Το τηλέφωνο στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης χτυπάει. Ένας συνεργάτης του ΜΦΙΚ το σηκώνει. Από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ακούγεται το εξής «Βρήκαμε έναν νεκρό πύθωνα σε ένα χωράφι…»
Δεν ήταν και η πιο συνηθισμένη μέρα για τους επιστήμονες, όμως, συνέβη πριν από λίγα 24ωρα.
Όπως αναφέρει στο Cretalive ο επιστήμονας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης και μέλος της Ελληνικής Ερπετολογικής Εταιρείας, δρ. Πέτρος Λυμπεράκης, το φίδι που βρέθηκε ήταν όντως πύθωνας που κάποιος, προφανώς, τον αγόρασε, για άγνωστο λόγο το φίδι πέθανε και τότε ο ιδιοκτήτης του αποφάσισε να το πετάξει.
Όπως αναφέρει, πρόκειται για ένα από τα ερπετά που συναντάμε πιο συχνά ως κατοικίδιο, ο πύθωνας είναι ένα περιζήτητο είδος για το εμπόριο. Φυσικά, στην Κρήτη δεν έχουμε πύθωνες, είναι φίδια από τη Νοτιοανατολική Ασία (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη…) που πολύ εύκολα βρίσκει κανείς ακόμα και σε pet shop. Ο πύθωνας δεν έχει δηλητήριο, πρόκειται, ωστόσο, για ένα πολύ μεγάλο φίδι.
Οι άνθρωποι που βρήκαν τον πύθωνα ήρθαν σε επαφή με το ΜΦΙΚ, ζήτησαν, όμως, από τους ανθρώπους του Μουσείου να τον περισυλλέξουν. Το ΜΦΙΚ δεν είναι σε θέση πάντα να στέλνει συνεργάτες του σε κάθε μέρος της Κρήτης που το καλούν, για αυτό τον λόγο υπάρχουν εθελοντές που μεταφέρουν στους χώρους του Μουσείου τα ζώα που βρίσκουν και ίσως χρειάζονται περίθαλψη ή είναι ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως ο πύθωνας.
Ενδεικτικά αναφέρεται πως την τρέχουσα περίοδο, που είναι Άνοιξη, περιθάλπονται περίπου 20 ζώα την εβδομάδα!
Κάποιες φορές, το Μουσείο χρησιμοποιεί μέλη ενός νεκρού ζώα ακόμα και για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
«Ό,τι αγοράζουμε δεν το αφήνουμε στη φύση»
Ο Δρ. Πέτρος Λυμπεράκης τονίζει πως ό,τι αγοράζει κανείς από ένα pet shop δεν πρέπει ποτέ να καταλήγει στη φύση. «Αυτό είναι κανόνας και, μάλιστα, αυστηρός», σημειώνει με νόημα. Δυστυχώς, όμως, κάποιοι δεν τον ακολουθούν.
Είναι συνηθισμένο φαινόμενο, κάποιοι να αγοράζουν ένα ζώο που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δε ζει στην Κρήτη, για παράδειγμα. Κάποια στιγμή αποφασίζουν να το… ξεφορτωθούν και το αφήνουν σε κάποιο σημείο που… δεν είναι το σπίτι τους.
Αυτή η πρακτική, ωστόσο, ελλοχεύει δύο κινδύνους: ο ένας είναι πως το ζώο μπορεί να μην επιβιώσει, δηλαδή, θα ψοφήσει, ενώ μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε άλλους πληθυσμούς.
Ζήτημα υπάρχει, μεταξύ άλλων, με τις χελώνες με το κόκκινο σημαδάκι στον λαιμό. Υπάρχουν πληθυσμοί τους στον Αλμυρό, το Γιόφυρο, σε άλλα μέρη στην Κρήτη και την Ελλάδα, γενικότερα. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μονάχα στη συγκεκριμένη χελώνα.
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
