Του Γιάννη Μακριδάκη
Η Ελλάδα είναι χώρα νοικοκυραίων, κραυγάζει ο Α. Σαμαράς και ζητά με πάθος την ψήφο τους για να τους κυβερνήσει. Να γίνει ο πρώτος εξ αυτών.
Για να δούμε όμως τη διαφορά του νοικοκύρη από τον νυκοκυραίο, αρκεί να κάνουμε αναγωγή στον τσοπάνη και τον τσοπαναραίο.
Ο τσοπάνης είναι ένας άνθρωπος που ασχολείται με το κοπάδι του. Κρατάει τη γκλίτσα του και λαλεί τις αίγες, τον αριθμό των οποίων ποτέ δεν αποκαλύπτει, φοβούμενος το κακό μάτι. Συνήθως μετακινείται με τα πόδια ή καβάλα σε κάποιο γαϊδούρι, προχωράει πλάι στο κοπάδι για να το προσέχει, ακολουθούμενος από σκυλιά, τα λεγόμενα τσοπανόσκυλα. Περνάει τη ζωή του στο βουνό. Μέσα σε καλύβια πρόχειρης κατασκευής συνήθως, κοντά στα ζώα του. Αρμέγει, τυροκομεί και στέλνει τα προϊόντα του στην αγορά. Κάποιες περιόδους σφάζει κάποια ζωντανά και πουλάει το κρέας τους. Συνήθως σφάζει νεαρά κι αρσενικά, έχοντας πάντα στο νου του να κρατήσει τα πιο δυνατά για να συνεχίσουν την αναπαραγωγή και την οικονομία του κοπαδιού. Τις νύχτες κοιμάται πολύ νωρίς, σχεδόν μόλις πέσει το σκοτάδι και ξυπνάει αχάραγα, πριν από τα ζωντανά του.
Ο τσοπαναραίος είναι η σύγχρονη εκδοχή του τσοπάνη. Φοράει χρυσές καδένες και κρατάει το κινητό και τον φραπέ. Κάθεται σχεδόν όλη μέρα στην καφετέρια και μιλάει φωνασκώντας. Τα ξέρει όλα και έχει πάντοτε γνώμη για όλα. Πότε πότε βλαστημάει μέσω του κινητού τον Αλβανό που έχει διορίσει ως τσοπανόσκυλο. Μετακινείται με κάποιο θηριώδες πανάκριβο και γυαλιστερό τέσσερα επί τέσσερα κι έχει και “μουσική” να ακούγεται από τα ανοιχτά παράθυρα. Με κάθε ευκαιρία κοκορεύεται λέγοντας πόσα ακριβώς κεφάλια (ζώων) έχει και πόση επιδότηση παίρνει κατ’ έτος. Όποτε γίνεται έλεγχος από την Ε.Ε. και καταμέτρηση των ζωντανών, συνεννοείται με ομοίους του τσοπαναραίους και μεταφέρουν ο ένας τα ζώα στη μάντρα του άλλου, για να μετρηθούν αυτά πολλαπλές φορές και να αυγατίσουν οι επιδοτήσεις. Τις νύχτες τις περνά σε ιδρύματα με πινακίδες του στυλ “προσεχώς Βουλγάρες”, όπου καταθέτει τις επιδοτήσεις της Ε.Ε αλλά και τα δάνεια που έχει λάβει μέσω καρτών από τις τράπεζες.
Τι εννοεί λοιπόν ο Α. Σαμαράς όταν λέει ότι η Ελλάδα είναι χώρα νοικοκυραίων; Προφανώς το αυτονόητο. Διότι οι πάλαι ποτέ παραδοσιακοί νοικοκύρηδες Έλληνες, οι οποίοι δεν δανείζονταν για κανένα λόγο, οι οποίοι είχαν πάντα απόλυτο έλεγχο του οίκου τους κι είχαν “πρόσωπο” στην κοινωνία, μετατράπηκαν, σε νοικοκυραίους από τη λαίλαπα του Πασόκ που ισοπέδωσε κάθε αξία και κατόπιν, από τις υπογραφές του Α. Σαμαρά και των ομοϊδεατών του, μετατράπηκαν ξανά σε υπερχρεωμένους, αυτή τη φορά, νοικοκυραίους, οι οποίοι χρέωσαν και πήραν στον λαιμό τους ακόμα κι όσους, λιγοστούς, είχαν απομείνει νοικοκύρηδες σ’ αυτή τη χώρα.
Και τώρα πασχίζει ο Α. Σαμαράς να μας πείσει να τον εκλέξουμε Πρωθυπουργό, για να παραδώσει τα κλειδιά του υπερχρεωμένου οίκου μας στην σπιτονοικοκυρά Κριστίν, για να τη βγάλει στο σφυρί και να προοδεύσουμε και πάλι.
