Με τα κρουσματα να έχουν ανεβεί ξανά σε πολύ υψηλά επίπεδα και τον αριθμό των νεκρών να πλησιάζει τους υψηλότερους από την αρχή της πανδημίας, πολλοί σπεύδουν να κατηγορήσουν τους ανεμβολίαστους. Όμως για την κατάσταση που βρισκόμαστε δε φταίνε μόνο οι ανεμβολίαστοι. Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης έχει η κυβέρνηση που έχασε την εμπιστοσύνη σημαντικού μερίδιου των πολιτών, που απέτυχε να ενισχύσει επαρκώς το σύστημα υγείας, να αποσυμφορήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να κανει τέλος πάντων όλες τις ενδεδειγμένες κινήσεις για να μη φτάσουμε στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα.
Το πιο σημαντικό λάθος ήταν η ίδια η λογική της επιχειρήσης “Ελευθερια”, σύμφωνα με το οποίο οι εμβολιασμένοι θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι ενώ οι ανεμβολίαστοι περίπου θα τιμωρούνται για την αποφασή τους να μην εμβολιαστούν με την εφαρμογη μέτρων μόνο γι’ αυτούς.
Μια τέτοια “επιχείρηση” θα είχε μια λογική, έστω κι αποκρουστική, την περίοδο πριν την έλευση της μετάλλαξης Δελτα, όταν η αποτελεσματικότητα των εμβολίων ήταν πολύ μεγαλύτερη, όχι όμως τώρα. Τώρα, τον ιό τον μεταφέρουν και οι εμβολιασμένοι. Κυρίως οι εμβολιασμένοι θα λέγαμε.
Όχι επειδή ειναι εμβολιασμένοι, αλλά επειδή η κυβέρνηση αποτύπωσε την εντύπωση στο μυαλό πολλών συμπολιτών μας ότι εφόσον έχουν κάνει το εμβόλιο ε δε χάθηκε κι ο κόσμος αν δεν τηρούν αυστηρά τα μέτρα. Και αυτό έχει επιπτώσεις.
Βεβαίως, το αφήγημα είναι έτοιμο.
Η πλειοψηφία αυτών που καταλήγουν στα νοσοκομεία είναι ανεμβολίαστοι, λένε, αφήνωντας να εννοηθεί ότι οι ανεμβολίαστοι είναι μια ομοιογενής ομάδα που όλοι μοιάζουν περίπου με τους γραφικούς αντιεμβολιαστές της Πλατείας Συντάγματος με τους σταυρούς στα χέρια. Δεν είναι όμως έτσι.
Πολλοί είναι συνάνθρωποί μας που έχουν αρρώστιες που δεν τους επιτρέπουν να κάνουν το εμβόλιο ή που έπρεπε να εξεταστούν από γιατρούς και να πάρουν την έγκρισή τους πριν προχωρήσουν στον εμβολιασμό. Όμως με τόσα που ακούνε έχουν φοβηθεί. Και με την κυβέρνηση να τους στοχοποιεί έχουν πολωθεί.
Βολεύει αυτή η πόλωση την κυβέρνηση. Από τη μια οι καλοί εμβολιασμένοι, από την άλλη οι κακοί ανεμβολίαστοι και στη μέση η κυβέρνηση ως Πόντιος Πιλάτος να λέει “έκανα ότι μπορούσα”.
Πολλοί είναι άνθρωποι που δεν αντέχουν τους περιορισμούς. Δεν αντέχουν συνεχώς με μια μάσκα στο πρόσωπο, με μια διαρκή πίεση για τήρηση των μέτρων. Τα ψυχολογικά ορια του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικά. Κάποιοι άνθρωποι, απλά δε μπορούν. Και μέσα στα πλαίσια μίας άρνησης φτάνουν να αρνούνται ακόμα και το εμβόλιο που μπορεί να δώσει λύση.
Πολλοί είναι επίσης άνθρωποι που απλά δε μπορουν να εμπιστευθούν την κυβέρνηση και τους ειδικούς αφού στο πέρασμα του χρόνου έχει γινει ξεκάθαρο ότι οι ειδικοί πολλές φορές υποκύπτουν στις πολιτικές πιέσεις. Ο επιστημονικός λογος υποτάσσεται στις ανάγκες της κυβέρνησης, κι όταν συμβαίνει αυτό, τότε χανεται η εμπιστοσύνη όχι μόνο προς τους επιστήμονες αλλά και προς τους πολιτικούς. Δίχως εμπιστοσύνη ένα τέτοιο ευρύτατο πρόγραμμα εμβολιασμού δε μπορεί να προχωρήσει. Δεν προχώρησε όπως έπρεπε.
Πολλοί είναι άνθρωποι που δεν εμπιστεύονται τις μεγάλες φαρμακευτικές. Και έχουν λόγους για αυτό το έλλειμμα εμπιστοσύνης τους. Οι φαρμακευτικές εταιρείες είναι πανίσχυροι οργανισμοί που ασκούν τρομερές πιέσεις. Στο παρελθόν φάρμακα που είχαν λάβει εγκρίσεις είχαν οδηγήσει σε πολλούς θανάτους. Σήμερα, τα κέρδη αυτών των εταιρείων είναι τεράστια, η δύναμη που έχουν είναι τεράστια και κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να τη διατηρήσουν. Αρνούνται την απελευθέρωση της πατέντας που θα επιτάχυνε τις εξελίξεις.
Υπάρχουν βεβαίως και οι “ψέκες”. Αλλά πολλοί από τους “ψέκες” δεν ηταν εξαρχής. Έγιναν στην πορεία. Τους ώθησε εκεί η στάση της επίσημης πολιτείας. Τους δημιούργησε κατ’ ένα τροπο ως ένα βολικό άλλοθι για την όποια αποτυχία.
Λοιπόν, οι ανεμβολιαστοι συμπολίτες μας δεν είναι οι εχθροί μας. Ελπίζουμε ότι και η κυβέρνηση της χώρας να μην αντιμετωπίζει μερίδα πολιτών ως εχθρούς. Ελπίζουμε να πρυταννεύσει η λογική, να καταρρεύσουν οι ιδεολογικές αγκυλώσεις και να γίνουν αυτά που πρέπει να γίνουν στη βάση των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στη χωρα. Η συνθήκη που έχει διαμορφωθεί εμπεριέχει και ένα μεγάλο τμήμα συμπολιτών μας που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δε θα εμβολιαστεί.
Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα καλειται η κυβέρνηση να λάβει αποφάσεις που θα διασφαλίζουν το σύνολο της κοινωνίας όχι μόνο ένα μερίδιο. Όχι μόνο τους εμβολιασμένους. Και ισως έτσι κατορθώσει να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη, την τόσο αναγκαία για να μπορέσουμε ως χώρα να προχωρήσουμε με ελπίδα το επόμενο διάστημα.