Δεν θα διαδηλώσω κατά της επίσκεψης Ομπάμα στην Αθήνα, 15 Νοεμβρίου. Σήμερα δεν ισχύουν οι λόγοι για τους οποίους άλλοτε χαρακτηρίζαμε persona non grata όποιον αμερικανό πρόεδρο επισκεπτόταν την χώρα μας.
Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει βρεθεί στο πλευρό της Ελλάδας στα χρόνια της κρίσης, κυρίως στο ζήτημα του χρέους, ενώ και στο Κυπριακό έχει υιοθετήσει πολύ εποικοδομητική στάση. Εξ άλλου δεν είμαστε στον ψυχρό πόλεμο, όταν τασσόμασταν αυτομάτως υπέρ της ΕΣΣΔ και εναντίον των ΗΠΑ. Και άρα θεωρώ ότι μοναδικό κριτήριο για την υποδοχή ή όχι του προέδρου Ομπάμα την εξυπηρέτηση των εθνικών μας θεμάτων, που χρειάζονται καλές και αμοιβαία επωφελείς ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
Όταν ο Ομπάμα παρέλαβε, Γενάρη του 2009, το πηδάλιο των ΗΠΑ από τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο, η ανθρωπότητα βγήκε από έναν εφιάλτη. Γι’ αυτό δημιουργήθηκαν μεγάλες ελπίδες, εντός και πέραν της Αμερικής, για νέες πολιτικές εκ μέρους της νέας κυβέρνησης. Βεβαίως, πολλές από τις ελπίδες δεν επιβεβαιώθηκαν, διότι ο εκάστοτε αμερικανός πρόεδρος δεν είναι τόσο πανίσχυρος όσο πιστεύεται, πολύ περισσότερο που στις ΗΠΑ καθοριστική επιρροή ασκεί το περιβόητο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, που κάποτε είχε καταγγείλει ο ίδιος ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ.
Εξάλλου, το πολιτικό σχέδιο Ομπάμα συνάντησε ισχυρότατες αντιστάσεις από τους Ρεπουμπλικάνους, που η στροφή τους δεξιότερα επισφραγίστηκε και με την ανάδειξη του Τραμπ ως προεδρικού τους υποψήφιου. Ωστόσο, στο εσωτερικό η κυβέρνηση Ομπάμα προώθησε το εθνικό σύστημα υγείας, γνωστό και ως Obamacare,ενώ είχε καλές επιδόσεις και στον τομέα των δικαιωμάτων. Επιδίωξε τον έλεγχο και της οπλοκατοχής, που αποτελεί πληγή για τις ΗΠΑ, αλλά προσέκρουσε στις αντιδράσεις του Κογκρέσου και στην σχετική συνταγματική πρόβλεψη.
Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Ομπάμα έκανε πράξη τις υποσχέσεις του για αποχώρηση από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ενώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την σημαντικότατη συμφωνία ειρήνης του Ιράν με τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης. Επιπλέον, προχώρησε στην δύσκολη εξομάλυνση των σχέσεων με την Κούβα, δρομολογώντας την άρση του αμερικανικού εμπάργκο, την οποία μάλλον θα προλάβει να δει και ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο.
Τέλος, να απαλλαγούμε από παλαιές προκαταλήψεις έναντι των ΗΠΑ, διότι πολλά καλά για τον κόσμο έχουν προκύψει από την μεγάλη αυτή χώρα, τον λαό της και το εργατικό της κίνημα. Η ιδέα της πολιτικής ανυπακοής (civil disobedience) εκεί γεννήθηκε και εφαρμόστηκε (Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κ.ά) η Πρωτομαγιά για την θυσία των εργατών του Σικάγο καθιερώθηκε, ενώ πολλά μπορεί να διδαχτεί η Ευρώπη και από την ένταξη των μεταναστών και προσφύγων στην αμερικανική κοινωνία.