Επιμέλεια: Γιάννης Αγγελάκης | Η Κρήτη όπως πλέον δεν υπάρχει ξαναζωντανεύει μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό από διάσημους αλλά και λιγότερο γνωστούς φωτογράφους.
Οι φωτογραφίες που σας παρουσιάζουμε δεν έχουν ποτέ στο παρελθόν εμφανιστεί με τέτοια ευκρίνεια. Χρησιμοποιώντας την τεχνητή νοημοσύνη ξαναφέρνουμε πίσω στη ζωή πιο καθαρά από ποτέ την παλιά Κρήτη.
Η ζωή στο χωριό με τις εργασίες της, με το γνέσιμο του μαλλιού, το κούρεμα των προβάτων, την ενασχόληση με τα ζώα. Οι αγροτικές δουλειές, το φούρνισμα του ψωμιού, αλλά και η τεμπελιά, ο γάμος, το διάβασμα μίας εφημερίδας, η δουλειά σε ένα βουλκανιζατέρ, αλλά και η ζωή στην πόλη μέσα από το πορτραίτο ενός λιμενεργάτη το 1937 στο Ηράκλειο, το παιχνίδι των παιδιών, το χορό και τη χαρά. Αυτή είναι η Κρήτη όπως ήταν παλιά.
Σήμερα, μέσα από το φωτογραφικό μας αφιέρωμα, σας παρουσιάζουμε κάποια στιγμιότυπα μίας ζωής που δεν είναι τόσο μακρινή όσο φαντάζει.
Η Κρήτη άλλαξε, αλλά οι μνήμες πρέπει να διαφυλαχθούν, όσο με μεγαλύτερη ευκρίνεια γίνεται. Χρησιμοποιούμε και τις νέες τεχνολογίες για να το πετύχουμε.
Δείτε τις φωτογραφίες:
Στην Κρήτη, 1927-1939, Nelly’s, Μουσείο ΜπενάκηΓέρος στην Κρήτη, 1927-1939, Nelly’s, Μουσείο ΜπενάκηΦωτογράφος: Dmitri Kessel, 1948Εργασίες στην Κρήτη, 1927-1939, Nelly’s, Μουσείο ΜπενάκηΜαθητές στο Θράψανο τη δεκαετία του 1960, Roland Hampes – Adam WintersBOISSONNAS, Frédéric, Νομός Χανίων, 1919, Δύο νεαροί βοσκοί στους ΛάκκουςΠηγή φωτογραφίας: ganifantis.blogspot.grΣτα ορεινά της Κρήτης ζει ένα δεντράκι, η αμπελιτσιά, συγγενικό της φτελιάς που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Από το ξύλο αμπελιτσιάς κατασκευάζονται παραδοσιακά οι μαγκούρες των βοσκών στην Κρήτη. Το Κρητικό Ραβδί, ή αλλιώς Κατσούνα, αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος του σώματος των Κρητικών. Ηλικιωμένοι και νέοι Βοσκοί Κρητικοί κρατούσαν συνεχώς μια Κατσούνα για να τους βοηθάει στο περπάτημα και κυρίως ανεβαίνοντας ορεινές περιοχές, όπου βοσκούσαν τα ζώα τους και παρέμεναν εκεί για ημέρες. Ήταν πολύτιμο εργαλείο για την μεταφορά του σακουλιού τους, που περιείχε το καθημερινό κολατσιό και νερό που ετοίμαζε η νοικοκυρά Κρητικοπούλα.Πολύτιμες χρήσεις της Κατσούνας ακόμη ήταν να καθαρίζουν οι βοσκοί με αυτήν τα μονοπάτια τους, αλλά και να εγκλωβίζουν με τη ράχη της τα ζώα τους που θέλουν να τους ξεφύγουν, ενώ σε εμπόλεμες εποχές αποτελούσε και όπλο εναντίον του εχθρού.Ακόμα και σήμερα, η Κατσούνα χρησιμοποιείται από πολλούς Κρητικούς βοσκούς και κυρίως ηλικιωμένους ανθρώπους, ενώ συμβολίζει ταυτόχρονα την Κρητική υπερηφάνεια και παράδοση. Πηγή φωτογραφίας: ganifantis.blogspot.grNelly’s, 1939Η επιλεγόμενη “Μόνα Λίζα της Κρήτης”… Φωτογραφία 1939, Nelly’s (Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη), από την συλλογή του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης!Κρήτη, 1927, φωτό: Nelly’sΚρήτη, 1962, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος – Γιαγιά γνέθει μαλλίΚρήτη, 1955, φωτό: Erich Lessing – παιδί με κατσίκαΚρήτη, 1964, φωτό: Irving Penn – Τρεις γυναίκες από την ΚρήτηΝομός Χανίων, 1937, φωτό: Herbert List – Βοσκός στα ΣφακιάNelly’s, Πορτραίτο Κρητικού, 1939Κρήτη, 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος – Γυναίκα από Ελούντα πλάθει το ψωμίΚρήτη, 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος – Μεγάλη ΒδομάδαΚρήτη, 1964, φωτό: Κωνσταντίνος Μάνος – Γιαγιά και εγγονή γνέθουν το μαλλίΝομός Ηρακλείου, 1937, φωτό: Herbert List – ΛιμενεργάτηςNelly’s, Μεσημερι στην Κρήτη, 1927
Νομός Ηρακλείου, 1927, φωτό: Nelly’s
Nelly’s, Σφακιανός, 1939
Nelly’s, Σφακιανοί, 1939Nelly’s, Σφακιανοί, 1939Στην περιοχή Θράψανο τη δεκαετία του 1960, Roland Hampes – Adam Winters
Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία.
Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.
