Ομάδα ακροδεξιών της Ουκρανίας ανέλαβε να «γκρεμίσει» το άγαλμα του Στρατάρχη Ζουκόφ, του ανθρώπου που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ήττα των Ναζί.
Το περιστατικό συνέβη στο Χάρκοβο, την περασμένη Κυριακή ενώ σύμφωνα με δηλώσεις της τοπικής αξιωματούχου Τατιάνα Τόπτσι όλα έγιναν πολύ γρήγορα προσθέτοντας πως δεν γνωρίζει ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτή την ενέργεια.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα του BBC, την ευθύνη ανέλαβε μία στρατιωτική μονάδα που ονομάζεται «Κράκεν» η οποία έχει δεσμούς με το ακροδεξιό κόμμα της Ουκρανίας Natsionalnyi Κorpus.
Την ίδια ώρα μέσα από ένα βίντεο μεγαλύτερης διάρκειας που διακινείται μέσω του Telegram αμέσως μετά το «ξήλωμα» η προτομή του στρατάρχη πετιέται σε ένα φορτηγό και ακολούθως σε έναν κάδο σκουπιδιών.
Από το «ξήλωμα» στην … αποκατάσταση
Ένα άγαλμα του πρώην σοβιετικού ηγέτη Βλαντιμίρ Λένιν έχει στηθεί στο ρωσοκρατούμενο Henichesk της Ουκρανίας, δείχνουν φωτογραφίες που αναρτήθηκαν τη Δευτέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχεδόν επτά χρόνια αφότου το ίδιο άγαλμα αφαιρέθηκε στο πλαίσιο των προσπαθειών «αποκομμουνιστοποίησης».
Η πόλη Henichesk βρίσκεται στην Αζοφική Θάλασσα στην επαρχία της Χερσώνας, ακριβώς στα βόρεια των συνόρων με την προσαρτημένη από τη Ρωσία Κριμαία.
Τρεις φωτογραφίες, που δημοσιεύτηκαν στο Facebook, δείχνουν το νέο άγαλμα του Λένιν μπροστά από το κτίριο του περιφερειακού συμβουλίου. Μια ρωσική σημαία φαίνεται στην οροφή του κτιρίου.
Το αρχικό άγαλμα του Λένιν έξω από το κυβερνητικό κτίριο κατεδαφίστηκε με εντολή του δημοτικού συμβουλίου στις 16 Ιουλίου 2015, όπως δείχνουν βίντεο και τοπικές ειδήσεις της εποχής. Σύμφωνα με αυτές τις αναφορές, το Henichesk ήταν μια από τις τελευταίες πόλεις στην περιοχή που είχε το άγαλμα του Λένιν.
Ο Γιούρι Σομπολέφσκι, Ουκρανός περιφερειακός βουλευτής στην Χερσώνα, επιβεβαίωσε την ανέγερση του νέου αγάλματος σε μια ανάρτηση στο Facebook.
«Τα Ορκ στην περιοχή της Χερσώνας συνεχίζουν τα πειράματά τους για να γυρίσουν πίσω στο χρόνο», έγραψε ο Σομπολέφσκι.
«Κόκκινες σημαίες, μνημεία από τη σοβιετική εποχή. Και όλα αυτά με φόντο μια επιδεινούμενη ανθρωπιστική κρίση, σοβαρή καταστολή της διαφορετικής άποψης και εκδηλώσεις πολιτικής θέσης. Το κίνητρό τους είναι απολύτως διαφανές – [ενεργούν σαν παράσιτα] με στόχο τα νοσταλγικά συναισθήματα του πληθυσμού», έγραψε.
Ποιος ήταν ο στρατάρχης Ζούκοφ
Ως αξιωματικός ο Ζουκόφ διακρινόταν για τον ενδελεχή σχεδιασμό των επιχειρήσεων που αναλάμβανε, τη σκληρή πειθαρχία των μονάδων του και την επιμονή να διεκδικεί τη νίκη έως την τελευταία στιγμή.
