Ο κόσμος μέσα από τα δικά της μάτια…

Του Βαγγέλη Πάλλα

Η αληθινή ιστορία της Νούρια Ντελ Σαθ. Είναι όμορφη, ευσυνείδητη επαγγελματίας και παρουσιάζει με μεγάλη επιτυχία της ειδήσεις του τηλεοπτικού καναλιού της Ανδαλουσίας. Παίζει την επικαιρότητα κυριολεκτικά στα δάκτυλα, και όμως, της λείπει κάτι βασικό. Η Νούρια Ντελ Σαθ είναι «τυφλή».

Τα μάτια της, στο χρώμα του βυθού, αιχμαλωτίζουν καθημερινά όλο και περισσότε­ρους τηλεθεατές. Στα 25 της χρόνια η Νούρια Ντελ Σαθ είναι η νέα βεντέτα της ι­σπανικής τηλεόρασης. Παρουσιάζει το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων του τοπικού σταθμού Canal 2 Andalucia (Κανάλ ντος Ανταλουθία). Η Νούρια ντελ Σαθ είναι τυφλή. Έχασε την όραση της σε ηλικία δεκατριών ετών, όταν προσβλήθηκε από μια ανίατη ασθένεια του κερατοειδούς. Η μικρή όμως δεν το έβαλε κάτω. Αποφάσισε να αγωνιστεί και να ξεπεράσει τη φοβερή της αναπηρία. Αποφάσισε να αξιοποιήσει το ταλέντο της και να γίνει δημοσιογράφος. Η πρώτη της δουλειά ή­ταν σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Στη συνέ­χεια, και ενώ σπούδαζε Πληροφορική, η Νούρια συμμετείχε σε μια τηλεοπτική εκπομπή του Canal 2 Andalucia. Ο διευθυντής του σταθμού την πρόσεξε και τη «στρατολόγησε» αμέσως. Η Νούρια διαβεβαι­ώνει ότι, αν εξαιρέσει κανείς τον υπολογιστή της που διαθέτει πληκτρολόγιο σε σύστημα Μπράιγ, εργάζεται όπως όλοι οι συνάδελφοι της.

5, 4, 3, 2,1. Πάμε: Δύο μάτια, μπλε σαν τις ψηφίδες α­πό Φαγιάνς που συναντά κανείς στα πλακόστρωτα της Ανδαλουσίας, καρφώνονται πάνω στους θεατές. Δευτέρα 24 Απριλίου, ώρα μία το μεσημέρι. Η Νού­ρια ντελ Σαθ ανοίγει την εκπομπή της με πρώτη είδη­ση την παγκόσμια ημέρα κατάργησης πειραμάτων στα ζώα. Στο πρόσωπο της διαγράφεται μια έκφραση έντονου προβληματισμού. Για περισσότερο από ενά­μιση χρόνο η νεαρή δημοσιογράφος παρουσιάζει το μεσημεριανό δελτίο του τηλεοπτικού σταθμού Canal 2 Andalucia. Εργάζεται χωρίς υποβολέα. Τα λεπτά της δάχτυλα, περιποιημένα με γαλλικό μανικιούρ, μοιάζουν να χορεύουν πάνω στις ολόλευκες σελίδες που έχει μπροστά της. Η μελλοντική Έλλη Στάη της Ισπανίας είναι τυφλή. Είναι η μόνη τυφλή παρουσιάστρια στην Ευρώπη. Πρόκειται για μια πρωτιά η ο­ποία οφείλεται αποκλειστικά στις ικανότητες της και στη θέληση της να αντλήσει δύναμη από την αναπη­ρία της για να πετύχει στο επάγγελμα της. Ακοή, περιέργεια, προσοχή και σκληρή δουλειά εί­ναι πράγματα στα οποία η Νούρια έδωσε μεγάλη έμ­φαση από τα δεκατρία της χρόνια, όταν στερήθηκε την όραση. Ήταν μόλις 11 χρόνων παιδούλα όταν οι γιατροί διέγνωσαν μια σοβαρή ασθένεια στους κε­ρατοειδείς, η οποία θα την οδηγούσε προοδευτικά σε ολική τύφλωση. Για δύο χρόνια η Νούρια και η οικο­γένεια της προσπαθούσαν να συμφιλιωθούν με την τραγική αλήθεια. Η τρομερή δοκιμασία έκανε τη μικρή να πεισμώσει και να αποφασίσει ότι δεν ήθελε τον οίκτο κανενός και προπαντός ότι δεν της ταίρια­ζε η αυτολύπηση. Ήταν άριστη μαθήτρια στο καθο­λικό σχολείο όπου φοιτούσε και αγωνίστηκε σκληρά για να μάθει τη μέθοδο Μπράιγ και να αποκτήσει γρήγορα ανεξαρτησία κινήσεων.

Έμφυτο ταλέντο: «Εκείνη την εποχή ήμουν σίγουρη ότι θα γινόμουν δημοσιογράφος», εξομολογείται με αυτοπεποίθηση. «Είχα προετοιμαστεί από κάθε ά­ποψη για να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου».

