Του Νεκτάριου Κοκολαντωνάκη *
Έστω και στα ψιλά η ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος στις ΗΠΑ αποκάλυψε τη δεινή οικονομική κατάσταση της εργατικής τάξης και των ευρύτερων εργαζόμενων στρωμάτων. Οι χιλιάδες αβοήθητοι νεκροί του κορονοϊού ακόμη και στη Νέα Υόρκη τα προηγούμενα χρόνια, είχαν ήδη αποκαλύψει τις φρικαλέες κοινωνικές αντιθέσεις της υπερδύναμης με τα δεκάδες εκατομμύρια απολύτως ανασφάλιστων και χωρίς καμιά πρόσβαση σε δομές υγειονομικής περίθαλψης.
Πιο πριν η εξέγερση για τη στυγνή δολοφονία του Φλόιντ από αστυνομικό επίσης αποκάλυπτε πέρα από το ρατσισμό του «δημοκρατικού» κράτους, την ταξική οργή που βρήκε αφορμή να εκφραστεί από όλες τις φυλές των εκατομμυρίων κολασμένων των ΗΠΑ.
Τώρα η ακρίβεια στα ενοίκια και τα είδη λαϊκής κατανάλωσης καθώς και τα ψηλά επιτόκια των υπερδανεισμένων «καταναλωτών» οξύνει παραπέρα τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της πανίσχυρης οικονομίας που ηγείται του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού άρματος στον πλανήτη αυξάνοντας τη συγκέντρωση του πλούτου και τις προκλήσεις των δισεκατομμυριούχων.
Οι «δημοκρατικοί» του Μπάιντεν θέλησαν με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη θυσία πολλών εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών και σακατεμένων να διατρανώσουν την ηγεμονία των ΗΠΑ στη Δύση και το ΝΑΤΟ και να υποτάξουν ξανά ηθελημένα ή αθέλητα τους συμμάχους τους για την επιβεβαίωση της ιμπεριαλιστικής ισχύος των ΗΠΑ. Ήταν και είναι φανερό πως οι αναδυόμενες ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις της Ανατολής και του παγκόσμιου νότου διεκδικούν κομμάτι από την παγκόσμια πίτα και θα το πάρουν. Όμως και οι ΗΠΑ είχαν τα κέρδη τους από τον πόλεμο, έστω και αν η στρατιωτική ισχύς της Ρωσίας εκδηλώθηκε όπως ήταν φυσικό στο πεδίο των μαχών.
Ο λεγόμενος απομονωτισμός του Τραμπ (όπως άλλωστε και της επίσης ανερχόμενης ευρωπαϊκής ακροδεξιάς) κάθε άλλο παρά σημαίνει αναίρεση του ιμπεριαλισμού. Αντίθετα η επιβολή των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων δια της ισχύος με βάρος στον εμπορικό πόλεμο, τους δασμούς και την ωμότητα στον κοινωνικό πόλεμο εντός των ΗΠΑ, φαίνεται να προκρίνεται με ήδη διακηρυγμένες τις τεράστιες φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου που φυσικά θα αντικατασταθούν από φορολόγηση των εργαζομένων μιας και οι δασμοί θα είναι σε βάρος τους με δοσμένη την αύξηση της ακρίβειας που θα επιβάλλουν.
Ήδη για υψηλές κυβερνητικές θέσεις προαλείφονται ο γνωστός Πομπέο και άλλα γεράκια του πολέμου που σαφώς θα γεφυρώσουν το υποτιθέμενο χάσμα του τάχα ειρηνιστή Τραμπ με γεράκια του πολέμου της απερχόμενης πλέον κυβέρνησης Μπάιντεν. Είναι αλήθεια πως ο Τραμπ έθεσε πρώτος το ζήτημα παύσης χρηματοδότησης του Ζελένσκι και του πολέμου στην Ουκρανία, σε αντίθεση όμως με αυτόν της Μέσης Ανατολής. Όμως ήδη η Ουκρανική αντεπίθεση του περσινού καλοκαιριού είχε συντριβεί και ο ρώσικος ιμπεριαλισμός είχε επιβάλλει την πραγματικότητα υπερίσχυσής του επί του πεδίου. Παρόλα αυτά και η πλευρά Τραμπ ενέκρινε τελικά τα 62 δις την περασμένη άνοιξη, που βέβαια ακόμη δεν εκταμίευσε ούτε το 10% η ίδια η κυβέρνηση Μπάιντεν, όπως καταγγέλει ο Ζελένσκι. Είναι βαρύ και ογκώδες το καράβι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να στρίψει εύκολα, πόσο μάλλον κατά τις επιθυμίες και τις φαεινές του εκάστοτε προέδρου. Ξεκάθαρα για μας οι ΗΠΑ και κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο έχει σοβαρά επιτελεία που παρά τις υπαρκτές διχογνωμίες και κυρίως συγκρούσεις συμφερόντων κρατούν τη συνοχή, πόσο μάλλον όταν η εργατική τάξη και συνολικά ο εχθρός λαός παρά την οργή τους είναι στο πολιτικό περιθώριο. Ήταν λοιπόν παραμύθια τα περί εμφυλίου Τραμπικών – δημοκρατικών.
