Tου Α. Χαρχαλάκη
Ομολογουμένως ο λαός ξέρει τι λέει, με διάφορους τρόπους, δηλαδή με τις παροιμίες και τις ρίμες, όπως η παραπάνω! Που αν την ανάγουμε στην πολιτική ατζέντα της παρούσης συγκυρίας είναι απόλυτα εύστοχη! Όπως π.χ. στο ταξίδι Τσίπρα – Σταθάκη στο Γιουνάϊτεντ Στέιτ οφ Αμέρικα!
Όμως ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τα μη εμφανή κίνητρα αυτής της μετάβασης, με την πιθανότητα βεβαίως να αποκλίνουμε των στόχων – στοχεύσεων γι’ αυτό το ταξίδι: επειδή προαλείφεται ο μίστερ Άλεξ για διαχειριστής της ελληνικής κρίσης, «ορθής» του υπεδείχθη από τους ενορχηστρωτές το ταξίδι στην πέραν του Ατλαντικού «αγαπητικιά»! Ασχέτως αν αυτή διέρχεται κρίσιν έντονη, συναλλαγματικών αποθεμάτων, τα οποία κατεσπατάλησαν αφρόνως οι διάφοροι «ερασταί» της. Παρ’ όλα ταύτα η γεωπολιτική ισχύς του δεν είναι αμελητέα! Εξ άλλου, βυθιζομένου του Ευρωπαϊκού σκάφους, ποιος αποκλείει να πλεύσει στον ωκεανό των διεθνών θυελλών, το Αμερικανικό σκάφος; Στα ζητήματα .. πλευσιμότητος, «ο καλός καπετάνιος φαίνεται!». Θα μου πείτε πιστεύω στη καταβύθιση του Ευρωπαϊκού σκάφους; Τίποτε δεν αποκλείεται σε περίοδο οικονομικών τυφώνων. Εξ άλλου η καταχρεωμένη … ψωροκώσταινα – κατά κόσμον Ελλάς- θυμίζει την παροιμία «όποιος θωρεί και πνίγεται, και τα μαλλιά του πιάνει». Μπορεί να… πιάνει και τα μαλλιά της πέραν του Ατλαντικού αγαπητικιάς του! Προς τι οι δισταγμοί εν προκειμένω;
Μήπως ο εραστής της έχει πρόβλημα; Άλλωστε προς τι οι ντροπές; Εκεί που φτάσαμε…
Πάντως το ταξίδι στο Τέξας Τσίπρα – Σταθάκη, μπορεί να ερμηνευτεί κι έτσι: Η πολιτεία αυτή, φημίζεται για τον δυναμισμό της και την αφθονία των όπλων που «τραβάνε» εύκολα οι παλληκαράδες της. Όμως εδώ που τα λέμε, χρειαζότανε και συνοδός για την επίσκεψη σ’ αυτή την «αγαπητικιά» ο κ. Σταθάκης, σαν να λέμε το δίδυμο που θα αναλάβει να λύσει τον κόμπο στο λαιμό της οικονομικής μας κρίσης!
Μήπως όμως υπάρχει το σκεπτικό να … σνομπαριστεί η ένθεν του Ατλαντικού «αγαπητικιά» λόγω της φράου Μέρκελ, που προβάλλει σαν απειλητική προοπτική για τις βλέψεις των Ελλήνων συμβούλων του μίστερ Τσίπρα;
Μια που οι «παλιές αγάπες» (Ελλάδος – ΗΠΑ) δεν ξεχνιούνται εύκολα… Όλες οι πιθανότητες παίζονται…
Η απορία του γράφοντος – ελπίζω όχι μόνο αυτού- είναι για τις αναφορές του κ. Σταθάκη: «…ως ακόλουθο, η ελληνική οικονομία καταστράφηκε και οι πολίτες βιώνουν μια ανθρωπιστική κρίση χωρίς προηγούμενο σε καιρό ειρήνης». Μήπως αυτά σημαίνουν «Δώστε και σώστε»; Φυσικά με το αζημίωτο… Κάποια ερωτήματα επί όλων αυτών, δύσκολο να απαιτηθούν παρά μόνο από το δίδυμο των επισκεπτών στο Τέξας. Όμως, για να καταφύγω πάλι στη λαϊκή σοφία, οδηγούν τη χώρα και το λαό μας οι… επίδοξοι σωτήρες «Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη»!!! Συμβολικός Ομηρικός μύθος, που δείχνει την (ανέκαθεν) πορεία της χώρας μας, προς αυτά τα δύο τέρατα. Τα οποία στις μέρες μας ενσαρκώνουν αφ’ ενός οι ΗΠΑ και αφ’ ετέρου η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα μπορούσε να ‘ναι αλλιώς; Φυσικά θα μπορούσε, αν το τιμόνι του εθνικού μας σκάφους το χειριζότανε ο Λαός! Που θα οδηγούσε το σκάφος αυτό προς τα εθνικά μας πεπρωμένα και όχι προς τις Βρυξέλλες ή προς το ώστιν του Τέξας!
Δυστυχώς προς κακή μας μοίρα το οδηγούν ή φιλοδοξούν να το τιμονιάρουν γόνοι Αστικών οικογενειών που ο τάλας λαός μας του εμπιστεύεται, παρά την πατροπαράδοτη καχυποψία του σε πράγματα ήσσονος σημασίας κι όχι σε θεμελιώδη ζητήματα εθνικής προταιρεότητος… Αυτά.