Μεταξύ 13 και 18 ετών η Νούρια έκανε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο, την οποία άκουγαν όλοι οι έφηβοι της Σεβίλης. Στα 14 της γνωρίζει τον Ράφα, έναν φανατικό ακροατή της. Γίνονται φίλοι και πέντε χρόνια αργότερα αρραβωνιάζονται. Η Νούρια αρχίζει σπουδές στο τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου της Σεβίλης. Περνάει κάποια διαστήματα στην Αγγλία και τις ΗΠΑ για να τελειοποιήσει τα αγγλικά της. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1998 η όμορφη Ανδαλουσιανή συμμετέχει σε μια τη­λεοπτική εκπομπή και τραβά την προσοχή του διευθυντή του σταθμού Canal 2 Andalucia. To Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου αυτός ο άνθρωπος την καλεί για να πάρει μέρος σε ένα κάστινγκ. «Έμεινα κατά­πληκτη από το γεγονός ότι με αντιμετώπισαν επί ίσοις όροις με τις δημοσιογράφους που είχαν την ό­ραση τους και ότι μου ανέθεσαν να παρουσιάζω το μεσημεριανό δελτίο του καναλιού. Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν στη ζωή μου και άφηνε να περνά α­παρατήρητη η αναπηρία μου».

Οι υπεύθυνοι του καναλιού την προσέλαβαν παρά τις επιφυλάξεις κάποιων μελών της σύνταξης, οι οποίοι πίστευαν ότι η έλλειψη όρασης θα αποτελούσε αξε­πέραστο εμπόδιο για τη δουλειά της. «Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα. Οι συνάδελφοι έπρεπε να αφιερώνουν πολύ χρόνο για να με βοηθούν. Πολλοί φοβόντουσαν ότι έχαναν άδικα τον καιρό τους και ό­τι ποτέ δεν θα κατάφερνα να ακολουθήσω το ρυθμό τους»· Με τον καιρό η Νούρια επέβαλε την παρουσία της ως ικανότατης δημοσιογράφου με συνέπεια και επαγγελματισμό. Σημαντική ήταν η συμβολή του Once, του ισπανικού οργανισμού για τους τυφλούς, ο οποίος της πρόσφερε τον απαραίτητο εξοπλισμό, όπως κάνει για κάθε τυφλό εργαζόμενο.

 Ώρα 10 το πρωί: Αλθαφαράχε (προάστιο της Σεβίλης). Συνοδευόμενη είτε από τον πατέρα της είτε α­πό τη μητέρα της, η Νούρια φτάνει με αυτοκίνητο στο κανάλι. Πρώτη δουλειά της ημέρας, το μακιγιάζ και το χτένισμα. Το λευκό της μπαστούνι βρίσκεται προ­σεκτικά διπλωμένο πάνω στα γόνατα της. Η Νούρια αρχίζει να αυτοσυγκεντρώνεται την ώρα που της στεγνώνουν τα μαλλιά και φαίνεται να αγνοεί το μο­νότονο θόρυβο που κάνει το πιστολάκι. Είναι δύσκο­λο όταν είσαι καταδικασμένος στο σκοτάδι να μην ε­νοχλείσαι από τους έντονους θορύβους. Η Νούρια προτιμά την απόλυτη ησυχία ή το νανουριστικό κελάρυσμα του νερού που τρέχει στις κρήνες της Σεβίλης. Τις νύχτες, όταν προσπαθεί να κοιμηθεί, τα κορναρίσματα και τα στριγκλίσματα των φρένων των αυ­τοκινήτων είναι για εκείνη ανυπόφορα.

Ώρα 11 το Πρωί: Η καθημερινή ρουτίνα του μακι­γιάζ και του χτενίσματος έχει ολοκληρωθεί. Η Νού­ρια σηκώνεται από την καρέκλα και κατευθύνεται στο γραφείο της στον πρώτο όροφο. Κανείς πλέον δεν δίνει σημασία στην τυφλή κοπέλα που κινείται με τη βοήθεια του μπαστουνιού της στους διαδρόμους του καναλιού. Η Νούρια γνωρίζει το δρόμο απ’ έξω κι ανακατωτά. Δεν υπάρχει περίπτωση να της συμβεί κάποιο ατύχημα. Εκτός από την προηγούμενη μέρα, όταν, εξαιτίας των καινούριων παπουτσιών της, στραβοπάτησε και χτύπησε με δύναμη πάνω σε μια πόρτα. Χρειάστηκε μάλιστα να της κάνουν και τέσ­σερα ράμματα στο αριστερό της χέρι. Πάνω στο γραφείο της υπάρχει ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, εξοπλισμένος με συμπληρωματικό πλη­κτρολόγιο σε σύστημα Μπράιγ, ένας εκτυπωτής που τυπώνει τα κείμενα της σε Μπράιγ και μια ηχητική α­τζέντα. Γράφει η ίδια τα κείμενα της και στη συνέχεια τα διαβάζει και ο διευθυντής σύνταξης. Η νεαρή δη­μοσιογράφος δακτυλογραφεί τα κείμενα της λαμβά­νοντας πάντα υπόψη πώς θα τα εκφωνήσει στην τηλεόραση. Φροντίζει μάλιστα να τονίζει τις λέξεις στις οποίες θέλει να δώσει έμφαση προφορικά. Μετά ε­κτυπώνει τα θέματα της.

