Ανακοίνωση Οικολογικής Πρωτοβουλίας Χανίων με αφορμή την ιστορική απόφαση της Παγκόσμιας Συνόδου για το Κλίμα COP28:
Το τελικό κείμενο που υιοθετήθηκε από 198 χώρες στην Παγκόσμια Σύνοδο για το Κλίμα κάνει λόγο για «μετάβαση πέρα από τα ορυκτά καύσιμα, το πετρέλαιο, τον άνθρακα και το αέριο». Εν τούτοις, Κρήτη και Ελλάδα επιμένουν να συζητάνε ακόμη για εξορύξεις υδρογονανθράκων σε συνέδρια όπως αυτό του ΤΕΕ/ΤΑΚ στο Ηράκλειο, όταν όλος ο κόσμος συζητάει τι θα τα αντικαταστήσει. Όλος ο κόσμος συζητάει για το αύριο, Κρήτη και Ελλάδα έχουν κολλήσει στο χθες!
Η απόφαση της Παγκόσμιας Συνόδου για το Κλίμα COP28 που έγινε στο Ντουμπάι είναι ιστορικής σημασίας, καθώς για πρώτη φορά γίνεται ρητή αναφορά στα ορυκτά καύσιμα και στην ανάγκη να συζητήσουμε για τη μετάβαση πέρα από τα ορυκτά καύσιμα για να αντιμετωπίσουμε την Κλιματική Κρίση και να παραμείνει ζωντανός ο στόχος να διατηρήσουμε τη θερμοκρασία 1,5 βαθμό υψηλότερη. Η αρχική εισήγηση που δεν έκανε καμιά αναφορά στα ορυκτά καύσιμα άλλαξε μετά από τη διεθνή κινητοποίηση.
Η Παγκόσμια Συμφωνία για το Κλίμα της COP28 απέχει βέβαια πολύ από το να είναι αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε:
Ø Δεν έχει ρητό χρονοδιάγραμμα εγκατάλειψης των ορυκτών καυσίμων.
Ø Παρά το ότι μιλάει για τριπλασιασμό της παραγωγής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και διπλασιασμό της εξοικονόμησης ενέργειας μέχρι το 2030, δεν υπάρχει πρόβλεψη διασφάλισης ότι αυτή θα γίνει με δίκαιο τρόπο και με προτεραιότητα στα φτωχά τμήματα του πληθυσμού και τα φτωχά κράτη και περιοχές.
Ø Όπως επισημαίνουν ιθαγενείς λαοί και οργανώσεις για την Κλιματική Δικαιοσύνη, γι’ άλλη μια φορά δεν αναγνωρίζεται η ιστορική ευθύνη που έχουν τα πλουσιότερα κράτη και περιοχές (ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδάς, Ευρωπαϊκή Ένωση) που πλούτισαν εκμεταλλευόμενα τα ορυκτά καύσιμα και γι’ αυτό ευθύνονται για την κλιματική κατάρρευση.
Ø Οι μεγάλες ανερχόμενες ασιατικές –κι όχι μόνο- οικονομίες (Κίνα, Ινδία κ.ά) βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα (πχ η Κίνα πλέον εκπέμπει διπλάσιο CO2 από τις ΗΠΑ) και χρειάζονται επειγόντως μεταφορά τεχνογνωσίας, τρόπους και κίνητρα να απεξαρτηθούν από αυτά.
Ø Γι’ άλλη μια φορά απουσιάζει ο τρόπος εφαρμογής της Συμφωνίας. Υπενθυμίζουμε ότι εδώ και πάνω από μια δεκαετία, οι πλούσιες χώρες είχαν υποσχεθεί ότι θα δημιουργήσουν Ταμείο που θα χρηματοδοτεί με 100 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο φτωχότερες χώρες και κοινότητες για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Κρίσης, ακραίων καιρικών φαινομένων και μετάβαση σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Φέτος, δημιουργείται πλέον Ταμείο για Απώλειες και Ζημιές (Loss and Damage Fund), όμως οι δεσμεύσεις κονδυλίων για τη χρηματοδότησή του απέχουν πολύ από τα 100 δισεκατομμύρια.
Κι ενώ αυτή είναι η συζήτηση διεθνώς, εδώ στην Ελλάδα, κυβέρνηση και κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις επιμένουν να ρισκάρουμε με την κλιματική κρίση, την ατμοσφαιρική ρύπανση, την καταστροφή της βιοποικιλότητας και της αλιείας, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραδίδουν τη φύση και τη χώρα σε πολυεθνικές και να διακινδυνεύουν να καταστρέψουν και τον τουρισμό και τη διατροφή μας με πιθανά ατυχήματα και πετρελαιοκηλίδες. Η Κλιματική Κρίση δημιουργεί τεράστιο περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος, όπως διαπιστώσουν με τραγικό τρόπο οι κάτοικοι του Έβρου, της Ρόδου και της Θεσσαλίας, με τα ακραία καιρικά φαινόμενα που πολλαπλασιάζονται.
Μήπως ήρθε ο καιρός να πάψουμε να θάβουμε το κεφάλι μας στο έδαφος ως στρουθοκάμηλοι και να σηκώσουμε το βλέμμα μας ψηλά στον ουρανό, στον ήλιο που μπορεί να δίνει χωρίς ρύπανση δωρεάν ενέργεια για όλους, στον άνεμο που φυσά, στα δάση που πρέπει να προστατέψουμε;