαλαμοποίηση των εθνών.
Ο ελληνισμός, ένα μικρό έθνος, με τέτοιες μεθοδεύσεις και μέσα σε αυτήν την κατακλυσμιαία δίνη που μπαίνουν σιγά-σιγά οι λαοί, κινδυνεύει με ολοκληρωτικό αφανισμό καθώς οδηγείτε στον πλήρη εξανδραποδισμό και την οικονομική μετανάστευση, δίχως παράλληλα να υπάρχει πια κάποιο κέντρο ελληνισμού που να μπορεί να συνενώσει τις πατριωτικές δυνάμεις για μια νέα δημιουργική πορεία. Οι γεωπολιτικές συνέπειες των παιχνιδιών σε Ελλάδα και Κύπρο θα είναι άμεσα και έμμεσα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα τεράστιες και θα φαντάζουν σχεδόν μη αναστρέψιμες.
Όμως ο κυπριακός ελληνισμός απέδειξε ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος! Εν τέλει ο ελληνισμός στο νησί της Αφροδίτης απέδειξε ότι κρατά γερά και ότι φυλάσσει καλά Θερμοπύλες. Είναι πραγματικοί πατριώτες και αγωνιστές οι Κύπριοι, αντίθετα με όσα είχαμε χρόνια τώρα ο Ελλαδίτες να τους καταλογίσουμε. Ότι κι αν γίνει από δω κι ύστερα το «ΟΧΙ» αυτό έχει γραφτεί στην ελληνική ιστορία. Μακάρι ο λαός της Κύπρου να βρει το κουράγιο να το ολοκληρώσει και να το πάει μέχρι τέλους αυτό το «ΟΧΙ». Μακάρι συνολικά οι λαοί να ξαναγράψουν την ιστορία. Να αντιδράσουν και να διεκδικήσουν επιστροφή στους Δημοκρατικούς θεσμούς, όμως αυτό το δυνατό χαστούκι που έδωσε ο κυπριακός ελληνισμός στον Σόιμπλε και τους ομοίους του, θα παραμείνει για καιρό ένα φωτεινό σημείο, να φωτίζει την σκοτεινή πορεία που έχουμε να διαβούμε μέχρι το ξέφωτο.
Πλέον γνωρίζουμε όμως ότι τέτοιο ξέφωτο υπάρχει και θα βρεθεί μόνο και με τη δική μας ενεργοποίηση σε μια ολοένα διευρυνόμενη δημοκρατικοποίηση των κοινωνιών. Ας παλέψουμε! Ο λαός της Κύπρου, με την ιστορική παρακαταθήκη της ΕΟΚΑ, δείχνει το δρόμο της λευτεριάς στους λαούς. Και πρέπει αυτό το «ΟΧΙ» να ολοκληρωθεί! Καιρός για τα δικά μας «ΟΧΙ»! Ο δρόμος της ανυπακοής και της αξιοπρέπειας μας καλεί όλους, ελληνισμό και ευρωπαϊκούς λαούς, σε επαγρύπνηση, αφύπνιση και αγωνιστική δράση, με πίστη και θάρρος.