Όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρα πολύ σημαντικά, όμως δεν προκαλούν τόσο μεγάλη έκπληξη.
Η αλήθεια είναι πως το χάσμα μεταξύ διαφόρων τάσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μεγάλο εδώ και πολλά χρόνια, όμως πάντα η προοπτική της εξουσίας, εξαφάνιζε τις πιθανότητες μίας οριστικής ρήξης.
Η πραγματική συγκολλητική ουσία μεταξύ όλων αυτών των ανθρώπων δεν ήταν ο Τσίπρας, όπως λανθασμένα επαναλαμβάνεται, αλλά η εξουσία.
Ο Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβανόμενος αυτή την πραγματικότητα επέλεξε να παραιτηθεί από πρόεδρος, κι όχι επειδή κάποιοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ του έκαναν πόλεμο και τον οδήγησαν στην παραίτηση.
Γνώριζε ότι εφόσον παρέμενε, δίχως προοπτική εξουσίας, η σύγκρουση θα ήταν τέτοια που η διάσπαση θα ήταν βέβαιη. Επέλεξε να φύγει γιατί γνώριζε ότι η παραπέρα παραμονή του θα είχε μόνο κόστος γι’ αυτόν. Προτίμησε λοιπόν να αφήσει σε άλλον να αναλάβει τον ρόλο αυτό.
Τον ρόλο τον ανέλαβε ο Κασσελάκης, ένας άνθρωπος που δε γνώριζε την πραγματικότητα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ένας πραματικός αλεξιπτωτιστής που εμφανίστηκε από το πουθενά για να περπατήσει στον γυάλινο γκρεμό που είναι αυτή τη στιγμή το πολιτικό έδαφος που πατά ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε τον ρόλο αυτό να τον είχε αναλάβει η Αχτσιόγλου. Σε οποιαδήποτε περίπτωση δε θα άλλαζαν πολλά όσον αφορά το σενάριο της διάσπασης. Το μόνο που θα άλλαζε θα ήταν ποιος θα έβρισκε τον εαυτό του εκτός κόμματος.
Ο Τσίπρας, διατήρησε για τον εαυτό του τον ρόλο του παρατηρητή από απόσταση, τον οποίο όλοι επικαλούνται όμως αυτός ποτέ δεν εμφανίζεται. Διατήρησε για τον εαυτό του τον ρόλο αυτού που κατόρθωσε να κρατήσει το κόμμα ενωμένο παρά τις τεράστιες διαφορές που υπήρχαν εντός του. Ο Τσίπρας είναι ο μοναδικός εγγυητής της ενότητας που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξε εγγυητής αφού στην πραγματικότητα η εγγύηση για τη διατήρησή της ήταν η ανάληψη της εξουσίας η οποία μετά τις εκλογές του 2023 για τον ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε κάτι πάρα πολύ μακρινό. Όμως η φυγή του την κατάλληλη στιγμή, μεγάλώνει ακόμη περισσότερο τη σκιά του. Όχι όμως και το πραγματικό μπόι του.
Η απλή αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα σωζόταν ακόμα κι αν ο Τσίπρας παράμενε πρόεδρος. Αυτό το γνώριζε ο Τσίπρας πολύ καλά. Ίσως και άλλοι το γνωρίζουν εντός του ΣΥΡΙΖΑ, κι ας μην το λένε φωναχτά.