«Το άδειο μας το πρόσωπο, η Κύπρος το πληρώνει»
Δ. Σαββόπουλος
“Το άδειο πρόσωπο των πολιτικών των τελευταίων χρόνων και μιας ένωσης που έχασε κάθε έννοια αλληλεγγύης, κάθε έννοια συλλογικής απόφασης, κάθε έννοια βελτίωσης του επιπέδου των λαών που την συγκροτούν. Διολισθήσαμε σε έναν άκρατο φιλελευθερισμό που ή έννοια του προσώπου, του ανθρώπου, χάθηκε πίσω από αριθμούς, πίσω από στατιστικές, πίσω από οικονομικά μεγέθη που άλλοι αποφασίζουν να θέσουν και να μετρήσουν.
Η έκφραση: ότι πίσω από κάθε ερώτημα κρύβεται ο άνθρωπος για μας είναι ουσιώδες κι αποφασιστικής σημασίας.
Η στοχοποίηση ολόκληρων λαών με ρατσιστικής έμπνευσης στερεότυπα κι αφορισμούς: «τεμπέληδες Έλληνες», «Πλυντήριο μαύρου χρήματος η Κύπρος» και κρύβει κατά την άποψή μας την αποφασιστικότητα μιας μικρής δράκας ανθρώπων και χωρών, πέρα κι έξω από όργανα και «Ευρωπαϊκά κεκτημένα», να ποδηγετήσουν ολόκληρες οικονομίες και να οδηγήσουν τους λαούς της Ευρώπης στα όρια της φτώχειας. Στόχος η ευημερία των αγορών και των τραπεζών.
Το Ευρώ και η Ευρωζώνη, από όραμα, και κινητήριος δύναμη μιας Ηπείρου, κατέληξε να γίνει το σύμβολο της λιτότητας, του άκρατου φιλελευθερισμού, και να οδηγεί στη φτώχεια ολόκληρους λαούς.
Το «Όχι» των Κυπρίων, η ενότητά τους, μας προξένησε χαρά κι ελπίδα ότι μπορεί και υπάρχει κι άλλος δρόμος, που να λαμβάνει υπόψη του τις ανάγκες των λαών και όχι των «αγορών».
Η δυσμενής εξέλιξη του ζητήματος, η «πύρρειος» νίκη των δυνάμεων της Τρόικα, δεν μας αποθαρρύνει.
Θεωρούμε ότι τούτο το «όχι» από μια μικρή χώρα (παρότι δεν στηρίχτηκε από ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, δεν είχε κατάλληλα σχεδιαστεί), κρύβει όλα τα χαρακτηριστικά μιας νέας πορείας που μπορούμε να βαδίσουμε.
Το ζητούμενο είναι η ενότητα, η αλληλεγγύη, η συγκρότηση συμμαχιών και η κατασκευή εναλλακτικών οικονομικών σχέσεων πρώτα σε επίπεδο χώρας και μετά σε επίπεδο Ευρωπαϊκό ή και παγκόσμιο.
Πιστεύουμε ότι μια από τις μεγαλύτερες μορφές βίας είναι η φτώχεια.
Απέναντι στη βία, η δική μας στάση θα πρέπει να είναι αδιάκοπος αγώνας και μηδενική ανοχή.
Όχι για να επιστρέψουμε σε παρωχημένες κι αδιέξοδες καταστάσεις, αλλά για να δημιουργήσουμε το αντίπαλο δέος σε τούτη την πολιτική της απογοήτευσης και της ηττοπάθειας, του «ναι» σε όλα, της αποδοχής πολιτικών, που εξασκούνται χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και είναι εξόφθαλμα αναποτελεσματικές. “