Τελικά ποια είναι η χαμένη ψήφος και ποια εκείνη που πιάνει τόπο; Οι πολίτες που σχεδόν πριν έναν χρόνο ξεχύθηκαν στις πλατείες όλης της χώρας ζητώντας να σταματήσει ο καταιγισμός των οικονομικών μέτρων, η εξαθλίωση των πολιτών και η κατάλυση του πολιτεύματος, συντονισμένα και οργανωμένα μπαίνουν στην μάχη των εκλογών. 
Το στοιχείο από μόνο του, παρουσιάζει ενδιαφέρον. Όταν όμως στην προσπάθεια αυτή των «απλών» πολιτών βλέπεις ανθρώπους με «ειδικές» γνώσεις, όπως τον οικονομολόγο και ιδρυτικό στέλεχος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Δημήτρη Καζάκη, ο οποίος είναι ένας από τους λίγους που διαχρονικά τα 2,5 τελευταία χρόνια «προβλέπει» με εξαιρετική επιτυχία και αναλύει τα στοιχεία του «οικονομικού σοκ» που επιβάλλουν τα χρηματοπιστωτικά διεθνή καρτέλ στη χώρα μας, τότε καταλαβαίνεις ότι η προσπάθεια αυτή δεν στέκει σε πήλινα πόδια. Ωστόσο, το μέλλον των Αγώνων του ελληνικού λαού για την αποτίναξη των ντόπιων «προσκυνημένων» και ξένων τοκογλύφων εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το πόσο θα αγκαλιαστεί αυτή η προσπάθεια. Εξαρτάται από το κατά πόσο ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού οργανωμένα και δίχως να χάνει «το δάσος κοιτώνας το δέντρο» θα πει ένα βροντερό «ΟΧΙ» σ’ όλους όσους εποφθαλμιούν τον πλούτο και τις ζωές των κατοίκων της Ελλάδας σήμερα, ολόκληρου του ευρωπαϊκού νότου αύριο-μεθαύριο.
Αυτό που συνέβη με το ψηφοδέλτιο του «ΟΧΙ» δεν έχει ανάλογο στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου. Πρόκειται για μια καθαρά εκλογική συνεργασία σε ισότιμη βάση, ανάμεσα σε πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και ανεξάρτητους αγωνιστές, οι οποίοι προερχόμενοι από διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες, και δίχως το τελευταίο να καταστεί πρόσχωμα, ενώθηκαν προκειμένου να επιτευχθεί αυτό που εναγωνίως τα τελευταία χρόνια ζητά ο ελληνικός λαός: να διωχθούν οι προδότες και να αποκτήσει επιτέλους τούτος ο τόπος ελευθερία και δικαιοσύνη. Να ολοκληρωθούν δηλαδή οι Αγώνες που ξεκίνησαν το 1821, συνεχίστηκαν με το Αρκάδι, τους Μακεδονικούς Αγώνες, πέρασαν μέσα από τη λαύρα της Μάχης της Κρήτης και της ηρωικής Αντίστασης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έφτασαν μέχρι την άρνηση του λαού μας να δεχτεί το στρατιωτικό καθεστώς της επταετίας που έβαλε τη χώρα στο «γύψο» και ήταν η αιτία της απώλειας της μισής Κύπρου.
Τον Ιούνιο έρχονται νέα φορολογικά μέτρα και νέες δραστικές περικοπές στις ήδη μειωμένες συντάξεις και μισθούς. Αν ο νέος ανησυχεί για το μέλλον του, κι αν ο συνταξιούχος νοιάζεται να αφήσει πίσω στα παιδιά του μια καλύτερη κοινωνία, κι όχι μια κοινωνία-ζούγκλα όπου θα επικρατεί το «δίκιο» των παγκόσμιων οικονομικών καρτέλ, την ίδια ώρα που οι Έλληνες θα εξαθλιώνονται, θα πεθαίνουν από τις ασθένειες και την πείνα, οι επιχειρήσεις θα κλείνουν η μία μετά την άλλη, τα παιδιά θα λιποθυμούν από την ασιτία στα σχολεία και οι αυτοκτονίες θα είναι ένα καθημερινό φαινόμενο, αξίζει να συμμετάσχει ενεργά στην προσπάθεια του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου και της εκλογικής σύμπραξης του «ΟΧΙ» προκειμένου να αρχίσει να φαίνεται μια αχτίδα φωτός στον ιστορικό ορίζοντα της πατρίδας. Με τον ελληνικό λαό αφέντη στον τόπο του, αφέντη στην εθνική νομισματική πολιτική, με την δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη πυλώνες στην ζωή της Ελλάδας. Για τον λόγο αυτό νοιώθω αναγκασμένος να φωνάξω και να ζητήσω από τους συμπολίτες μου να στηρίξουν στις εκλογές της 6ης Μαίου την πολιτικοκοινωνική εκλογική συνεργασία με τον τίτλο «ΟΧΙ», την μοναδική πολιτική δύναμη δίχως οικονομικές ή άλλες εξαρτήσεις. Με ψηφοδέλτια σε όλη τη χώρα που στελεχώνονται από ανθρώπους σαν όλους εμάς, κι όχι από πιόνια δίχως προσωπικότητα.
Καλή λευτεριά,
Ηλίας Κοπανάκης
Χημικός Μηχανικός Ε.Μ.Π., MSc.