….Ποιος σας είπε, τους λένε, να σηκώσετε άρματα να δυστυχήσετε;
Έχουν δίκιο. Ότι ο Ζαΐμης χρώσταγε των Τούρκων ένα μιλιούνι γρόσια, και οι Ντεληγιανναίγοι και οι Λονταίγοι και οι άλλοι.
Κ’ ο Μεταξάς, κόντες της πιάτζας, χωρίς παρά.
Κι ο Κωλέτης ένας γιατρός.
Ο Μαυροκορδάτος, τζιράκη της Κωνσταντινοπόλεως.
Τους φρειάσαν αυτείνοι οι διακονιαραίγοι, οι αγωνισταί, Εκλαμπρότατους.
Τους λευτέρωσαν από τους Τούρκους κι’ από τα χρέη, όπου χρώσταγαν των Τούρκων, κ’ έγιναν τώρα μεγάλοι και τρανοί.
Γύμνωσαν και τους Τούρκους, παίρνωντας το βιόν τους, και το έθνος το γύμνωσαν και το αφάνισαν.
Γιόμωσαν φατρίες και κακίες τους ανθρώπους του αγώνος.
… Και έμειναν οι αγωνισταί διακονιαραίγοι.
Τους κατατρέχει ο Κυβερνήτης μας, κι ο Αγουστίνος κι ο Βιάρος.
Καταφρονούν όλους αυτούς, και βαθμολογούνε πολλούς, όπου παίζαν το μπιλλιάρδο μέσα στους καφφενέδες, και τώρα είναι σπιγιούνοι του Κυβερνήτη και των αλλουνών.
Αυτείνοι βαθμολογώνται, αυτείνοι πλερώνονται βαρυούς μιστούς.
Οι αγωνισταί δυστυχούν…
Των αγωνιστών οι άνθρωποι διακονεύουν, και γυρεύουν να πάνε πίσου εις τους Τούρκους.
Τους είχανε αυτείνοι σκλάβους, τους ντύνανε, τους συγιρίζανε και τρώγαν.
Εις την πατρίδα τους, ξυπόλητοι και γυμνοί διακονεύουν.
Από όλα αυτά, καημένη πατρίδα, δεν θα σωθούνε τα δεινά σου.
Ότι σιδερώνουν την αρετή εκείνοι όπου σε κυβερνούσαν και σε κυβερνούν, και τώρα κατατρέχουν το δίκαιον και την αλήθειαν, και με ψέματα θέλουν και με σπιγιούνους να σε λευτερώσουνε.
Μήτε τώρα είσαι καλά, μήτε δια τα μέλλοντά σου, με τους ανθρώπους όπου σε τριγυρίζουν, πολιτικούς, σπιγιούνους και τοιούτους αξιωματικούς.
…. Αχ, πατρίδα μου, δεν θα σ’ αφήσουν ζωντανή, ότι αυτείνοι σε κυβερνούν, κι’ άλλοι τοιούτοι, κι’ απ’ αυτούς κρέμεσαι.
Η ψυχή τους ολουνών είναι η ίδια.
Δόλον θυσιάζουν δια εσένα πλήθος, κι’ αρετή και πατριωτισμόν τελείως.
Και κιντυνεύεις.
Μ’ αυτά δεν θα πας ομπρός.
….Παιδιά των Τούρκων έχομεν όπου μας κυβερνούν, και δυστυχία και της πατρίδος και εμάς.
Και άλλοι είναι παιδιά των Τούρκων, άλλοι παιδιά αλλουνών χειρότερων από τους Τούρκους.
Η πατρίς η δυστυχής κυβέρνησιν δεν είδε με τα μάτια της, ούτε θα ιδή.
Κι ο Θεός να βγάλη εμέναν ψεύτη κι’ άδικον κι’ αυτούς πατριώτες κι’ αληθινούς…
Κ. Διευθυντά,
Επειδή κοντεύουμε να πάθουμε παράκρουσε με αυτά που ακούμε και βλέπουμε στην τηλεόραση, από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι Έλληνες, και ότι γνωρίζουν Ελληνική Ιστορία, μπορούμε να πληροφορηθούμε και εμείς οι αγράμματοι, τι εννοεί, και για ποιους αναφέρεται ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, στα απομνημονεύματά του;
Η απορία μου.
Στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, αποδίδουμε τιμή στους αγωνιστές του 21, που έδωσαν τη ζωή τους για την Πατρίδα, και η τιμή που τους άξιζε και το ευχαριστώ του Κράτους ήταν που τους κατάντησε διακονιαραίους, για να μην έχουν φωνή;
Ή στους διακονιαραίους, που τους έφτιαξαν Εκλαμπρότατους, με την ζωή τους οι αγωνιστές, για να έχουμε σπιγιούνους σήμερα εμείς στην Ελλάδα
Συνεχίζεται…