Του Αλέξανδρου Ρασκόλνικα
Φαντάσου το επόμενο Δήμαρχο. Τον θες μοσχαναθρεμμένο; Τον θες δοκιμασμένο και αποτυχημένο; Τον θες σέξι ή δε σε νοιάζει που δε θα μοιάζει καθόλου στο είδωλο που πρωταγωνιστεί στις ερωτικές φαντασιώσεις σου; Μήπως τον θες άφθαρτο, χωρίς να είναι και κανένας βλάκας αλλά ούτε να είναι κρυμμένος και στη σκιά;
Η Σκιά!
Αυτή η σκιά, είναι η κατάρα του τόπου. Το πλέγμα όλων εκείνων των συμφερόντων, μικρών και μεγάλων, μηχανισμών και ανθρώπων που κάνουν ο ένας πλάτες στον άλλο κι όλοι μαζί κάνουν κατάχρηση των δικαιωμάτων τους. Η παρέα της κάθε γειτονιάς, του κάθε χωριού, της κάθε πόλης. Η παρέα αυτών που εξασκούν αυτόν τον εκφοβισμό, που κάνουν αυτό το μπούλινγκ κατά όλων μας. Αυτοί που έχουν το θράσος κι αντλούν τη δύναμη να ρυθμίζουν το κοινωνικό γίγνεσθαι κατά το δοκούν, αισχροκερδώντας, καταπατώντας δημόσιους χώρους, αποφεύγοντας να αποδώσουν μέρος από τα κέρδη τους, πίσω στην κοινότητα με τη μορφή δημοτικών φόρων και πάει λέγοντας. Δίπλα σ’ όλα τ’ άλλα τα κακά, εκεί κι η κατασπατάληση των αναιμικών κοινών πόρων. Μπορεί να μην κάνουμε τίποτα για όλα αυτά, αλλά όλοι, ένα πράγμα παραδεχόμαστε, έστω και άδηλα: συμφωνούμε ότι τα μικροσυμφέροντα, οι κουμπαριές, οι οικογενειακές σχέσεις, ακόμα και η αποχή μας από τις δημοτικές εκλογές, στέλνουν στα συμβούλια, ανθρώπους ακατάλληλους.
Κάποιον έξω απ’ αυτή τη σκιά, είναι που χρειαζόμαστε και καθόλου πρόθυμο να κρυφτεί μέσα σ’ αυτήν, αν κι όταν τα πράγματα δυσκολέψουν. Τέτοιοι είναι οι Δήμαρχοι που χρειαζόμαστε από… χθες. Αλλά ό,τι έγινε, έγινε. Ας είναι έστω κι από αύριο!
Αναζητούνται άνθρωποι που θα έχουν την πρόθεση να πολεμήσουν τα πολλά, μικρά, τοπικά διαφθορεία. Λογής-λογής “παράγκες”, που είναι οι μάστιγες των κοινοτήτων μας, υπερδεκαπλάσιες από τις πληγές του Φαραω.
Ακόμα και μέσα σ’ αυτά τα δεδομένα και τόσο ασφυκτικά δημοσιονομικά πλαίσια, οι Δήμαρχοι έχουν πάντα κάποια εργαλεία και πάντα μπορούν να μεταφέρουν πόρους από τις τσέπες των λίγων, πίσω στην κοινότητα.
Υπάρχει το παράδειγμα του κομμουνιστή Δήμαρχου Πελετίδη. Δεν έχει σημασία το πολιτικό του πρόσημο. Σημασία έχει ότι φαίνεται να είναι ένας τίμιος άνθρωπος που ενδιαφέρεται για το δημόσιο συμφέρον. Υπήρξε και το παράδειγμα του Γλέζου στην Απείρανθο Νάξου. Κομμουνιστής κι αυτός.
Τυχαίο; Μάλλον όχι. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα, ας επαναλάβουμε. Ικανούς ανθρώπους χρειαζόμαστε, χωρίς να μας ενδιαφέρουν οι πολιτικές τους πεποιθήσεις, γιατί δεν ψηφίζουμε για πρωθυπουργούς· για δημάρχους ψηφίζουμε. Ανθρώπους έντιμους κι έτοιμους να πολεμήσουν την παραβατικότητα, τον παρασιτισμό και τον παραγοντισμό. Χαρακτηριστικά που κάνουν την ιδιότυπη κατοχή κάτω από την οποία βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, ακόμα πιο αποκρουστική. Ανθρώπους που θα οργανώσουν την αντίσταση των κοινοτήτων μας κατά της λαίλαπας του νεοφιλελευθερισμού που μαστίζει τις κοινωνίες μας, χρειαζόμαστε για να πάει μπροστά ο τόπος.
Μακάρι να υπάρξουν. Θα ήταν το πρώτο βήμα της αντίστασης κατά των κατακτητών της πατρίδας μας. Καλή (Επ)ανάσταση!