Με μήνυμά του ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Κρήτης Εμμανουήλ Καρτσωνάκης αναφέρει τα εξής για την επέτειο του Πολυτεχνείου:
«Κάθε χρόνο στις 17 του Νοέμβρη η σκέψη μας και η καρδιά μας ταξιδεύει εκεί, στο χώρο του Πολυτεχνείου, στον ξεσηκωμό των φοιτητών, της νεολαίας και του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας.
Μιας δικτατορίας που είχε επιβληθεί στη χώρα μας από τον Απρίλιο 1967 καταλύοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών και επιδόθηκε σε συλλήψεις, φυλακίσεις, δίκες, βασανιστήρια.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Η αγανάκτηση του λαού, χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε. Τα προβλήματα αντί να λύνονταν, πλήθαιναν. Η νεολαία και προπαντός οι φοιτητές, το πιο μαχητικό τμήμα του λαού μας έβλεπαν ότι τα αιτήματά τους για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τον εκδημοκρατισμό της λειτουργίας του εκπαιδευτικού μας συστήματος, δεν θα λύνονταν.
Ο αγώνας των φοιτητών κλιμακωνόταν ημέρα με την ημέρα, και σιγά – σιγά από καθαρά φοιτητικός και συνδικαλιστικός, γινόταν αγώνας του ελληνικού λαού, αγώνας για τα πιο απαραίτητα πράγματα, που συνοψίζονται στο σύνθημα: Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία.
Η εξέγερση του Νοέμβρη 1973, δεν έδιωξε βέβαια αμέσως τη δικτατορία. Συνετέλεσε όμως αποφασιστικά στην πτώση της, λίγους μήνες αργότερα, προκαλώντας ένα αντιδικτατορικό ρεύμα που γινόταν ολοένα πιο ισχυρό και αποφασιστικό.
Άλλωστε, είναι μονόδρομος ο αγώνας των πολιτών για τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, όταν απειλούνται και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι κοινωνικές κατακτήσεις.
Η βελτίωση της λειτουργίας της δημοκρατίας και του κράτους, η αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, η αντίσταση απέναντι σε κάθε πολιτική που πλήττει την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα κάθε Ανθρώπου, αποτελούν διαχρονικά αναγκαιότητες για την κοινωνική συνοχή και ευημερία.
Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την Δημοκρατία, και την Ελευθερία, θα είναι ζωντανό μέσα σε κάθε ελεύθερο μυαλό. Και πρέπει να ζει, γιατί ο αγώνας του Ανθρώπου ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.
Ας σταθούμε λοιπόν κι εμείς σήμερα ταπεινοί προσκυνητές μπροστά στη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου κι ας αναλογιστούμε πόσο μεγάλο είναι και το δικό μας χρέος να διαφυλάξουμε τα αγαθά της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, για τα οποία εκείνοι αγωνίστηκαν.
Και αυτό μόνο ενωμένοι μπορούμε να το επιτύχουμε!
Τιμή και δόξα στους δημιουργούς του έπους του Πολυτεχνείου!
Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν για να ξανάρθει στην Ελλάδα μας το φως της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας!”