Φροντίζει να είναι πάντα μέσα στα πράγματα. Χάρη στο ειδικό πληκτρολόγιο σε σύστημα Μπράιγ ενημε­ρώνεται για τα τελευταία τηλεγραφήματα επικαιρό­τητας που στέλνουν τα πρακτορεία και οι ρεπόρτερ. «Η έλλειψη όρασης μου επιτρέπει να απομνημονεύω καλύτερα τα κείμενα. Μία και μοναδική ανάγνωση μου είναι αρκετή. Είναι σαν να έχω μια έκτη αίσθη­ση», λέει με καμάρι. Το γεγονός ότι μέχρι τα 13 της είχε την όραση της τη διευκολύνει να «βλέπει» και η ί­δια τα ρεπορτάζ της την ώρα που παρουσιάζονται μέ­σα από την εκπομπή της. Μια πληθώρα εικόνων την κατακλύζει κάθε φορά. Όταν βρίσκεται στον αέρα, δεν νιώθει ποτέ τρακ. Τη στιγμή που θα μπει στο στούντιο συνήθως την πιάνει ένας νευρικός ξερόβη­χας, που της φεύγει όμως αμέσως. Όταν προκύψει κάποια επείγουσα είδηση κατά τη διάρκεια του δελ­τίου, η αρχισυντάκτρια την καλεί στο τηλέφωνο, της δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες και η Νούρια πα­ρουσιάζει το θέμα αυτοσχεδιάζοντας, χωρίς ποτέ να αιφνιδιαστεί ή να χάσει τα λόγια της. Η Νούρια αποτελεί φωτεινό παράδειγμα δύναμης, αντοχής και υπομονής για όλους τους συναδέλφους της. Η μεγάλη επιτυχία της φαίνεται και από τα εκα­τοντάδες γράμματα          τηλεθεατών-θαυμαστών της που της δίνουν κουράγιο και συγχαρητήρια. Ο διευθυντής του σταθμού είναι ιδιαίτερα υπερήφανος για το πολύτιμο «εύρημα» του. Έχει, άλλωστε, κερδίσει προ πολλού το στοίχημα που είχε βάλει με τους ιθύ­νοντες του καναλιού, όταν επέμενε να προσλάβουν την τυφλή παρουσιάστρια.

Ώρα 13:30: Η εκπομπή έχει τελειώσει. Η Νούρια συναρμολογεί το μπαστούνι της και ετοιμάζεται να αποχωρήσει. Τον επόμενο μήνα θα τη συνοδεύει ένα ειδικά εκπαιδευμένο λαμπραντόρ. «Αυτά τα σκυλιά κάνουν εκπληκτικά πράγματα για τους τυφλούς. Πε­ριμένω με ανυπομονησία να αποκτήσω έναν τέτοιο φίλο», λέει με ενθουσιασμό. Τις περισσότερες φορές ο Ράφα έρχεται και την πηγαίνει με το αυτοκίνητο στο λιτό διαμέρισμα της στο κέντρο της πόλης, στο ο­ποίο μοιράζεται ακόμα το παιδικό της δωμάτιο με την 22χρονη αδελφή της. Ψάχνει όμως για άλλο διαμέρι­σμα για να εγκατασταθεί εκεί το συντομότερο μαζί με τον Ράφα και να παντρευτούν. Η υπόλοιπη μέρα της περνάει ήρεμα. Ο μνηστήρας της δεν είναι υποχρεωμένος να της διαβάζει τις εφη­μερίδες γιατί η Νούρια προτιμά να παρακολουθεί τη­λεόραση και να ενημερώνεται για την τρέχουσα επι­καιρότητα. Τα βράδια ακούει στο ραδιόφωνο τις τε­λευταίες ειδήσεις. Μετά πέφτει για ύπνο και ονει­ρεύεται. Έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένη από τον εαυτό της. Η επιτυχία της είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή αν αναλογιστεί κανείς ότι οι θέσεις στην ι­σπανική τηλεόραση είναι δυσεύρετες και ότι η πλει­ονότητα των δημοσιογράφων ειδήσεων είναι γυναί­κες. Η περίπτωση της Νούρια αποδεικνύει περίτρα­να ότι τους έχοντες όραση μπορεί κάλλιστα να τους οδηγεί και ένας τυφλός!

* Ο ΕΥΓΓΕΛΟΣ ΠΑΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
FREELANCER ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε. – ΕΥΡΩΠ. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΤΗΝ Ε.Ε.
Pallas.eu@gmail.com