Ήταν ένας από τους λίγους ανώτατους αξιωματικούς του «Κόκκινου Στρατού» που γλίτωσαν από τις σταλινικές εκκαθαρίσεις του 1937 – 1939, πιθανόν επειδή εκείνη την περίοδο διοικούσε την 1η Σοβιετική Στρατιά της Μογγολίας που πολεμούσε εναντίον των Ιαπώνων. Στο σύντομο αυτό πόλεμο, ο οποίος προηγήθηκε του Β΄ Παγκοσμίου, ο Ζούκοφ διακρίθηκε για την πρωτοποριακή χρήση των μηχανοκίνητων δυνάμεων που του έφεραν τη νίκη στη Μάχη του Χαλχίν Γκολ και το παράσημο του «Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης». Το 1940 προήχθη σε στρατηγό και επιτελάρχη του «Κόκκινου Στρατού».
Κατά τον πρώτο μήνα της γερμανικής επίθεσης (Ιούνιος – Ιούλιος 1941) ο Ζούκοφ έπεσε σε δυσμένεια, διότι οι διαταγές του οδήγησαν σε συνεχόμενες ήττες (ο ίδιος ισχυρίσθηκε αργότερα ότι εκείνη την περίοδο απλά υπέγραφε τις διαταγές που του έφερνε έτοιμες το επιτελείο του Στάλιν).
Διαφώνησε επίσης με τον Στάλιν για το ζήτημα του Κιέβου – ο μεν Ζούκοφ πίστευε ότι η πόλη δε μπορούσε να κρατηθεί, επομένως θα έπρεπε να αποσυρθούν τα στρατεύματα και να χρησιμοποιηθούν σε άλλα μέτωπα, ο δε Στάλιν υποστήριζε ότι έπρεπε να αμυνθούν επί τόπου. Μετά από αυτά παύθηκε από επιτελάρχης, όμως οι εξελίξεις τον δικαίωσαν αφού οι υπερασπιστές του Κιέβου ηττήθηκαν με τεράστιες απώλειες. Το Σεπτέμβριο στάλθηκε στο Λένινγκραντ, όπου οργάνωσε την άμυνα της πόλης απέναντι στις πρώτες γερμανικές κρούσεις.
Όταν, λίγες εβδομάδες αργότερα, η Βέρμαχτ έφθασε λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα, ο Στάλιν στράφηκε στον Ζούκοφ για να την αποκρούσει. Ο Ζούκοφ τότε μετέφερε τάχιστα μονάδες από τη Σιβηρία και οργάνωσε μία πλατιά αντεπίθεση, κερδίζοντας τελικά τη Μάχη της Μόσχας τον Δεκέμβριο του 1941. Αναβαθμίσθηκε σε υπαρχηγό του «Κόκκινου Στρατού» και στάλθηκε στο Νοτιοδυτικό Μέτωπο, όπου τέθηκε υπό τις διαταγές του Αλεξάντρ Βασιλιέφσκι.
Η «Επιχείρηση Ουρανός», την οποία σχεδίασε, θεωρείται η σημαντικότερη ενέργεια της Μάχης του Στάλινγκραντ και αυτή που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των σοβιετικών. Ταυτόχρονα όμως ήταν ο κύριος υπεύθυνος της αποτυχημένης (και ξεχασμένης σήμερα) «Επιχείρησης Άρης» εναντίον της γερμανικής προκεχωρημένης γραμμής άμυνας του Ρζεφ μπροστά στη Μόσχα.
Τον Ιανουάριο του 1943 προήχθη στο βαθμό του Στρατάρχη της Σοβιετικής Ένωσης και επέστρεψε στο Βορειοδυτικό Μέτωπο, όπου κατάφερε να ανοίξει την πρώτη δίοδο ανάμεσα στη Μόσχα και το πολιορκούμενο Λένινγκραντ. Στα μέσα του ίδιου έτους ήταν διοικητής των σοβιετικών δυνάμεων στη καθοριστική Μάχη του Κουρσκ.