Η ζωή θα αποκαλύψει και άλλα παραμύθια και αλήθειες για τη φύση του συστήματος και της παγκόσμιας ηγεμονικής του δύναμης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν τα εκατομμύρια των κολασμένων στις ΗΠΑ έστω και αν προσωρινά ζουν με τις αυταπάτες και την εξαπάτηση του δισεκατομμυριούχου και τάχα αντισυστημικού Τραμπ. Ο Έλον Μασκ και όλη η τάξη των εκμεταλλευτών θα εξαργυρώσει τη λαϊκή ψήφο σε ένταση της αντεργατικής επίθεσης. Κάτι τέτοιο με διάφορους τρόπους θα επιδράσει παγκόσμια στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της επίθεσης του κεφαλαίου στην εργασία. Ο δρόμος των λαϊκών αγώνων και των απεργιών που ήδη εγκαινιάστηκε τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, τη Χιλή, τη Γαλλία και σε μια σειρά χώρες, όσο και αν έχει μεγάλα ελλείμματα είναι η μόνη Αντίσταση στην κλιμακούμενη επίθεση του κεφαλαίου που αξιοποιεί τους συσχετισμούς και την αντιδραστική ρότα των εξελίξεων.
Σ’ ότι αφορά τις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις αυτές είναι δοσμένο πως θα συνεχιστούν στην επικίνδυνη κλίμακα που ήδη εξελίσσονται και σε κάθε περίπτωση κανείς δε μιλάει πλέον για εποχή ειρήνης, παγκοσμιοποίησης και τέλος της ιστορίας. Στην εποχή των αυτοματισμών και της τεχνητής νοημοσύνης η νέα γεννιά δεν τολμάει να κάνει οικογένεια και παιδιά ούτε μπορεί να ζήσει με 8 ώρες δουλειά από την ελληνική «ψωροκώσταινα» (που και εδώ θησαυρίζει το κηφηναριό του κεφαλαίου) έως τη Μέκα του συστήματος τις ΗΠΑ.
Η επελαύνουσα βαρβαρότητα κεφαλαίου – ιμπεριαλιστών θα αποκρουστεί αργά ή γρηγορότερα από την πάλη της εργατικής τάξης και των λαών και μόνο απ’ αυτή. Οι απεργίες που αναφέραμε και η κρίση που προκαλούν Παλαιστίνιοι και Λιβανέζοι μαχητές στους σιωνιστές δολοφόνους παρά την ανοιχτή ενίσχυση από τις ΗΠΑ, αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά το μύθο της παντοδυναμίας του συστήματος. Όχι δεν ξεχνάμε τη συντριπτική σήμερα κυριαρχία των δυνάμεων του συστήματος που δίνει την πολυτέλεια στον Τραμπ να πείθει ότι είναι αντισυστημικός και στην Καμάλα – Μπάιντεν να το παίζουν δημοκράτες…Άλλωστε η γενοκτονία ΗΠΑ- Σιωνιστών στη Γάζα αποκαλύπτει αυτή τη δραματική πραγματικότητα της κυριαρχίας του συστήματος της βαρβαρότητας.
Η επίγνωση των συσχετισμών και η επιμονή στη γραμμή της Αντίστασης και της Πάλης κόντρα στη βαρβαρότητα του συστήματος είναι όρος για τη συμβολή στην ελπιδοφόρα υπόθεση της εργατικής τάξης και των λαών. Με τέτοιο πνεύμα και σ’ αυτή την κατεύθυνση να αξιοποιήσουμε τη 17 Νοέμβρη και την απεργία στις 20 του Νοέμβρη.
* μελος της συλλογικότητας ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